پنجشنبه 22 اسفند (11:42)

مرجع خبری پرسپولیس : وقتی نلو آقای گل را به نیمکت پیچ می کند !

عباس انصاري‌فرد روي پله‌هاي حدفاصل vip تا كنار زمين در ميان انبوه جمعيت گير افتاده تا از دو طرف فنس‌هاي كنار راه‌ پله، هواداران درد‌دل‌هايشان را به آقاي مديرعامل بگويند. مهم‌ترين حرف و البته جدي‌ترين خواسته آنها انتقال پيامي به نلو‌وينگادا بود با اين مضمون: «حاج عباس اين مربيه چرا به محسن بازي نمي‌ده؟» مديرعامل باشگاه كه هاج و واج مانده بود به فرزند خودش برسد يا جواب تك‌تك اين گروه متعصب را بدهد دو، سه بار اين جمله را تكرار مي‌كرد: «بازي مي‌دهد، صبر كنيد، يواش يواش.» اما خب هواداران اصلا گوش‌شان به اين حرف‌ها بدهكار نبود و به تصميم عجيب سرمربي پرتغالي اعتراض داشتند.
 خليلي كجاست؟
45 دقيقه قبل از شروع مسابقه، پرسپوليسي‌ها وارد زمين شدند اما عجيب بود كه فقط 11 نفر اصلي براي گرم كردن آمده بودند. خبري از توره و باقري نبود. البته مي‌شد نبودشان را توجيه كرد. توره چند هفته‌اي بود كه جزو بي‌انگيزه‌ترين‌ها به شمار مي‌آمد و باقري مثل چند مسابقه قبلي كيفيت فوق‌العاده شروع ليگ را نداشت. اما محسن خليلي كجا بود؟ شماره 9، 24 ساعت قبل از بازي در تمرين آخر مثل يك بازيكن صد در صدي نشان مي‌داد. خودش مطمئن بود فيكس بازي مي‌كند. به آنهايي كه از او تقاضاي مصاحبه مي‌كردند مي‌گفت: «مي‌دانيد كه ممنوع‌المصاحبه‌ايم، فقط دعا كنيد گل بزنم.»

 نيمكت‌نشين محبوب
محسن خليلي كه در اولين مسابقه بعد از برگشت اصلا شبيه فوتباليست‌هاي ترسوي بعد از عمل جراحي نبود و خيلي‌ها را اميدوار كرد كه آقاي گل، بازگشتي رويايي خواهد داشت با تصميم عجيب نلو كه تا حدود زيادي ناشي از عدم شناخت مرد پرتغالي نسبت به بازيكنان مي‌شد روي نيمكت نشست. با اين حال محسن روي نيمكت بود اما از همان لحظه پايان گرم كردن تا شروع مسابقه نام شماره 9 بيشتر از بقيه و در گستره بيشتري از سكوها شنيده مي‌شد. محسن از دقيقه 45 بالاخره از سكون بيرون آمد. دستور گرم كردن او كه صادر شد ورزشگاه به هم ريخت. يكي از تماشاگران دو آتشه مي‌گفت: «محسن مي‌آيد. دو گل هم مي‌زند. هم پايش به گل باز مي‌شود هم يك برد قاطع به‌دست مي‌آوريم.»
  خبري از محسن نمي‌شد
تابلوهاي تعويض يكي‌يكي بالا مي‌رفت اما خبري از خليلي نبود. محسن با آن گرمكن طوسي رنگ پشت دروازه شمالي كنار علي عسكر مشغول گرم كردن شد اما همه حواسش به بازي بود. از دقيقه 60 فرياد «خليلي… خليلي» كل ورزشگاه را فرا گرفت اما توره دومين تعويض قرمزها بود. موقع ورود توره و خروج نوروزي باز هم خليلي تشويق شد اما نلوي محتاط همچنان صداي جمعيت 50-40 هزار نفري و  درخواستشان را نمي‌شنيد.
 اخم‌هايي كه باز نشد
ربع پاياني بازي فرا رسيد بازي از تب و تاب افتاده بود كه يكهو قاسم آقا همان مرد كهنه‌كار نيمكت قرمزها دوان‌دوان خودش را به پشت دروازه‌شمالي رساند. از لحظه استارت قاسم آقا ورزشگاه حسابي شلوغ شد. صداي خليلي… خليلي‌ها تندتر شد. محسن با اخم‌هاي درهم خيلي زود لباس گرمش را درآورد و واردمسابقه شد. وقتي به مركز زمين رسيد نگاهي به اسكوربورد انداخت. فقط هشت دقيقه فرصت داشت و همين اخم‌هايش را بيشتر توي هم برد. كووالنكو كه سوت پايان را كشيد محسن اولين نفري بود كه از زمين بيرون رفت. سرش پايين بود وكوچك‌ترين تغييري در قيافه اخم آلود او ديده نمي‌شد. حتي اين اخم موقعي كه آقاي گل با بي‌ام و دودي رنگش از هتل المپيك خارج شد و به فرياد هواداران پاسخ نداد كاملا مشهود بود.
 پرسش بزرگ بدون پاسخ ماند
در كنفرانس خبري پس از مسابقه هيچ‌كس از نلو نپرسيد چرا وينگادا درحالي كه توره علنا  با پرسپوليس سرناسازگاري گذاشته به محسن خليلي آماده و كاملا با  انگيزه بازي نمي‌دهد؟ صبح روزسه‌شنبه همه مي‌گفتند امروز محسن خليلي گل مي‌‌زند و دوباره به تيم ملي برمي‌گردد اما وينگادا مانع از اين اتفاق شد تا دانش فني خودش را كه البته تا الان چيز زيادي از آن ديده نشده زيرسوال ببرد. نلو مدام مي‌گفت از من درباره تك‌تك نفرات نپرسيد اما پرسش بزرگ بدون پاسخ مانده بود:«چرا خليلي كه 18 گل او در مسير قهرماني فصل  گذشته نقطه اوج نمودار سينوسي پرسپوليس بود بايد نيمكت‌نشين مهاجمي باشد كه با 30درصد توان و خالي از انگيزه هيچ‌چيز براي اضافه كردن به خط حمله يخ‌زده سرخ‌ها ندارد؟»