فوتبالیست‌های ایرانی یاد گرفته‌اند بالاترین پیشنهاد را قبول کنند و بعد بگویند به خاطر هواداران، آن تیم را انتخاب کرده‌اند.

میثم بهرامی / فوتبالیست‌های درجه یک و درجه دو پیشنهادهای کمتر از یک میلیارد را اصلا تحویل نمی‌گیرند. به آن می‌خندند. فوتبالیست‌های درجه سه هم سعی می‌کنند رقم قراردادشان را به آن نزدیک کنند. چند بازیکن هم هستند که می‌خواهند رقم قراردادشان را به دو میلیارد نزدیک کنند. فعلا همه چیز فوتبال شده رقم‌های پیشنهادی. باشگاه یک پیشنهاد می‌دهد و بازیکن یک پیشنهاد بالاتر. تیم‌هایی هم هستند که نرخ بازار را می‌شکنند و پیشنهادهای بالاتر می‌دهند، بالاتر از نرخ معمول. این وسط، دل و قلب و علاقه بازیکنان هم با رقم‌ها جابجا می‌شود. بازیکنی که اول با پرسپولیس قرارداد بسته بود و بعد به خاطر پیشنهاد بالاتر سپاهان به اصفهان رفت و با این تیم تمرین هم کرد، حالا به تهران برگشته و با پرسپولیس تمرین می‌کند؛ آن هم فقط به خاطر ندای قلبی‌اش.
قاسم دهنوی که تا همین دیروز می‌گفت مصلحتش بازی در اصفهان است، حالا مصلحتش را عوض کرده و به پرسپولیس آمده. بیانیه هم صادر کرده و در آن نوشته که «به ندای قلبی‌ام گوش دادم و پرسپولیسی شدم.» البته کاش یک گوشه‌ای از این بیانیه می‌نوشت که این «ندای قلبی» تا دیروز کجا بود؟ قلبش تا دیروز ندایی نداشت که دهنوی آن را بشنود و به تهران بیاید؟ یا اینکه پرسپولیسی‌های رقم پیشنهادی را بالاتر برده‌اند و این پیشنهاد، ندای قلبی او را تحریک کرده! عجیب‌تر از همه این مسائل این است که دهنوی توقع دارد هواداران حرفش را باور کنند و قبول کنند که او فقط به خاطر ندای قلبی‌اش قید حضور در سپاهان را زده نه به خاطر پول. اصلا هم بعید نیست که او دو روز دیگر مصاحبه کند و بگوید که به خاطر هواداران پرسپولیس قید پول نجومی و میلیاردی سپاهان را زده و به پرسپولیس آمده. اصلا هواداران ساخته شده‌اند برای همین که فوتبالیست‌ها ادعا کنند آن‌ها را بیشتر از پول‌های نجومی دوست دارند.
فقط هم دهنوی نیست. نمونه‌اش زیاد است. همین دیروز فتح‌الله‌زاده ادعا کرد که مهدی رحمتی از یک تیم پیشنهاد 7.5 میلیاردی برای سه سال داشته؛ یعنی سالی دو و نیم میلیارد تومان. کسی منکر چنین پیشنهادی نمی‌شود. اما نکته مهم اینجاست که استقلال چقدر به رحمتی داده که او حاضر شده پیشنهاد 7.5 میلیارد تومانی را رد کند؟ شاید رحمتی حاضر شود به خاطر فرزندش ماندن در تهران را به بازی در شهرستان‌ها ترجیح دهد، اما او به خاطر این خواسته حاضر است از چه مبلغی چشم پوشی کند؟ باید باور کنیم که او با سالی 700 میلیون تومان در استقلال مانده و پیشنهاد 2.5 میلیارد تومانی را رد کرده؟ باورپذیری هواداران هم حدی دارد. متعصب‌ترین هوادار استقلال هم نمی‌تواند قبول کند که رحمتی فقط و فقط به خاطر استقلال و هوادارانش قید پیشنهاد دو و نیم میلیاردی را زده و از استقلال پول کمی می‌گیرد.
فوتبالیست‌ها هر چقدر پول می‌گیرند نوش جانشان. فقط کاش سر هواداران منت نگذارند که به خاطر آن‌ها قید چند صد میلیون را زده‌اند. آقایان فوتبالیست، دوره این شعارها گذشته؛ همه می‌دانند شما جایی نمی‌خوابید که زیرتان آب برود.