در همان روزي که داريوش مصطفوي مديرعامل اسبق پرسپوليس از پشيماني اش در ميدان دادن به ستاره ها مي گويد و اعتراف مي کند که راه را به خطا رفته است، عباس انصاري فرد مديرعامل فعلي همين باشگاه اطمينان مي دهد که با همين ستاره هاي گمنام، شاهين موفقيت را شکار خواهد کرد و قهرماني را براي هواداران به ارمغان مي آورد.

از آنجا که پيمودن عکس مسيري که در گذشته به ناکامي منتهي شده است، يکي از روشهاي آزمون و خطا در فوتبال ايران محسوب مي شود، بنابراين الزاماً چون پرسپوليس فصل قبل با انبوهي از نامهاي بزرگ نتيجه نگرفته است، اين فصل حتماً بايد از آن طرف بام مي افتاد و تمام ستاره ها را غربال مي کرد تا تيم بازيکني نداشته باشد که عليه مديرعامل مصاحبه کند و جوانهاي سر به راه فقط دل به انجام وظايف دهند.

اما آيا در حقيقت پرسپوليس راه امن و مطمئنش براي رسيدن به مقصد را يافته است. چون فرمول مصطفوي جواب نداد، نسخه انصاري فرد حتماً شفا بخش است؟

براي رسيدن به جواب اين پرسش بايد چند صباحي منتظر ماند، اما تصويري که پرسپوليس در اولين گام در مسابقات ليگ از خود به نمايش گذاشت، بسياري از هواداران اين تيم را اميدوار کرد.

دانه درشتها رفته اند و جوانها جاي آنها را گرفته اند. پيراهن نيکبخت را تن ميثم بائو کرده اند. هادي نوروزي که مي داند امثال آرفي و خليلي پشت خط نشسته اند تا جاي او را در ترکيب بگيرند با تمام وجود مي جنگد و از موقعيت دست داده به بهترين شکل استفاده مي کند.

زارعي خودي نشان مي دهد و محمد پروين مي داند که بايد در هنگام ورود به زمين در حد اعتبار نام خانوادگي اش بازي کند.

محمود خوردبين اگر چه به خاطر اصطکاک با علي کريمي از خروج او از پرسپوليس استقبال کرده است و اظهار نظرش نمي تواند از موضع يک شاهد بي طرف باشد، اما آنجا که تذکر مي دهد همين ستاره ها هم روزي جوانهايي گمنام بودند که فرصت و مجال درخشش يافتند و شدند کريمي و نيکبخت و ديگران؛ بنابراين بايد به استعدادهاي امروز هم فرصت داد تا در همين مسير به پيش روند. تذکر قابل تأملي است.

علي کريمي يک بار تا سقف فوتبال ايران رفته و در راه بازگشت دوباره به پرسپوليس سرزده است. او حالا حتي انگيزه نشان دادن خودش به علي دايي را هم ندارد که از او فوق ستاره اي بسازد که در بازي پرسپوليس- ابومسلم فصل قبل ديديم. رنگ قرمز براي او ديگر آن جذابيتهاي گذشته را ندارد و اين حقيقت را بايد به خاطر جبر زمانه و شناخت از ميزان انگيزش اين بازيکن پذيرفت. پرسپوليس ستاره هايي مي خواهد که رنگ سرخ پيراهن، آنها را جري کند. آنها که تشنه شهرت هستند. تشنه محبوبيت و عاشق «علي کريمي» شدن. تيمي لبالب از انگيزه که با تهييج تماشاگر انرژي فراواني از آن آزاد شود.

آيا «استعدادهاي» امروز «ستاره هاي» فردا خواهند شد؟ يا اصولاً پرسپوليس جايي است که در آن فرصت و مجال ستاره شدن وجود دارد و يا جوانهايي که ضريب اشتباهي هم بايد برايشان کنار گذاشت، زير فشار جو سنگين نتيجه خواهي در اين باشگاه بزرگ خواهند سوخت؟

پرسپوليس در آستانه دومين تجربه متفاوت در دو فصل اخير ايستاده است و با سياست و روشي کاملاً متفاوت پاي به عرصه مسابقات گذاشته است. آيا انصاري فرد هم سال بعد همين موقع از عبور از ستاره ها ابراز پشيماني خواهد کرد يا پرسپوليس چند «علي کريمي» ديگر دارد که برايش خوش مي درخشند