پرسپولیس نیوز : بار دیگر صبح جمعه آن روی بی رحمش را به رخ کشید و با سیلی دردناکی از خواب بیدارمان کرد.

خبر درگذشت همایون بهزادی وقتی به گوش اهالی فوتبال رسید که با دیدن مصیبت‌های پی در پی طاقت یک فاجعه تازه را نداشتند اما تحمل دنیا بیش از این برای سرطلایی ممکن نبود و رفت تا به هم‌تیمی هایش در بهشت بپیوندد.

مهم‌ترین ویژگی همایون بهزادی رفتنش در سکوت بود، او که این اواخر سرحال ترین روزهای چند سال اخیرش را  تجربه می‌کرد، به تازگی تولد ۷۴ سالگی‌اش را جشن گرفته، رفت و آمدش به کمیته پیشکسوتان فدراسیون را از سر گرفته بود، نه کارش به بیمارستان و مداوا کشید، نه کسی در صف ملاقاتش ایستاد و بی خبر یک نیمه شب برای همیشه دوست دارانش را تنها گذاشت و رفت.

این بی خبری و سکوت اما فقط به مرگ بهزادی محدود نشده و سرطلایی فوتبال ایران اغلب سال‌های پس از فوتبالش را به دور از هیاهو و جنجال سپری کرد، آن هم برای کسی که بخش بزرگی از تاریخ فوتبال این مملکت و باشگاه مهم پرسپولیس را رقم زده و نام کوچکی میان همبازیان رشته خودش نبوده است.

در سال‌های دهه شصت که به او برچسب محکومیت زدند به هر زحمتی بود خودش را تبرئه کرد و از گرفتاری نجات داد و پس از آن بود که به همه پیشنهادهای هجرت به خارج از کشور دوست و آشنا پشت پا زد و به این خاک وفادار ماند تا در کنج عزلت بماند و روزهای نزدیک به مرگ را بشمارد، روزهایی که به خاطر همین حواشی بایکوت خبری شده و کسی حق نداشت سراغی از یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ تیم ملی و پرسپولیس بگیرد.

بعدها تیم‌های زیادی برای تنه زدن به پرسپولیس مردمی قد علم کردند، از سرخپوشان گرفته تا شعبه‌های مختلف پرسپولیس و جملگی نیاز به چهره‌های بزرگ داشتند تا برای خود شناسنامه‌ای دست و پا کنند و چه کسی بهتر از امثال همایون بهزادی که تاریخ پرسپولیس با نام آنها گره خورده است. همایون بهزادی با وجود اینکه نیاز مالی برای گذران زندگی داشت همه پیشنهادهای گزاف عضویت در کمیته های فنی و هیئت مدیره تیم‌های مختلف را رد کرد چراکه اعتقاد داشت هوادار از او توقع ماندن پشت پرسپولیس را دارد و نمی‌خواهد ذهنیت آنها را خراب کند.

گفتن از خوبی‌های عزیز بعد از دست رفتن کلیشه‌ای است اما سرطلایی فوتبال ما قلب بی آلایشی داشت که نمی‌شود از او نوشت و چیزی جز خوبی گفت. در تمام این سال‌ها هر بار خبرنگاری با او تماس گرفت تا تیتری حاشیه‌ای از وضعیت پرسپولیس با کلام او بگیرد دست خالی برگشت و پدر پیر پرسپولیسی‌ها جوابی جز آرزوی بهبود شرایط تیم محبوبش نداشت. در همین یک سال اخیر دو بار به خاطر وخامت حال بستری‌های ۲۰ روزه در بیمارستان را سپری کرد اما نگذاشت هیچ کدام رسانه‌ای شود تا هوادارانی که از داخل و خارج از کشور سراغش را می‌گیرند نگران حال او نشوند. در حالی که می‌توانست با یک پاسخ تند و تیز مانند خیلی‌های دیگر به تیتر یک مطبوعات و رسانه‌ها تبدیل شود سکوت کرد و در همان سکوت و بی خبری کسی سراغش را نگرفت و افسردگی راحت تر قهرمان نسل اول فوتبال ما را شکست داد.

سرنوشت پدر پرسپولیس چندان تفاوتی با کاپیتان جوان تازه از دست رفته‌اش ندارد. هنوز چند ماه از مرگ هادی نوروزی کاپیتان ۳۰ ساله پرسپولیس در کوران بازی‌ها نگذشته که یادش از دل‌ها رفته و بزرگترین نشانه‌ای که خاطره‌اش را به یاد بقیه می‌آورد عکس روی بازوبند کاپیتان تیم رقیب است! دیگر شادی عای بعد از گل همه عادی شده و یادمان نمی آید کسی گلش را رو به آسمان به کاپیتان تقدیم کند. یادمان نرفته روزهای اول پرواز ۲۴ ابدی و عکس العمل‌های لحظه‌ای که از همه طرف دیده می‌شد. از قول یک فصل سیاه پوشی تیم تا پرداخت مطالبات و خیلی کارهای دیگر که همگی رفته رفته کمرنگ شده و خاک سرد روی آن ریخته شد.

شاید خیلی‌ها اروپایی‌ها را نماد زوال احساس در بشر و بی تفاوتی بدانند اما انگار این ماییم که روز به روز دلهایمان سنگی‌تر می‌شود. روزی که پرسپولیس پدر معنوی‌اش، یکی از بنیان گذارانش و یکی از تاریخ نگارانش را از دست داده بازیکن این تیم برای جشن گل یک بازی تشریفاتی چنان فریاد می‌زند که انگار شادترین فرد روی زمین است اما همین پرسپولیسی نمی‌داند اگر سالهاست نمادی برای کری خوانی دارد آن را همایون بهزادی با سه گلش در دربی پنجاه و دو برابر رقیب دیرینه رقم زده است. حالا همایون بهزادی رفته کنار زنده یاد ایرج سلیمانی و از خالق شش تای تاریخی فقط مانده مهندس حسین کلانی و مایی که منتظریم تا کسی را روی تخت ببینیم و تکرار نامش را زمزمه لب‌هایمان کنیم.

وقت برای جبران زیاد نیست اما شاید بشود بار را کمی سبک کرد، پس فردا صبح آخرین وداع با کسی است که این مطلب مرور خصوصیاتش بود. کمترین ادای دین هوادار به کسی که این طور به او وفادار مانده، پرچم قرمزش را بردارد و تنهایی دوران حیات سرطلایی را با بدرقه‌ای شکوهمند جبران کند؛ دوشنبه ۹ صبح، امجدیه./  Hassan_Mahdavi