شروع ليگ هشتم با يک اتفاق مثبت براي فوتبال همراه شد. حضور مربياني که براي اولين بار به عنوان سرمربي روي نيمکت مي نشستند، اين ذهنيت را در بين اهالي فوتبال ايجاد کرد که فوتبال ايران از اين پس مي تواند حساب ويژه اي به توانايي آنها باز کند.اما با رسيدن ليگ برتر به ميانه هاي راه، مشخص شد که سرمربيان جوان براي تجربه موفقيت بايد به داشته هاي خود اضافه کنند تا بتوانند در ليگي که “تاکتيک شناسي” و “بازيخواني حريف” حرف اول را مي زند، حرفي براي گفتن داشته باشند

اين اتفاق، اتفاقي مثبت محسوب مي شود، چون قبل از اينکه ضعف سرمربيان جوان در ناکامي شان دخالت داشته باشد، بايد به اين نتيجه رسيد که تيم هاي حاضر در ليگ برتر، فوتبال را به صورت علمي و با تکيه بر روش هاي روز نوين بازي مي کنند و زمان فوتبال ديمي و نتيجه گرفتن ها بر اساس شانس و شيوه هاي چند سال پيش گذشته است.

در زير نگاهي داريم به سرمربياني که با وجود آشنايي به علم روز فوتبال، به دليل مواجهه با شرايط حرفه اي به اين نتيجه رسيدند که براي “سرمربي” شدن در سطح ليگ برتر بايد به اندوخته هاي خود بيافزايند.

* علي اصغر مديرروستا؛ اوجگيري مصنوعي

– صدرنشيني پيکان تا اواخر نيم فصل اول ليگ برتر آن هم با اختلافي 7 امتيازي، همه را بر اين داشت که از مديرروستا به عنوان يکي از بهترين مربيان ليگ هشتم ياد کنند، اما غافل از اينکه به جز موارد استثنايي هيچ کسي نمي تواند يک شبه ره صد ساله را بپيمايد.

امتياز از دست دادن هاي متوالي اين تيم که با شکست هاي خانگي پيکان همزمان بود، نشان داد که فاکتور جواني مديرروستا در مواقعي که نياز به حرفه اي گري احساس مي شود، مانع از پيشرفت او است.

“اصغر مدير” که در لباس مربيگري سرد و گرمي چنداني نکشيده بود، بعد از صدرنشيني هاي متوالي اش، دچار غرور شد و با تزريق اين “حس” به بازيکنان موجب شد تا پيکان در هفته بيست و دوم ليگ برتر از صدر دور بماند.

* محمد عباسي؛ ناکامي قابل پيش بيني

– حتي در روزهايي که برق شيراز تنها تيم بدون باخت ليگ بود و در رتبه اول جدول رده بندي خودنمايي مي کرد، کمتر کسي اميدي به روند پيشرفت برق داشت و همه منتظر بودند که برق مسير سراشيبي را طي کند.

يکي از مشکلاتي که در نارنجي پوشان شيرازي ديده مي شد، عدم اقتدار سرمربي اين تيم بود که رفتارش تحت هيچ شرايطي به مانند رفتار يک مربي حرفه اي نبود و انگار خودش هم باور نداشت که به عنوان سرمربي روي يکي از نيمکت هاي مربيگري ليگ برتر نشسته است.

محمد عباسي در حالي در ادامه ليگ هم هدايت تيمش را به عهده دارد که برخلاف صدرنشيني هاي هفته هاي اول، فقط با هدف ماندن در ليگ برتر به ميدان مي رود. هدفي که با توجه به پتاسنيل هاي موجود در اين باشگاه دور از ذهن به نظر نمي رسد.

* رضا فروزاني؛ بدون شرح!

– يکي از اتفاقات عجيب در بين مربيان ليگ هشتم، سرمربي شدن رضا فروزاني در تيمي چون سايپا بود. فروزاني که از مدت فعاليتش در فوتبال ايران فقط 2 سال گذشته است، به قدري فاقد شرايط مربيگري بود که بازيکنان اين تيم به هيچ وجه خود را ملزم به گوش دادن به فرامين تاکتيکي اش نمي دانستند.

قياس امتيازهاي سايپا در دوره فروزاني و مايلي کهن نشان مي دهد که مربي جوان براي نفر اول شدن بايد به داشته هاي خود اضافه کند و به آشنايي بيشتري نسبت به وظايف يک سرمربي برسد.

* حسين عبدي؛ “جو” سرمربيگري

– از همان اول هم مشخص بود که حسين عبدي نمي تواند به واسطه هدايت تيم آماتور “ويند” دوبي، گزينه اي مناسب براي نشست روي يکي از نيمکت هاي ليگ برتر ايران باشد.

امتياز از دست دادن هاي خانگي و باختهاي پر گل داماش، آن هم در شرايطي که اين تيم با تزريق پول با مشکلات کمتري به ديدار حريفانش مي رفت، دليل محکمي براي عابديني بود تا بعد از شش هفته به فکر اعتماد به استانکوي پر تجربه باشد.

حالا عبدي روي نيمکت داماش، البته به عنوان نفر دوم فرصت خوبي را به دست آورده است تا به علم مربيگري اش بيافزايد و شايد در آينده اي نه چندان دور به عنوان سرمربي شروع به فعاليت کند.

* افشين پيرواني، کمبود اعتماد به نفس

– ” با آوردن يک مربي بزرگ خارجي پرسپوليس از بحران خارج مي شود.”

اين جمله افشين پيرواني آن هم در يک برنامه مستقيم تلويزيوني اوج عدم اعتماد به نفس و خودباوري يک مربي در فوتبال را نشان مي دهد.

پيرواني که سرمربيگري را با نتايج قابل قبولي شروع کرد، در ادامه امتيازهاي ارزشمندي را از دست داد تا هم پرسپوليس از تيم هاي بالانشين فاصله بگيرد، هم اينکه مديرعامل جديد بدون نگراني از انتقادات احتمالي، از تغيير و تحولات قريب الوقوع کادر فني صحبت کند