من بقیه هوادارا رو نميدونم ولی خودم چن روزه گذشته رو سیاه گذروندم توی سکوت و بهت .
بهت از قهرمان نشونمون نیست نه از نوع بازی تیمم توی این فصل هست .بچه های ما از روزه اول فصل با ترس و بدون روحیه و با استرس وحشتناک وارد زمین میشدن حتی تو بازی با تیمهای ته جدولی هم اقتدار کامل و نداشتن خدا وکیلی اونا قهرمان نشدن ما قهرمانی و بهشون هدیه کردیم منه هوادار این قهرمانی برام از نون شب واجبتر بود .منه هوادار از بازی تیمم لذت نبردم منه هوادار ب بازی با ی مهاجم عادت ندارم منه هوادار تیمه بدون برنامه ریزی. مربی عصبی. دروازه ی لرزان و نمیخام درسته قرار نیست ما هر سال قهرمان بشیم ولی قرار نیست که دلنوازو چشم نواز بازی نکنیم .ما ایستاده تیممون و تشویق کردیم وقتی ک قهرمان نشدچرا؟چون تیم شایسته ای داشتیم .ی تیم پر از روحیه پراز قدرت پراز یک دلی پراز غیرت ولی امسال چی اخه من باید چ چیزه تیمم و تشویق کنم ؟ب چیش بایددل خوش کنم …….؟؟؟؟؟؟؟؟جواب کری احمقانه ی از غار دراومده ها رو چی باید بدم ؟