سه شنبه 20 اسفند (21:17)

مرجع خبری پرسپولیس : تحلیلی بر پیروزی در نخستین گام آسیایی .

آغاز با برد سه بر یک زیباست و امیدوار کننده اما آنچه در پایان مصاف پرسپولیس و الشارجه از ذهن هواداران پرسپولیس می گذشت شباهت چندانی به رضایت کامل نداشت ؛چرا فرق فوتبال میزبان و میهمان خیلی بیشتر از تفاضل دو گل بود. نلو وینگادا خواسته یا ناخواسته مانع از آن شد که تیمش به نقطه رضایت کامل برسد .البته این نتوانستن ریشه در نخواستن داشت چرا که  بیرون کشیدن ستاره نیمه اول  همانند پا پس کشیدن زودهنگام بود ؛تعویضی که وینگادا بی رحمانه به آن تن داد تا هیجان را از بین سکو ها فراری دهد. قبل از رسیدن به آن دقایق باید از نیمه اول نوشت ؛ پنج دقیقه قبل از آغاز  این مصاف، نوک پیکان انتقاد متوجه ترکیب خط حمله پرسپولیس بود  ؛ بیرون گذاشتن توره و میدان دادن به هادی نوروزی چه  توجیهی داشت؟ ذخیره کردن مجددا خلیلی و دل خوش کردن به نیکبخت چطور؟ چند  متر عقب تر هم وینگادا سر انجام قید کاپیتان مسنش را زد تا تجربه جدیدی را کسب کند ؛ بازی بدون مرد شماره شش.

 تا بیست دقیقه نخست  هنوز نلو مرد محکوم منتقدان بود چرا که پرسپولیس به غیر از سانترهای آسیایی (همان توپ های بلندی که اسما”  فقط سانتر است و بس) تاکتیک تازه تری  را برای هوادارانش نداشت؛ همان شصت هزار نفری که به وعده خود عمل  کردند و در یک روز  غیر تعطیل به ورزشگاه آزادی آمدند.  وینگادا فاصله چندانی با محکومیت به علت ارنج اولیه اش نداشت که به یکباره ورق به سود او برگشت ؛ وقتی شما علی کریمی آماده را داشته باشید یعنی مهره ای دارید ورای یک بازیکن و کاپیتان.  حد فاصل دقایق 27 تا 34 چیزی بر الشارجه گذشت که آنها تا پایان نبرد نتوانستند قامت شان را مجددا راست کنند. پرسپولیس با تفکری سوای لیگ برتر آمده بود و همین تغییر نگرش موجب شد مقابل نام گلزنانش اسامی افرادی را ببیند که از آخرین روزهای گلزنی شان کسی چیزی به یاد ندارد .  شروع  سونامی در دقیقه بیست و هفت و با هنرنمایی علی کریمی کلید خورد؛ شوت برگشتی نیکبخت در باکس هجده قدم به شماره هشت رسید تا او با شوتی غیر قابل مهار  نخستین گل تاریخ پرسپولیس را در لیگ قهرمانان آسیا(دوره جدیدیش بعد از آنکه  با قهرمانی در اولین دوره لیگ برتر در اولین دوره لیگ قهرمانان ورژن قبلی نیز حاضر شده باشد)  به ثمر برساند.  درست چهار دقیقه بعد زمان آن رسید که وینگادا بگوید چرا برخلاف لیگ برتر این بار به علی واحدی گل نزن اعتماد کرده است ؛ مجتبی شیری توپ زمینی و سریعی را  برای کریمی فرستاد اما او از روی توپ پرید تا سر انجام بعد از ماه ها گل نزنی ، این بار نیکبخت شادی گل کند . بله او عوض شده که اگر غیر از این بود هیچ وقت قادر نبود این چنین ماهرانه توپ را در گوشه دروازه جا دهد. پایان این امواج سنگین با گل سوم همراه شد ؛ حالا فقط سه دقیقه از گل نیکبخت می گذرد که این بار او در نقش سازنده ظاهر می شود تا هادی نوروزی با ضربه سر زیبا کار را تمام کند. آخرین باری که پرسپولیس با سه گل از حریفش پیش افتاد چه زمانی بود؟ هفته سی و یکم لیگ هفتم در یک روز دلپذیر بهاری مقابل شیرین فراز. از نام این تیم وام می گیریم تا برسیم به الشارجه همان مجموعه ای که  روز گذشته نشان داد فرق لیگ ایران و امارات  چند سال نوری است ، همان  تیم  مستاصلی که سه گل عقب بود وباز توانی  برای حمله نداشت .حتی برق شیراز تیم قعر نشین لیگ برتر هم اینچنین عاجزانه فوتبال نمی کند که روز گذشته الشارجه امارات کرد.
منطق در بعضی موارد به صورت تمام قد مقابل احساس و هیجان قد ایستادگی می کند و این واقعیت روز گذشته  با تعویض علی کریمی نمود کامل پیدا کرد. همه آنهایی که انتظار داشتند پرسپولیس دست کم دو گل دیگر به رقیب ضعیفش بزند  بعد از خروج کریمی و به میدان آمدن سایه باقری! خیلی زود دریافتند که یک نیم خمیازه در انتظارشان است . پرسپولیس با کریمی ، پرسپولیس بی کریمی؛ این دو تیم با هم قابل قیاس نیستند. منطق نلو حکم می کرد ستاره اش  را برای مصاف هفته بعد مقابل الشباب عربستان حفظ کند از این رو او تن به تعویضی داد که به جرات می توان مدعی شد در صورت  عدم وقوع آن الشارجه با یک جین گل تهران را ترک می کرد.  در چنین فضایی میهمان به گل می رسد اما این گل هیچ ربطی به آنها نداشت بلکه سو تفاهمی بود که کمر پرسپولیس را در لیگ هشتم تا آستانه خمودگی پیش برد ؛ سپهر حیدری و مهدی واعظی بازیگران همیشگی گل های اهدایی!
سی و پنج دقیقه فرصت بود برای اثبات آنکه سر مربی پرتغالی پرسپولیس به دیگران بفهماند چرا از ابتدا به ابراهیم توره میدان نداد ، همان مردی که ناباورانه در آستانه داربی محرومیت را به آغوش کشید ، به میدان آمد و طوری بازی کرد که حتیجواد خیابانی هم به واقعیت پی ببرد ؛ او آمده بود که گل نزند!

پیروزی سه بر یک برای آغاز خوب است اما ترس زمانی به استخوان تفکرات هواداران پرسپولیس رسوخ می کند که آنها می بینند تیم شان بدون کریمی  تنها یک الشارجه مدرن است و بدتر از آن بهترین گلزنش سعی در گل نزدن دارد! برد شیرینی بود البته بدون در نظر گرفتن این دغدغه آزار دهنده.