مرجع خبری پرسپولیس : تیم پرسپولیس به دنبال ناکامی های این فصل خود با باخت مقابل پاس همدان از جام حذفی کنار رفت تا آخرین امیدهایش برای رسیدن به لیگ قهرمانی آسیا به یاس مبدل شود.

باخت تاسف بار در همدان قبل از آنکه باخت معمولی باشد تداعی کننده خاطرات تلخ جام حذفی سال گذشته و از همه مهمتر از دست رفتن یک جام و لیگ قهرمانان سال آینده بود. سرنوشتی که کمتر هواداری آن را در ذهنش تصور می کرد. اما چه بگوییم و از کجا بگوییم که باعث شد پرسپولیس پر زرق و برق هم از گندم ری بیفتد و هم از خرمای بغداد. چه می توان نوشت از این همه ناکامی، از آن دل ریش هوادار، بله اگر در دم همین بود چه بودی؟
از همان اوایل فصل به یاد داریم در هیات مدیره پرسپولیس که باید منشا تصمیم سازی های کلان و هدفمند باشگاهی ومحلی برای ترسیم راهکارهای موفقیت آمیز آینده باشد به غیرازاختلاف سلیقه و جنگ های رزگری چیزی ندیدیم .جایی که باید آرامش اولیه یک باشگاه از آنجا نشات بگیرد، تبدیل به جولانگاه کسانی شده است که نه به فکر منافع تیم بلکه به دنبال مقاصد و مطامع شخصی خود هستند مدیرانی که درجهت اثبات موجودیت برتری و اقتدارخود از هیچ کوششی دریغ نکردند.

                                              
هرگاه که تیم نتیجه می گیرد چهره های سرداران فاتح یکی یکی رخ می نماید و قدهایشان مانند سرو برافراشته می شود و در این میان هرکسی موفقیت ها را به خودش نسبت می دهد و امان از روزی که تیم نتیجه نگیرد! مشترک مورد نظر دردسترس نمی باشد!.
اینجا خرمنی از کاه و کلش است

که با وزش بادی به هوا می رود و با کوچکترین جرقه ای به آتش کشیده می شود هر لحظه بوی اختلاف و دو دستگی می آید مربی با مربی، بازیکن با مربی، مدیر با مدیر. خلاصه از همان ابتدا دروتخته با هم جور نبودند یا اینکه نجار نجار نیست .
هر نسبت تناسبی که بسته می شود نه تنها به هیچ جوابی نمی رسد بلکه چند مجهول دیگر بوجود می آید که به نظر می رسد با چنین شرایطی هیچگاه حل شدنی نخواهد بود.
تزریق پول های میلیاردی، ستاره های اسم و رسم دار مربی با تجربه و خارجی پاداش های آنچنانی و… در این وضعیت پرسپولیس بسان دیگ زرینی شده است که درآن شلغم می پزند.
در این مجموعه پروپیمان چه کمبودهای وجود دارد و کار از کجا لنگ می زند که هیچ تباتی در آن دیده نمی شود. درطول فصل بازیکنان جدید جذب شدند، مدیر جایگزین مدیر شد چندین مربی آمدند و رفتند اما تا بوده همین بوده پس درد کجاست و درمان چیست؟
چه نسخه ای برای این درد لاعلاج که هر طبیبی آن را جواب کرده می توان پیچید؟ هرطوری که چرتکه می اندازیم بازهم نوک پیکان انتقادات به سوی مدیران منحرف می شود بله کسانی که هر کدام ساز خود را می نوازند. تا کی هواداران باید قربانی جاه طلبی و عقده گشایی مدیران باشند، آنها که برای رسیدن به مقاصدشان و خنگ شدن جگرهای آتش گرفته شان آتش به دل هواداران عاشقی می زنند که در هر شرایطی و حتی بدون هیچ چشم داشتی خالصانه و تاسر حد جان از تیمشان حمایت می کنند.
آستانه تحمل تا کجاست؟ قهرمانی لیگ با تعداد باخت های زیاد از دست رفت، گفتیم این سرنوشت تمام قهرمانان لیگ است، سنگین ترین شکست آسیایی پرسپولیس رقم خورد، گفتیم حادثه بود و از این اتفاقات برای هر تیمی می افتد جام حذفی نیز از دست رفت و باز هم گفتیم که بازیها حذفی است و جام، جام اتفاقات است . اما هنوز بازی های لیگ قهرمانان آسیا پیش رو است هیچ عذری دیگری پذیرفته نیست و به هیچ قیمتی نمی خواهیم شاهد خدشه دار شدن حیثیت تیم باشیم. چشم هواداران به این بازی ها دوخته شده آنها هیچگاه انتظار قهرمانی در آسیا را ندارند ولی حداقل انتظار آبروداری پرسپولیس را دارند تا با کامیابی تیمشان حداقل در دیدار حذفی آسیا گوشه ای از آلام آنها التیام یابد