کمک مربی تیم ملی فوتبال ایران در گفت‌وگو با BBC اعلام کرد ورزش تنها پلی است که می‌تواند موجب دوستی ایران و آمریکا شود.

به گزارش فارس ، امید نمازی که به عنوان دستیار کارلوس کی‌روش در تیم ملی فوتبال ایران فعالیت می‌کند، فوتبال را تمام زندگی خود می‌داند.

نمازی از والدینی ایرانی در یوتا آمریکا متولد شده است. او اکنون در نیوجرسی زندگی می‌کند.

نمازی در گفت‌وگویی کوتاه و تصویری با سایت BBC انگلیسی به صحبت در مورد فوتبال ایران، حسن روحانی و زندگی خود پرداخته است.

تیم ملی فوتبال ایران درست دو روز بعد از انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس جمهور جدید ایران به جام جهانی 2014 برزیل راه یافت. او به صحبت در مورد اینکه این افتخار فوتبالی چگونه به همراه تغییرات سیاسی در ایران رخ داده پرداخت. او بر این باور است که ورزش می‌تواند این دو کشور را به هم نزدیک‌تر کند.

نمازی در ابتدای این گفت‌وگو با نشان دادن ویدئویی از تلفن همراه خود، گل تیم ملی فوتبال ایران به کره جنوبی و صعود به جام جهانی را نمایش می‌دهد.

او در این مورد گفت: مردم زیادی از ما انتظار داشتند که به جام جهانی صعود کنیم و ما موفق به انجام این کار شدیم. چند شب قبل از صعود ما به جام جهانی، انتخاب حسن روحانی به عنوان رییس جمهور موجب شد تا همه هیجان زده شوند و این اتفاق را جشن بگیرند. چند شب بعد تیم ملی نیز راهی جام جهانی شد. همراه بودن این دو رخداد به کل کشور امیدی دوباره داد. خودم را شهروند هر دو کشور می‌دانم. هم ایران و هم ایالات متحده آمریکا. من در آمریکا متولد شدم. به ایران برگشتم. بیشتر دوران کودکی‌ام را در ایران سپری کردم. از 6 سالگی تا 18 سالگی. پس از آن به آمریکا بازگشتم تا به کالج بروم. در طول دو سال و نیم گذشته نیز به عنوان کمک مربی در تیم ملی فوتبال ایران مشغول به فعالیت بوده‌ام. شاید خیلی‌ها دوست دارند این شغل را داشته باشند اما امید نمازی، به عنوان کسی که در آمریکا زندگی و کار می‌کند برای این شغل انتخاب می‌شود. هیچ کس به من به عنوان یک آمریکایی نگاه نمی‌کند. من یک نام ایرانی، یک نام پارسی دارم. به همین خاطر همه من را به عنوان یک ایرانی می‌شناسند. هیچ گاه هیچ مشکلی هم با این موضوع نداشته‌ام.

وی در ادامه افزود: فوتبال یک مقوله جدا است. مردم در ایران بخش تکنیکی فوتبال را بیش از همه چیز دوست دارند اما اینجا همه چیز بر اساس قدرت است. این موضوع به فرهنگ هر کشوری باز می‌گردد. والدین ایرانی و آمریکایی شبیه هم هستند اما ممکن است کمی از نظر مدل رفتاری با کودکان خود متفاوت هستند. اینجا همه به کودکان خود می‌گویند که باید رو به جلو حرکت کرد اما در ایران بیشتر روی جزییات حرف می‌زنند و به بچه‌ها می‌گویند چه کارهایی باید انجام دهند.

امید نمازی در پایان گفت: ورزش همواره یک پل خوب برای کاهش فاصله بین دو کشور بوده است زیرا ورزش همیشه یک مسابقه بوده و پس از پایان آن، هیچ چیز به جز دوستی باقی نمی‌ماند. به همین خاطر تصور می‌کنم این تنها راهی است که می‌تواند به روابط کمک کند.