سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در آستانه ۶۰ سالگی هنوز نتوانسته در بخش هایی از رفتارش پخته و صبور باشد.

تیم ملی بعد از سالها به مربی ایرانی برگشته. آن مربی که دو دهه کاملا متفاوت در عمر مربیگری اش داشته است؛ دهه اول با جام هایی که به او اعتبار و جایگاه داد و دهه دوم با ناکامی در رسیدن به جام حتی با تیم های متمول!

با این حال همه کارشناسان و پیشکسوتان از انتخاب یک مربی ایرانی به عنوان سرمربی تیم ملی حمایت کردند و توصیه هایی را هم به او داشتند تا در بازگشت دوباره به تیم ملی از اشتباهات و کمبودهای گذشته درس بگیرد و شرایط بهتری را برای تیم ملی رقم بزند.

قطعا امیر قلعه نویی بهتر از هر کسی می داند که اگر می خواهد این بار ماجرای ۱۵ سال قبل برایش تکرار نشود، باید از اتفاقات قبل درس بگیرد و بعد از این همه سال مربیگری پخته تر و صبورتر با دیگران رفتار کند.

قلعه نویی در اولین سوالی که در نشست خبری بعد از بازی با روسیه از او پرسیده شد، دوباره همان «خودش» شد؛ ناپخته و عصبانی؛ تندخو و «تیکه انداز و زخم زبان زن».

واکنشی که او به اولین سوال داشت نشان داد با وجود نزدیک شدن به ۶۰ سالگی هنوز ناپخته است. واکنش او فقط یک «علی…» معروفش را کم داشت که یکی را صدا کند تا پرسشگر را وادار به سکوت کند!

امیر قلعه نویی اگر می خواهد اشتباهات گذشته را تکرار نکند باید صبورتر و عاقل تر باشد. این رفتارها هر روز بر تعداد مخالفانش اضافه خواهد کرد و او را در سرازیری حاشیه ها گرفتار خواهد کرد.