خبرگزاری پرسپولیس : تیمی که بیشترین پنالتی ممکن را در طول نیم فصل نخست از داوران گرفته بود حالا این مردان سابقا سیاه پوش را متهم به طرفداری از پرسپولیس می کند.

همیشه دیدن فوتبال روز جهان سود آور نیست شاید تقلید نصفه و نیمه ای کرده باشی و ندانی چه چیزی در انتظارت است.بازی با کلمه و به استقبال درگیری لفظی رفتن از آن دسته از تاکتیک هایی است که مورینیو به خیلی ها آموخت و محمد احمد زاده آخرین شاگردش بود در مکتب فوتبال ایرانی. چه شد که ملوان  هم ناگهان شش تایی شد؟ مقصر کیست؟

 این نتیجه تاریخی بیشتر مرهون یحیی بود یا شاهکار ممی و مازیار؟ در این باره تحلیل فراوان است اما سوای رشد کیفی قرمزها که ریشه در عوض شدن بازیکنان میانی این تیم و همچنین سرمربی اش داشت از نقش احمد زاده و مازیار زارع نمی توان بی تفاوت عبور کرد.آنها همان چیزی را به پرسپولیس دادند که قرمزها تشنه اش بودند؛ انگیزه.

همه چیز از روی سکوها شروع شد.اولین محصول نتایج ضعیف ژوزه قهر تماشاگر از آزادی بود اما مازیار و احمد زاده به صورت نسنجیده حرف هایی را به زبان آوردند که موجب سرخ شدن رگ سرخ ها شد.

زارع که فصول پیشین دستمزد خوبی  از پرسپولیس گرفت و به واسطه حضور در این تیم هم به امارات رفت هم ملی پوش شدنش گارانتی شد و هم اینکه حمایت رسانه های پر تعداد پایتخت نشین را از آن خود کرد، بعد از "خوردن نمک" مطابق رسم مالوف در فوتبال ایران" نمکدان" را زیر پایش گذاشت .او وعده داده بود شادی عجیب تری را برای هواداران پرسپولیس دارد.همین کلام موجب شد تا در سرمای زیر صفر حومه غرب تهران خیلی ها تنها به واسطه دیدن مازیار به ورزشگاه بروند. همان هایی که کاری به بازی نداشتند و تنها منتظر بودند تا زارع صاحب توپ شود و سپس او را "هو" کنند و البته و متاسفانه به او فحاشی کنند.

قبل ترها یک دسته بازیکن شبیه هاشمی نسب بودند که با هو شدن بهتر کار می کردند اما مازیار فوتبال ما ضعیف تر از آن بود که وعده اش را می داد.پاس های اشتباه، سر در گمی در میانه میدان و ده نفره کردن ملوان تنها خروجی زارع برای تیمش بود و این روند تا آنجا ادامه داشت که احمد زاده علی رغم میل باطنی مجبور به تعویض ضعیف ترین بازیکن میدان شد. ملوان زمانی از هم پاشید که ستون تیمش بازی را به تماشاگران عصبانی باخته بود.مازیار تنها ادای آدم های جسور را در می آورد.او نازک تر از آن چیزی است که نشان می دهد.اگر عاقلانه تصمیم می گرفت قطعا هواداران پرسپولیس همانگونه با او بر خورد می کردند که با اولادی و پژمان کردند.اما مازیار راه دیگری را پیش گرفت و ثمره اش تراژدی تاریخی برای فوتبال انزلی بود.

فصل قبل هم در بازی با داماش ، پرسپولیس را قربانی لجاجتش با افشین چاووشی کرد. در آن روز که زارع  لباس قرمز را بر تن کرده بود با اخراج بی جهت موجب شد قرمزها بازی برده را به داماش ببازند.این مازیار زارع است؛هافبکی که فصل قبل یکی از ضعیف ترین بازیکنان پرسپولیس بود و حالا با نبودنش نشان می دهد اگر قرمزها در انتخاب بازیکن دقت می کردند شاید سرنوشت بهتری در طول این چند سال داشتند.

ممی و لولوی پنالتی

محمد احمد زاده ملقب به ممی که بصورت کاملا عجیب صندلی از دست رفته اش در انزلی را از پورغلامی پس گرفته است چهل و هشت ساعت قبل از انجام این بازی طی چند مصاحبه حرف هایی را به زبان آورد که بیشترین نقش را در احیای پرسپولیس یحیی ایفا کرد. تیمی که بیشترین پنالتی ممکن را در طول نیم فصل نخست از داوران گرفته بود حالا این مردان سابقا سیاه پوش را متهم به طرفداری از پرسپولیس می کند! اما این عین نمک نشناسی بود.

محمد احمد زاده که تا پیش از این بازی، نان و ماستش را  در سکوت رسانه ای می خورد و با هر بار زمین خوردن نزهتی و اولادی (که هر دو متخصص دایوینگ در باکس هجده قدم هستند)صاحب یک ضربه پنالتی می شد این بار ناشیانه و قبل از شروع بازی از داور پنالتی می خواست! دنباله رو مکتب آقای سابقا خاص نمی دانست باید چه حرفی را کجا بزند.گرته برداری ناقص او از جنگ لفظی منجر شد پرسپولیس برای آبرویش رو در روی ملوان بیایستد.دیگر بحث برد و باخت در یک بازی معمولی نبود بلکه قرمزها دستور داشتند از جام های قبلی شان دفاع کنند.

از سوی دیگر محسن ترکی بی اعتنا از زمین خوردن مردان "شیرجه رو" عبور کرد.شاید اگر ممی، زبان به کام می گرفت و ناشیانه وارد این بازی خطرناک نمی شد مجدد یکی از همین دایوهای تکراری نزهتی و رافخایی منجر به اعلام پنالتی می شد اما احمدزاده کاری کرد ترکی با وسواس سراغ نقطه پنالتی برود.او شبیه مازیار عمل کرد.آنها پاسداران خوبی از نمکدان نبودند.

* مهدی طاهرخانی