2 ) رؤيايي ترين بارسلوناي تاريخ، در روزي که همه جام قهرماني ليگ باشگاه هاي اروپا را برازنده دستان کاپيتانش مي دانستند، چهار گل از ميلان خورد تا ميليونها انسان را متوجه ذات فريبنده «فوتبال» کند. اين ماجرا، دوباره وقتي تکرار شد که اين بار ميلان، همان تيم ايتاليايي سوار بر موج دروغهاي فوتبال، در فينالي ديگر به مصاف مارسي فرانسه رفت. زود باورها، بار ديگر پيش از آنکه داور بازي در سوت خودش بدمد، روسونري را فاتح بي چون و چراي معتبرترين جام باشگاهي جهان قلمداد کردند، اما اين بار، اين تيم فرانسوي بود که به همه دنيا ثابت کرد فوتبال، يک شوخي مرگبار است! به هيچ کجاي فوتبال نبايد اعتماد کرد؛ نه به شوخي هايش و خنده هايش و مزاح ها و مطايبه هايش و نه به اندوه و سوگش، به غمش و ناله هايش! حتي آنهايي که در مقام نصيحت گران منطق پيشه، ديگران را موعظه مي کنند که فوتبال 90 دقيقه است هم دروغ مي گويند؛ اگر فوتبال واقعاً 90 دقيقه بود، افسانه بارسا در ليگ قهرمانان گذشته از صعود به فينال باز مي ماند! اينطور نيست؟ !
3 ) دربي تهران در راه است. استقلالي ها با کسب دو پيروزي متوالي در اوج آمادگي روحي و رواني هستند. حتي پاي فورواردهاي گل نزن اين تيم هم از برکت دفاع آشفته ابومسلم به گل باز شد تا ديگر هيچ دردي باقي نباشد. اما آن سوتر، اوضاع پرسپوليس چنان در هم ريخته و بحراني است که حتي دل سنگ را هم آب مي کند. بدون مربي، بدون مدير، بدون تمرين درست و حسابي و بدون روزنه اي از اميد؛ حتي اگر خود استقلالي ها هم مي خواستند شرايط رقيبشان را طراحي کنند، نمي توانستند چنين بساط نااميد کننده اي را در اردوي پرسپوليس بچينند. حالا همه چيز مهياي پيروزي آبي هاست؛ آنچه از ليگ پنجم تاکنون به وقوع نپيوسته است. استقلالي ها از پيروزي هاي پرگل سخن مي گويند، سوداي انتقام دارند و تلافي آن 6 گل معروف را پي مي‏جویند غافل از اینکه همیشه تنها در رویا در پی رسیدن چنین روزی بودند!
4 ) ما جاي شما بوديم، فريب فوتبال را نمي خورديم. دربي را باور نکنيد و روي اسبي که در مستطيل سبز يورتمه مي رود هم شرط نبنديد. فوتبال «رو» ندارد و شايد مسابقه هيجاني دربي از اين حيث، بي حساب ترين بازي سال باشد.