پرسپولیس نیوز : تسلط اسپانسرهای مشترک کار را به جایی رسانده است که تیم های مختلف دیگر هیچ تفاوتی با هم ندارند.

پرسپولیس و تراکتور هر دو قرمز پوش اند، هر دو از یک تولیدکننده لباس استفاده می کنند و تمام اسپانسر های دو تیم مشترک است. از جلوی پیراهن گرفته تا پشت پیراهن و روی شانه ها. اگر لوگوی دو تیم را هم جابجا کنی هیچ اتفاق خاصی نمی افتد. در واقع قرارداد با تولیدکنندگان ناشناخته و عجیب نتیجه ای جز این هم به دنبال ندارد که هیچ طرح خاصی در لباس به کار نرفته است.

تسلط اسپانسرهای مشترک کار را به جایی رسانده است که تیم های مختلف دیگر هیچ تفاوتی با هم ندارند. اسپانسر به دنبال منافع خود است و انتظاری از آن نیست، از مدیران باید پرسید شان باشگاهی که در آن فعالیت می کنند را می دانند که بازیکنانش را تبدیل به بنرهای تبلیغاتی سطح شهر کرده اند؟

در یک صفحه نیازمندی های روزنامه شاید این تعداد تبلیغ جا شود اما پیراهن یک تیم ورزشی فضای کمی برای درج 8 نماد تبلیغاتی نیست؟ اسپانسر پرسپولیس لوگو، نام، شعار و شماره تماس خود را جلوی پیراهن پرسپولیس حک کرده و همراه با اسپانسرهای سر شانه و بالا و پایین پشت پیراهن تعداد المان های تبلیغاتی به عدد بی سابقه 8 می رسد!

چنین زیاده روی حتی در لیگ های هند و بنگلادش بعید است دیده شود. تازه این در شرایطی است که بدانیم این نوع از اسپانسری با اسپانسری های معمولی متفاوت است. یعنی در شرایطی که اکثر اسپانسرهای معمول در فوتبال فقط به تبلیغ برند خود می پردازند و پی کار خودشان می روند اسپانسر پرسپولیس با این باشگاه به صورت مشارکتی فعالیت می کند و در کنار این تبلیغات پررنگ، در بخش اعظمی از سود به دست آمده هم شریک است و دیگر دلیلی ندارد که این همه برند خود را با جزئیات کامل از نام گرفته تا لوگو و برند به نماش بگذارد.

بهانه شروع این مطلب شباهت عجیب پیراهن های پرسپولیس و تراکتورسازی بود اما در ادامه به نقد قسمت های دیگر مدیریتی هم منتهی شد.