مرجع خبری پرسپولیس : از مجتبی محرمی نوشتن سخت است به این دلیل که ما را به اعماق داستان عشق و جنون می برد! ستاره شماره 8 سال های نه چندان دور سرخ ها این روزها حال و روز خوشی ندارد. اگر از نسل من بپرسند نماد تعصب و غیرت در پرسپولیس چه کسی بود از میان پیوس ها، محمد خانی ها و حتی عقاب ها لحظه ای در بردن نام مجتبی محرمی تردید نمی کنیم. مجتبی فوتبالیست نبود؛ مجتبی روح فوتبال بود. کامل ترین بازیکن دو دهه اخیر فوتبال ایران خوب تکل می زد، خوب دربیل می زد، خوب پاس می داد و می جنگید اما مثل همه نابغه ها وقتی که در کاری موفق هستند، در سایر مسائل کمیتش لنگ می زد! محرمی شاید مرز بین نسل پول و غیرت بود، جایی خواندم مجتبی را با حاج کاظم آژانس شیشه ای مقایسه کرده بودند. نگارنده مطلب معتقد بود اگر خاطرات شجاعت هایش را از حاج کاظم بگیرند او فقط یک مسافرکش ساده می شود… دیدن عکس های مجتبی با آن چهره ای که دیگر نشانه از ستاره شماره 8 اوایل دهه هفتاد سرخ ها ندارد آن هم روی تخت بیمارستان اصلا ساده نیست. یادم آمد روزی که عقاب بال هایش را بسته بود و ساعت ها پشت در بیمارستان کسری نشستم و به همه می گفتم عقاب بی معرفت نیست، ما را تنها نمی گذارد. ای کاش داداش «مجی» رها کند این کوفتی را، ای کاش بداند هنوز اسطوره است برای نسل من…

مجتبی قصه ما هم مثل همبازی اش عقاب بی معرفت نیست؛ او می داند امروز جماعتی چشم انتظارند اویی که استاد دست یا علی دادن و مردانگی بود این بار محکم تر از همیشه بلند شود. ما منتظریم مرد، همین امروز « یا علی » بگو…