علی پروین، شماره 7 طلایی فوتبال ایران را سال‌هاست همه در فوتبال ایران می‌شناسند. بازیکنی ریزنقش که در زمین نمی‌دوید اما توپ را با ذکاوتش استادانه می‌دواند. مردی که با چشمان گیرایش به اسطوره سال‌های دهه 50، 60 و 70 طرفداران سرخپوش پرسپولیس شده بود. پروین اگرچه راه تجارت را خوب می‌دانست اما در حساب و کتاب‌های فوتبالی خیلی هم وارد نبود و تیمش را برای یک مسابقه حساس ملی با 110 درصد آمادگی می‌خواست به زمین بفرستد؛ «شکر خدا فعلاً تیم 80 درصد آماده است و ایشاالله تو این 3 روز باقی مانده به 30 درصد آمادگی باقی مانده هم می‌رسیم.» پروین که درباره‌اش می‌گویند برای ماندن دست به هرکاری می‌زند و همین اصرارش بر ماندن در پرسپولیس بود که اسطوره‌اش را تا جایی نزول شأن داد که جمعیت در آزادی به خود اجازه دادند، ناسزایش بگویند، در حساب و کتاب سیاسی هم بی‌شباهت به حساب و کتاب‌های فوتبالی تصمیم نمی‌گیرد. پروین در تصمیم برای حمایت از نامزدهای انتخاباتی دچار اشتباه هم می‌شود.

سال 80 او در کنار جاسبی بود. برای انتخابات مجلس سال

 1382 از الیاس حضرتی حمایت کرد و در سال 1384 با یاران هاشمی بود و در همه این سالها نامزدی که پروین در کنارش عکس یادگاری گرفته بود، بازنده رقابت انتخابی بود. این بار امانتیجه تصمیم پروین چه خواهد شد؟

دور برگردان علی پروین را از ستاد انتخابات میرحسین به سوی محمود احمدی‌نژاد برگرداند تا پاطلایی سالهای دور پرسپولیس این بار برای برگشت به فوتبال عکسی تمام قد در کنار رئیس‌جمهور بگیرد و دست در دست او «یا علی» بگوید و فقط یک روز پس از هم‌پیمانی با میرحسین عقبگرد کند و با محمود احمدی‌نژاد دست اخوت ده