قبل از آغاز هشتمین دوره لیگ برتر فوتبال بود که ستاره های نامدار فوتبال ایران و بازیکنان سرشناس لیگ یکی یکی سر از پرسپولیس در می آوردند، اکثر قریب به اتفاق کارشناسان و هواداران بر این باور بودند که پرسپولیس ردای قهرمانی مجدد بر تن خود دوخته و اسبش را برای فتح جامی دیگر زین کرده است.

طولی نکشید که در همان اوان کار ابهت تیم کهکشانی با باخت مقابل مس کرمان در استادیوم آزادی درهم شکست و از طرفی نیز حواشی زیاد و مشکلات عدیده مدیریتی مزید بر علت شد تا در ادامه نفس های قهرمان فصل پیش به شماره بیفتد و رفته رفته از اسب زین کرده قهرمانی به زیر کشیده شود.
هر روز که از لیگ برتر می گذرد نه تنها بر اندوخته های پرسپولیس اضافه نمی شود بلکه ضعیف و ضغیف تر می شود. نتایج غیر قابل تصور حتی در مقابل حریفان ضعیف و دست و پا بسته بسیار تعجب بر انگیز است، باخت در آزادی مقابل ملوان، شکست سنگین در اصفهان برابر ذوب آهن و در نهایت یک تساوی ناامید کننده در کرمان مقابل تیم متوسط مس نقشه های این تیم برای قهرمانی را نقش بر آب کرد.
این روزها دیگر از آن پرسپولیس تهاجمی و با طراوت که حتی اگر می باخت یا مساوی می کرد فوتبال زیبا و قابل تحسین را فراموش نمی کرد، هیچ خبری نیست و بر عکس

 مدت زمان بسیاری از بازی ها را تحت تاثیر حریف خود با ترس و لرز به پایان می برد. اکنون ورق برگشته به جای اینکه حریفان از پرسپولیس بترسند، این پرسپولیس است که برای نباختن به میدان می رود. تنها برد آنها در این چند بازی اخیر مقابل فولاد خوزستان بود آنهم یک پنالتی، یک گل سه امتیاز و دیگر هیچ.
افت فاحش ستاره های تاثیرگذار پرسپولیس، بی نظیمی تاکتیکی، سرعت پایین، ضعف گلزنی و اشتباهات ویران کننده خط دفاعی، شاخصه های اصلی بازی ضعیف و انتقاد آمیز پرسپولیس است. دیگر از نمایش های یکدست و منطقی و در اکثر اوقات هجومی و با طراوت خبری نیست. در طول 90 دقیقه نمایش کسل کننده باید به محدود جرقه های تکنیکی و حرکات پا به توپ علی کریمی دل خوش کرد که گهگاهی یخ بازی را می شکند.
خشاب های اسلحه سرخ ها خالی تر از همیشه است و یا اینکه چاشنی آن نم کشیده است. شرایط به گونه ای پیش می رود که پرسپولیس در اکثر بازی ها به جای تدبیر، سرنوشت خود را به تقدیر می سپارد و به چیزی جز یک برد ضعیف و سه امتیازی نمی اندیشد.
باید پرسید تا کجا و کی این وضعیت باید ادامه داشته باشد؟ هر بار که پرسپولیس متحمل شکست می شود فی الفور جلسه اضطراری هیات مدیره تشکیل می شود، صحبت از تغیرات در کادر فنی و آوردن مربی خارجی به میان می آید اما به محض اینکه تیم می برد همه چیز به دست فراموشی سپرده شده و تصمیم بر ابقای افشین پیروانی و دادن فرصت بیشتر به کادر فنی گرفته می شود.
بعد از رفتن داریوش مصطفوی هنوز هم به نظر می رسد اختلاف سلیقه در میان اعضای هیات مدیره پرسپولیس وجود دارد. هر روز نام یک گزینه خارجی برای سرمربیگری مطرح می شود و کابوس برکناری پیروانی دیگر اعضای کادر فنی را رها نمی کند.
با چنین اوضاعی پرسپولیس نمی تواند حتی مدعی کسب سهمیه صعود به لیگ قهرمانان آسیا در سال آینده باشد چه برسد به صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان امسال، این در حالی است که در لیگ برتر نیز در حال در جا زدن است و قافیه را به حریفان قدرتمند خود واگذار کرده است. اکنون روی سخن با اعضای هیات مدیره، کادر فنی و تمام بازیکنان پرسپولیس است که کمی به خود بیایند و پرسپولیس از اسب افتاده را از اصل نیندازند