مرجع خبری پرسپولیس : عجب هواداراني دارد اين پرسپوليس؛ صبور، صميمي و البته با وفا و با معرفت.

بايد در ورزشگاه بوديد و مي‌ديديد چه غوغايي برپاست. تمام پاركينگ‌ها پر از ماشين بود و حتي زماني كه داور سوت را به دهان برده بود تا دستور به شروع كار بدهد در گيت‌ها غلغله‌اي برپا بود.

تنها 30 دقيقه از بازي گذشته بود كه ورزشگاه تقريبا پر شده بود. سكوهاي سرخ يكپارچه و متحد به نظر مي‌رسيد و انگار نه انگار كه عصر يك روز ميان هفته است، انگار نه انگار كه پرسپوليس فصلي پرنوسان را پشت سر گذاشته و در رتبه هشت جدول است.

هيچ‌كس گوش‌اش به اين حرف‌ها بدهكار نيست؛ انگار فصلي تازه شروع شده و همه شروع به حمايت‌ دوباره از تيم محبوب‌شان كرده‌اند. صداي تشويق از تمام سكوها به گوش مي‌رسد و البته در دقايق مختلف بازي ادامه دارد. موج مكزيكي قطري‌ها را مي‌ترساند و تنها نكته منفي در افتادن با فرهاد مجيدي است كه هر چند دقيقه يك‌بار، با هر اشتباه و توپگيري از او شماره 10 الغرافه آماج شعارها قرار مي‌گيرد.

در ميانه‌هاي نيمه دوم روي اسكوربورد ورزشگاه به يكباره عدد 96200 خودنمايي مي‌كند. اين تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه است و گوينده استاديوم با غرور آن را اعلام مي‌كند. صداي سوت و تشويق دوباره بلند مي‌شود و البته اين بار به افتخار خودشان كه براي سومين بار ركورد ليگ قهرمانان را زده‌اند.

با گل كريمي ديگ جوشان آزادي منفجر مي‌شود و با گل الغرافه سكوت همه جا را فرا مي‌گيرد اما تنها سكوت است و حسرت. اين حسرت در لحظه خروج از ورزشگاه در چهره و كلام تك تك هواداران هويداست. بعضي‌هايشان از بداقبالي مي‌گويند و برخي فني‌تر حرف مي‌زنند و حسرت فرصت‌هاي از دست رفته را مي‌خورند.

برخي هم بي‌خيالند و مي‌دانند كه با تكرار اين حماسه 96 هزار نفري در روز بازي با الهلال جشني كه نيمه تمام ماند در فاصله يك بازي تا پايان مسابقات تكميل خواهد شد. راستي حيف نيست كه ليگ قهرمانان فصل بعد اين تماشاگران باوفا، صميمي و باغيرت را نداشته باشد؟ آيا با از دست رفتن ذره ذره شانس كسب سهميه پرسپوليس سران AFC كنار پرسپوليسي‌ها حسرت حضور اين هواداران را در بازي‌هاي فصل بعد ليگ قهرمانان نمي‌خورند؟