پيروانى با توجه به عدم نتيجه گيرى در ۲ بازى قبلى مى دانست كه تنها چيزى كه مى تواند پرسپوليس و خودش را از بحران فعلى نجات دهد برد مقابل فولاد است.بر همين اساس پرسپوليس سعى داشت ميانه ميدان را از آن خودش كند و در خط حمله نيز با توره كه مهاجم نوك بود و كريمى كه نقش مهاجم كاذب را ايفا مى كرد و در هنگام دفاع اولين مدافع بود و اين مسأله به عقيده من بسيار مثبت بود. اين را نه به خاطر برد پرسپوليس بلكه به خاطر ساختار محكمى كه پرسپوليس در بازى امروز داشت مى گويم بازى در نيمه اول در اختيار پرسپوليس بود و حملاتى را بيشتر در سمت چپ خود و راست فولاد كه محمد منصورى را در آنجا داشت پايه ريزى مى كرد. منصورى نيز به دليل تكنيك بالا در اين امر موفق بود و پرسپوليس را در نيمه اول چندين بار صاحب موقعيت كرد، در كنار اين پرسپوليس چشم به خلاقيت كريمى و حركات انفجارى توره نيز داشت و پرسپوليس بر همين اساس به گل نيز رسيد. پاس توره، استارت انفجارى كريمى و ضربه خونسردانه و دقيق زارع. كريمى نشان داد كه در روزهاى بدش هم خطرناك است، يكى از عوامل موفقيت او

در دوران فوتبالش علاوه بر تكنيك فردى، استارت هاى كوتاه و انفجارى اوست كه در اين ديدار به خوبى از آن بهره برد. توره از خوب هاى پرسپوليس تا زمان حضورش در زمين بود، او تمامى خصوصيات يك مهاجم خوب را دارد، حفظ توپ، تكنيك قابل توجه، استيل مناسب و… در واقع ارزش كار پيروانى بعد از اين مشخص شد و او در اين لحظات هنرش را خصوصاً با تعويض هاى شجاعانه اش نشان داد. پرسپوليس در نيمه دوم بازى را تحت فشار فولاد آغاز كرد و بيشتر دل به ضدحملات داشت و با دفاع فشرده اش باعث شد كه فولاد رو به زدن شوت هاى از راه دور بياورد كه در واقع بهترين تاكتيك براى مقابله با دفاع فشرده است اما فولاد با وجود مهره هاى شوتزن مانند آل نعمه و رمضانى به دليل بى دقتى بازيكنانش نتوانست از اين حربه سودى ببرد.در اين نيمه بادامكى به جاى باقرى به بازى آمد كه تعويض مثبتى بود، چرا كه باقرى به دليل حضور در بازى هاى تيم ملى و شرايط سنى خسته به نظر مى رسيد. در ادامه فولادى ها به دليل داشتن يك يار اضافه و دوندگى بالا توپ و ميدان را در اختيار داشتند كه پيروانى با آوردن نيكبخت و بعد از آن خيرخواه، شرايط را متعادل كرد و پرسپوليس توسط اين بازيكنان صاحب چند موقعيت در ضدحمله شد كه بادامكى و در يك مورد خيرخواه بى دقت عمل كردند. ذكر اين نكته الزامى است كه حقيقى دروازه بان پرسپوليس با روحيه و آماده تر از بازى هاى قبلى اش به نظر مى رسيد.از آن سو فولاد به دليل بازى عجولانه با وجود حفظ توپ و استفاده از بازى مستقيم كه با توجه به حضور مدافعان سرزن پرسپوليس عجيب مى نمود نتوانست صاحب موقعيت هاى صددرصدى شود. آنها براى رسيدن به گل بايد دست از حملات احساسى برمى داشتند و منطقى تر بازى مى كردند.به طور كلى عوامل برترى پرسپوليس را مى توان اينچنين برشمرد:
۱– سازماندهى مناسب پرسپوليس در خط دفاعى و ميانى كه نسبت به بازى هاى گذشته پرسپوليس بسيار مشهود بود، پيروانى به خوبى سيستم دفاعى را ترميم كرده بود.
۲– روحيه بالا و جنگندگى پرسپوليسى ها بسيار چشمگير بود، روحيه اى كه در هفته هاى گذشته فاقد آن بودند.
۳– تعويض هاى شجاعانه و مناسب از طرف پيروانى كه بازيكنان اسم و رسم دار خود را كه خسته بودند شجاعانه تعويض كرد. البته ذكر اين نكته الزامى است كه پرسپوليس در دقايق پايانى تا حدى خوش شانس نيز بود كه موقعيت هاى فولاد تبديل به گل نشد. پيروانى در صورت ادامه اين روند و برطرف كردن نقيصه ها مى تواند در پرسپوليس موفق شود.