وقتی می‌میرند مجسمه می‌‍شوند!
مرجع خبری پرسپولیس : ناصرخان حجازی که همه دوستش داشتند و حالا برایش گریه می‌کنند و اشک می‌ریزند دوشنبه چشم از جهان فروبست. حجازی قطعه‌ای از جورچین فوتبال ما بود و حالا جای آن قطعه خالی است. مثل قطعه‌های دیگر که هرگز جای خالی آنها پر نشد.

حجازی را به عنوان مردی می شناختند که صراحت لهجه داشت و اگر از فوتبال پاک صحبت می کرد دست کم خودش ناپاک نبود. به خاطر همین است که مردم به طور واقعی دوستش دارند. اما کیست که نداند حجازی به آنچه می بایست برسد، نرسید. به حجازی که با نگاهش امتداد توپ را دنبال کرد تا به اوت برود، بها ندادند. از تجربیات دروازه بانی اش استفاده نکردند و از کنارش گذاشتند. در مجموع، به ناصر خان حجازی که خوب بازی می‌کرد بازی ندادند.

فدراسیون فوتبال ایران امروز از این ناصر حجازی هایی که بیرون مانده اند زیاد دارد. علی پروین، همایون بهزادی، حشمت مهاجرانی، فرامرز ظلی، مهدی مناجاتی، اصغر شرفی و … کسانی هستند که از جنس این فوتبال هستند اما آنقدر بیرون می مانند و خاک می خورند تا فراموش شوند.

اینها قطعه های این پازل هستند. پازلی که آنقدر قطعه های خودش را از دست داده که تصویرش نامفهوم است. تصویر فوتبال ایران گنگ است و کسی نمی شناسدش. فوتبالی که دست کم حرف اول را در آسیا می زد.

حالا حجازی رفته و شورای شهر تهران می خواهد ورزشگاهی را به نام او کند. اما ای کاش قبل از اینکه بار سفر از این دنیا ببندد این کار انجام می شد. بر هیچکس پوشیده نیست که پرویز دهداری چه حق عظیمی بر گردن این فوتبال دارد. اما پرویز خان هم با ناملایمتی از این دنیا رفت. ناملایمتی با بزرگان ورزش ماجرای امروز نیست. حمید شیرزادگان، محمد رنجبر، محراب شاهرخی و … نیز غریبانه از این دنیا رفتند. آنهایی که برگردن این فوتبال حق داشت.

امروز خیلی ها به این فکر افتاده اند که باید پاس داشت حجازی را. اما حجازی رفته است و دیگر نیست که ببیند. وای که چقدر زود دیر می شود.

“بابی چارلتون”، اسطوره باشگاه منچستر یونایتد، زنده است و مجسمه اش را هم سردر باشگاه اولدترافورد نصب کرده اند. چقدر ساده و زیبا. و چقدر در ایران این چیزها را سخت می گیرند. مگر غیر از این است که حجازی مرد اول استقلال و دست کم جزو پنج اسطوره تاریخ فوتبال ایران است. اعتبار درخور کجاست؟

حجازی رفت اما حجازی‌ها هستند. حجازی هایی که امروز نیازمند یاری سبز ما هستند و نه پس از مرگشان. بشتابیم تا مبادا از این پازل نصفه و نیمه فوتبال ما هیچ چیز باقی نماند.