“محمد مایلی کهن ” سرمربی تیم ملی فوتبال ایران شد . این جمله ای بود که شب گذشته روی خروجی بسیاری از سایت های خبری و خبرگزاری ها قرار گرفت و پس از آن حوالی ساعت 22 توسط رسانه ملی اعلام شد تا تب انتخاب سرمربی جدید تیم ملی فروکش کند . مایلی کهن پس از 11 سال مجددا سکان هدایت تیم ملی فوتبال ایران را به دست گرفت آن هم در شرایطی که او طی این سال ها هیچ چیز جدیدی برای ارائه کردن به فوتبال ایران نداشته ! این اتفاق در حالی رقم خورد که گزینه مورد نظر اکثریت مردم برای تصدی پست سرمربیگری تیم ملی ” افشین قطبی ” سرمربی سابق پرسپولیس بود که این بار هم از مدیریت سازمان تربیت بدنی بازی خورد !
” رفتم توی شکمشان و قطبی را سرمربی تیم ملی کردم ” . این جمله را مهدی تاج نایب رئیس فدارسیون فوتبال ساعاتی پیش از انتخاب علی دایی به عنوان سرمربی تیم ملی در گفت و گو با یکی از دوستان نزدیکش اعلام می کند در حالی که او هنوز هم پس از گذشت بیش از یک سال از آن روز در رسانه ملی از علاقه خود برای انتخاب قطبی سخن می گوید و اگر اصرار علی کفاشیان را هم برای انتخاب وی در نظر بگیریم یک علامت سوال بزرگ در پس پرده انتخاب سرمربی جدید تیم ملی فوتبال نقش خواهد بست : ” چرا گزینه مردم و فدارسیون فوتبال سرمربی تیم ملی نشد ؟” پاسخ به این سوال را باید در نوع نگاه متولیان سازمان ورزش و سیاسیونی جست و جو کرد که بدون کوچکترین سنخیتی با فوتبال تصمیمات کلانی برای آن می گیرند و در طی سه سال زمامداری در این عرصه روزهای سیاه تعلیق و  انواع ناکامی ها را برای فوتبال ما به ارمغان آوردند .

آری ! افشین قطبی باز هم اسیر بازی های سیاسی شد تا نیمکت هدایت تیم ملی را از دست بدهد در حالی که وی کمتر از 13 ماه پیش مشابه همین داستان را تجربه کرده بود و درس عبرت نگرفت . قطبی انگار نفهمید در ایران بیش از توانایی های فنی و فردی روابط در انتخاب ها تاثیر گذار است و او تحت هیچ شرایطی سرمربی تیم ملی ایران نخواهد شد . این روزها افشین قطبی سرخورده تر از همیشه به پیشنهاد تیم ملی عراق فکر می کند که برای هدایت تیم کشورش آن را نپذیرفت تا مهدی حاج باقر در این خصوص با لحنی دردناک بگوید : ” تنها گناه افشین وطن پرستی بود ” . امروز زمان انتقاد و آیه یاس خواندن نیست و چه بسی بیش از هر زمان دیری برای صعود به جام جهانی ” بزرگترین فستیوال فوتبال جهان ” به حمایت همه جانبه از تیم ملی و سرمربی جدید آن ” محمد مایلی کهن ” نیازمندیم اما سوال اینجاست با انتخاب های جانبدارانه ای که بدون هیچ کار کارشناسی و بدون در نظر گرفتن توانایی های افراد و خواست مردم صورت می گیرد امیدی برای صعود به جام جهانی باقی خواهد ماند ؟
فدراسیونی که اختیار جا به جا کردن یک “لیوان” بدون صلب اجازه از مسئولان سازمان ورزش و دولت را ندارد و به واسطه روابط و مناسبات سیاسی به عنوان برترین فدراسیون سال آسیا انتخاب می شود تا تلخی ناکامی های فوتبال را در ذهن مردم شیرین کند امروز نقشی جز ماشین امضای احکام مورد نظر بالانشینان سازمان را نخواهد داشت تا بازهم امیدی برای صعود به جام جهانی نداشته باشیم …

اختصاصی // پویا نوایی – امانت داری – استفاده از این مطلب با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس بلامانع است .