پس از جدایی قطبی در حالی افشین پیروانی جانشین وی شد که در طی هفته های حضورش به عنوان نفر اول روی نیمکت پرسپولیس، هرگز کاریزمای شخصیتی یک سرمربی در چهره و رفتار او نمایان نشد و با وجود کسب نتایج نسبتا قابل قبول، خیلی زود پذیرای شعار های تند تیفوسی ها شد تا هیئت مدیره سرانجام مجاب به تغییرات مجدد در کادر فنی شود. در همین اثنا علی آبادی که با موج منفی هواداران بر علیه داریوش مصطفوی مواجه شده بود این بار عباس انصاری فرد مدیر عامل امتحان پس داده سابق سرخپوشان را بر مسند مدیریت این تیم نشاند. مصطفوی که در طی مدت کوتاه حضورش بر صندلی ریاست این تیم همواره در کشمکش و تکاپو برای همسو سازی نظر رئیس هیئت مدیره باشگاه با خود بود، این بار هم برگی دیگر به دفتر سیاه مدیریتش بر سطح اول فوتبال ایران افزود.
هدایتی که به بهانه دریافت بخشی از سهام وارد چارت مدیریتی تیم شده بود و به جهت کمک های مالی گاه و بی گاهش برای خرید ستاره های فوتبال ایران، خود را محق می دانست تا همواره در تصمیمات کلان باشگاه نفر اول باشد، نقشی غیر قابل انکار در اتفاقاتی داشت که سرانجام موجب حضور عباس انصاری فرد در این تیم شد. ترکیب جدید هیئت مدیره هر چند در ابتدای راه خود را همفکر و متحد نشان می دادند ( بعدها عباس انصاری فرد نیز چون داریوش مصطفوی به دلیل دخالت های بی مورد رئیس هیئت مدیره در امور داخلی باشگاه در جبهه مخالف او قرار گرفت ) ، خیلی زود خود موجب ایجاد حواشی جدید در اطراف تیم شدند و در حالی که همواره سخن از حمایت سرمربی جوان به زبان می آوردند، با مطرح کردند نام نفراتی چون لوکا بوناچیچ و فرانک پاگلزدروف برای جانشینی وی خود عاملی برای ایجاد حواشی در اطراف تیم شدند.
سرانجام نلو وینگادای پرتغالی با نظر مستقیم حسین هدایتی به عنوان جانشین افشین پیروانی انتخاب شد تا نقطه پایانی باشد بر شایعات بی پایانی که برای نیمکت هدایت این تیم ایجاد شده بود. در همان روزهای نخست آغاز فعالیت پیرمرد پرتغالی، جوسازی اصحاب رسانه آغاز شد و عملکرد نامشخص وی در قامت سرمربی تیم ملی اردن بار دیگر آشفتگی را بر پیکره نحیف پرسپولیس مسلط کرد. هر چند کسب تساوی مقابل تیم های استقلال و سپاهان در روزهای نخست فعالیت وینگادا، نشان از حضور یک مربی خوشفکر روی نیمکت این تیم می داد، خیلی زود ناکامی ها مجددا بر ارتش سرخ پایتخت سایه افکند. نتایج نسبتا قابل قبول سرخ ها در لیگ حرفه ای آسیا تا پیش از دیدار با الغرافه قطر و با وجود عدم مشاهده تغییرات مثبت تاکتیکی، عاملی بود برای فراموشی عملکرد ضعیف پرسپولیس در لیگ برتر. با این وجود شکست پنج بر یک تیم پر ستاره پرسپولیس مقابل الغرافه قطر را باید در زمره سنگین ترین شکست های تاریخ این باشگاه دانست.
هر چند در طی این مدت هواداران پرسپولیس مدام از خود می پرسیدند براستی اگر علی کریمی، بهترین بازیکن معاصر فوتبال ایران ناگهان هوس حضور در پرسپولیس به سرش نمی زد چه جایگاه نازلی در انتظار تیم محبوبشان بود؟ پرسپولیس لیگ برتر ایران را با قرار گرفتن در سکوی پنجم خاتمه داد و در رقابت های حذفی هم در مرحله یک چهارم پایانی مغلوب پاس همدان شد تا به این وسیله از کسب سهمیه رقابت های آسیایی فصل آینده هم محروم شود. و اکنون با شکست پرسپولیس مقابل بنیادکار در چهارچوب مرحله یک هشتم نهایی لیگ حرفه ای آسیا و در دومین ضیافت یکصد هزار نفری ورزشگاه آزادی پس از دیدار ایران و عربستان طی سال جاری، این پرسش همچنان در ذهن عاشقان این تیم بدون پاسخ مانده که آیا ناکامی سرخپوشان در این فصل با وجود هزینه های نجومی و به خدمت گرفتن ستاره هایی چون علی کریمی، رحمان رضایی، ابراهیم توره، مازیار زارع، ایوان پتروویچ و … دلیلی جز تصمیمات نادرست مدیران عالیرتبه سازمان تربیت بدنی داشت؟

اختصاصی // پویا نوایی – امانت داری – استفاده از این مطلب با ذکر نام نویسنده و مرجع خبری پرسپولیس بلامانع است.