مرجع خبری پرسپولیس (13:22) : / دوشنبه 16 دی

وقتی کاپیتان هیچ می شود …

كريم مي‌گفت:«معلوم نيست بدنم جواب بدهد، معلوم نيست همين‌قدر كه در پرسپوليس كارايي دارم در تيم ملي هم داشته باشم و در سيستم تيم دايي جا بيفتم.» آقا كريم حق داشت، ستاره 1ـ3ـ2ـ4 قطبي كه گل‌هاي سرنوشت سازش همه را به تحسين وا داشته بود و در 34 سالگي دوران اوجش را در اذهان تداعي مي‌كرد در همان اولين بازي ملي در جريان بازي محو شد و تنها با آن وجوه ستارگي‌اش كه مقابل دروازه هميشه حي و حاضر است. دايي را از شكست نجات داد تا با اين گل نگاه‌ها را از نمايش ضعيفش منحرف كند.

با حضور افشين پيرواني در راس كادر فني پرسپوليس، مدافع پوششي سال‌هاي گذشته قرمزها همان كاري را با تيم تحت اختيارش انجام داد،‌ كه علي دايي با تيم ملي كرده بود. تغيير روش از 1ـ3ـ2ـ4 به 2ـ4ـ4 البته كه در ابتدا پيروزي‌هاي ويژه‌اي را براي سرمربي جوان پرسپوليس به همراه داشت اما از همان ابتدا كريم باقري ژنرال خط مياني و نفر اول فاز تهاجمي را به قهقرا برد. كريم با عقب‌نشيني چندمتري تا جايي كه در صف خط هافبك چهارنفره پرسپوليس قرار بگيرد عقب آمد و همين عقب نشيني كاپيتان قرمزها را از رسيدن به دروازه حريفان دور كرد.  به غير از اين كريم از جريان بازي هم دور افتاد تا جايي كه نه در بازيسازي شركت مي‌كرد و نه كمكي بود براي خط دفاع و مازيار زارع به عنوان تنها هافبك تدافعي تيم.
 
چهار، پنج نفر مقابل تيم پرسپوليس بدون توپ هيچي نيستند، كريم هم يكي از آنهاست. اين خصوصيت منفي حتي در زمان به‌كارگيري روش 1ـ3ـ2ـ4 هم تا حدودي ديده مي‌شد و با تغيير سيستم كامل شد. كريم باقري، علي كريمي، پتروويچ و نيكبخت هر گاه كه در تركيب باشند فقط موقعي كه صاحب توپ شوند مي‌شود از آنها انتظار حركتي را كشيد وگرنه همه آنها در هنگامي كه حريف توپ را در اختيار دارد فقط نظاره‌گر تحت فشار قرار گرفتن خط دفاعي‌شان مي‌شوند. كريم در 34 سالگي البته كه قدرت دوندگي و حضور فيزيكي مقابل خط دفاعي را ندارد، او تمام توانش را مي‌گذارد براي فاز تهاجمي اما در آنجا هم هيچ كمكي به پرسپوليس نكرده است.
 
انفعال كريم در تركيب پرسپوليس در دو مسابقه اخير بيشتر از هفته‌هاي ابتدايي حضور پيرواني در راس كادر فني اين تيم ديده مي‌شود و خيلي‌ها اين موضوع را به سفر نابه‌هنگام باقري به آمريكا ربط مي‌دهند. آقا كريم از همان روزهاي ابتدايي تعطيلات به اصطلاح نيم‌فصل ليگ‌برتر راه ينگه دنيا را در پيش گرفت و در فاصله دو روز مانده به بازي با ملوان در تمرينات آفتابي شد. حضور كوتاه مدت باقري مقابل ملوان و 90 دقيقه تلاش بيهوده او مقابل ذوب‌آهن، عدم كارايي او را به صورت كامل به تصوير كشيد. خيلي‌ها به كريم ايراد مي‌گيرند كه در آن مقطع حساس چرا تمرينات را رها كرده و راهي سفر دور و دراز و نيمه‌ تفريحي(!) آمريكا شده است. جالب است كه او به غير از تنها گذاشتن پرسپوليس، در اردوي تيم ملي در عمان و اسپانيا هم شركت نكرد تا بهترين فرصت براي هماهنگي با ملي‌پوشان را هم از دست بدهد.
 
پايان غم‌انگيز دوران ركود كاپيتان باقري به دقايق تلف‌شده بازي با ذوب‌آهن رسيد. كريم آنقدر بيهوده دويد و اسير هافبك‌هاي جوان و ريزه‌ميزه ذوب‌آهن شد كه از نفس افتاد. تكل‌هايش به جايي گير نمي‌كرد،‌ فرصت شوت برايش مهيا نمي‌شد، يكي هم كه شد راهي به دروازه نيافت، هميشه در آسمان محوطه جريمه اندوي را بالاي سرش مي‌ديد و پروازهاي بلندش براي اميدوار كردن پرسپوليس كافي نبود. حول و حوش دقيقه 90 بود كه يكي از آن تكل‌هاي بي‌سرانجام دليلي شد تا كاپيتان پايش را بگيرد و لنگ‌لنگان كنار زمين برود دستي با منصور ابراهيم‌زاده بدهد و بگويد كه شكست را پذيرفته است. خروج زودتر از موعد زمين، پاياني بود بر اينكه كاري از دست كريم بر نمي‌آيد. او آماده نيست و در اين سيستم هم جواب نمي‌دهد. اين بدترين خبر براي پرسپوليس بحراني و البته تيم ملي مي‌تواند باشد. خبري كه متاسفانه حقيقت دارد.