به نظر مي‌رسد حسين هدايتي و مديراني كه او بالاي سر ملوان گذاشته نياز فراواني به توجيه و هدايت دارند. البته نه از آن نوع «هدايت‌»هايي كه پيش‌تر در كارنامه درودگر ديده‌ايم!

گل؛ در حالی که علاقه‌مندان فوتبال این روز‌ها محو تماشای اتفاقات بهت‌انگیز فوتبال ایران، از ناکامی‌های پیاپی ملی تا آسیایی شدن فدراسیونی که در ایران شاید فقط بین اعضای خود محبوب و مقبول باشد، هستند و به نظر می‌آید حتی آن دسته از هوادارانی که «تماشاگرنما» شناخته می‌شوند هم از جریان حاکم بر فوتبال ایران دچار یأس فلسفی شده و عجالتاً کم‌کار شده‌اند، شاهد حاشیه‌سازی عده‌ای عموماً شهرت‌طلب در عرصه فوتبال ایران هستیم که به هر طریق در پی خبرسازی و تیترآفرینی هستند تا شاید از طریق کسب شهرت بی‌بدیل فوتبالی به منافعی دست یابند که ما از آن بی‌خبریم و لابد فقط عاقلان دانند!

باعث آنچه بر حواشی دیدار اخیر پرسپولیس و ملوان گذشت هم این بار نه رفتار تماشاگران تیفوسی دو تیم بود و نه برخوردهای بازیکنان در میانه میدان. این دفعه کانون حاشیه‌سازی در عرصه مدیریتی و بین مسئولان باشگاه‌ها بود. همان جا که مالک متمول باشگاه ملوان از کنترل «احساسات عمیق» خود نسبت به تیم محبوب پایتخت تحت هر شرایطی ناتوان نشان می‌دهد و از آن سو سردار و یارانش چنین ابراز علاقه بی‌محابایی را به هیچ عنوان برنمی‌تابند. آنچه در پی می‌آید ذکر چند نکته از مواردی است که می‌توان از ماحصل حاشیه‌های به وجود آمده و علی‌الخصوص حرف‌هاي مدیریت فعلی باشگاه ملوان درباره این حواشی استنباط کرد.

اول

با در نظر گرفتن عشق و علاقه و تلاش‌های مستمر حاج‌حسین هدایتی برای حضور در باشگاه پرسپولیس و حساسیت‌های آشکار رویانیان نسبت به این ماجرا، استارت حواشی دیدار هفته گذشته با تعیین جایزه برای علی کریمی از سوی هدایتی در یک هفته مانده به دیدار مستقیم با پرسپولیس زده شد. این‌که لزوم پرداخت جایزه برای فقط حضور در جمع سه بازیکن بر‌تر آسیا چقدر اهمیت دارد، به کنار! اما از زیرکی کارگردان این سناریو در طرح رسانه‌ای این مورد خاص بدون در نظر گرفتن حساسیت‌ها و تبعات پیرامون آن نباید گذشت.

صادق درودگر که به نظر مبدع طرح فوق بوده، در دفاع از این ماجرا و رفتار رییس خود به هویت ایرانی هدایتی و حق او در تمجید از موفقیت یک ایرانی دیگر اشاره می‌کند. در حالی که حاج‌حسین هدایتی هم‌اکنون به عنوان مالک باشگاه ملوان، رقیب سرسخت پرسپولیس در جدول لیگ بر‌تر، دارای شخصیت حقوقی‌ای است که فرا‌تر از شخصیت حقیقی هدایتی، او را ملزم به رعایت تشریفات حقوقی لازم برای حتی پرداخت چنین جایزه به نظر نابجایی به علی کریمی هم می‌کند. مسلماً اگر هدایتی مالک دو باشگاه لیگ برتری شناخته نمی‌شد، پرداخت جایزه به بازیکن باشگاه پرسپولیس، آن هم در عرصه ملی حرکتی کاملاً قابل تقدیر و ستایش تلقی می‌شد. اما حالا که علی کریمی پس از مدت‌ها کش و قوس به تمرینات باشگاه متبوع خود بازگشته، مالک باشگاه ملوان بدون توجه به حساسیت‌های موجود و با فراموش کردن جایگاه حقوقی خود، با تعیین جایزه برای کریمی کاری کاملاً خارج از آداب و رسوم متعارف انجام داده است. در همین ارتباط می‌توان گفت که: لطفاً شخصیت حقوقی خود را پاس بدارید!

دوم

صادق درودگر با انتساب خود به باشگاه بزرگ ملوان و مردم شهر انزلی مرتباً سعی در یارگیری و مایه گذاشتن از انزلی‌چی‌هایی دارد که در سنوات گذشته نشان داده‌اند خیلی باهوش‌تر و متعصب‌تر از این حرف‌ها هستند! پرچم ملوانی‌ها رو به سمت ملوان بالاست و آن‌ها فقط عاشق و غمخوار سرنوشت تیم محبوب خود هستند. آقای درودگر نباید فراموش کند، همانقدر که مخاطبان او در کادر فعلی مدیریتی باشگاه پرسپولیس نسبت به کاشانی و خوردبین و پروین غریبه محسوب می‌شوند، او هم قرابتی با ملوان و انزلی ندارد. جایگاه مدیریتی باشگاه ملوان احتمالاً باید در اختیار یکی از ده‌ها پیشکسوت این باشگاه قدیمی شمالی باشد که این روز‌ها به جای حداقل قدردانی از زحمات گذشته آن‌ها در دیدارهای ملوان از بازیکنان و مربیان تیم‌های روبه‌رو تمجید می‌شود! در این ارتباط هم می‌شود گفت: اگر امکانات مالی بعضی‌ها نبود، بعضی‌های دیگر آنجایی که هستند را در خواب هم نمی‌دیدند.

سوم

همان‌قدر که به قول عادل فردوسی‌پور نباید به سادگی از کنار تلاش‌های صادق درودگر در آرام‌سازی جو سکوهای انزلی گذشت، این نکته را هم باید در نظر داشت که متأسفانه تلاش‌های وی به دلیل فقدان یک استراتژی بومی مشخص و نبود دقت و حوصله در عمل چندان موفقیت‌آمیز نبوده و در پاره‌ای مواقع نظیر حوادث دیدار با داماش در رشت و بازی اخیر با پرسپولیس، خود درودگر با مصاحبه‌های نیشدار و عجولانه باعث حاشیه‌سازی و بر باد رفتن زحمات خودش شده است. در پایان و در این رابطه نیز می‌توان گفت: آقای مدیر، لطفاً اجر خود را ضایع نکنید!