مدیرعامل سابق باشگاه سایپا گفت: اعتقاد دارم واگذاری یا همان خصوصی‌سازی به هیچ عنوان نسخه شفا‌بخشی برای دو تیم پرطرفدار کشور یعنی استقلال و پرسپولیس نخواهد بود.

خلیل سپهرسبحانی، در گفت و گو با ایسنا منطقه البرز، اظهار کرد: این روزها بحث واگذاری دو باشگاه پرطرفدار کشور به دو شرکت بزرگ خودروسازی کشور مطرح است. به عنوان فردی که در حوزه مدیریتی فوتبال حضور داشته‌ام، اعتقاد دارم این کار نمی‌تواند تنها راه برون‌رفت این دو تیم از مشکلات باشد.

وی افزود: در یک ارزیابی کلی، خرید و تملک استقلال و پرسپولیس توسط دو شرکت ایران خودرو و سایپا به مثابه خرید دفترچه قسط بانک است! این یعنی این که اگر بپذیریم که شرکت خودروسازی یک بنگاه اقتصادی است و هر بنگاه اقتصادی به طور طبیعی دنبال کسب سود و جذب منفعت است با انباشتی از مشکلات تودرتو و به هم تنیده‌ای که دو باشگاه استقلال و پرسپولیس چه از نظر مالی – اقتصادی و چه از جهت اجرایی – مدیریتی داشته و دارند، هرگونه خرید و تملک آنان به مثابه پذیرش خرید واحدی اقتصادی با زیان‌دهی بالا است.

وی ادامه داد: از طرف دیگر هم در نظر بگیرید که صنعت خودروسازی کشور در شرایط جاری با مشکلات اقتصادی گسترده‌ای مواجه است که طبیعتاً از پیشنهاد تملک این دو باشگاه استقبال نخواهد کرد مگر این که این درخواست ماهیتی دستوری داشته باشد که این خود نیز مسبب آسیب‌های دیگری است.

وی افزود: ارزش اجتماعی و همچنین ارزش برندینگ هر دو باشگاه به شکل بالقوه بالا است و اتفاقاً همین ارزش‌های اجتماعی سبب طمع‌ورزی کانون‌ها و مولفه‌های قدرت اجتماعی و اقتصادی شده و می‌شود و از قضا روی همین اصل است که ساختار مدیریت این دو باشگاه همواره لرزان و شکننده و به طور مستمر در حال تغییر بوده و هست و این یعنی این که تشدید مشکلات مالی اقتصادی دو باشگاه ذیل مخاطرات سیاسی و از منطق اقتصادی یعنی افزایش ریسک سرمایه گذاری از سوی شرکت های خودروساز.

سبحانی یادآور شد: هر شیوه‌ای جز خصوصی‌سازی مناسب حال این دو باشگاه خواهد بود و اصل موضوع خصوصی‌سازی این دو باشگاه از سال‌هایی که شکل گرفت و کلید خورده تا امروز نادرست و نامناسب دنبال شده است.

ودر پایان گفت: ناتوانی در مدیریت و تامین مالی این دو باشگاه در کنار دو مزیت ارزش رسانه‌ای بالا و قدرت سازماندهی اجتماعی فراگیر دلیلی است بر این باور که هر دو آنها تا آینده نامشخصی باید همچنان دولتی باقی بمانند و در این راستا شاید بتوان به اداره دولتی آنها در قالب یک کنسرسیوم به عنوان یک بدیل و راه حل توجه کرد.