در تمامی سال‌هایی که  صدا و سیما به پخش زنده مسابقات فوتبال می‌پردازد،  آنچه برای فوتبال‌دوستان محرز گشته، مصونیت داشتن گزارشگران صداوسیماست و گویا هرگز قرار نیست آنها هیچ وقت در رابطه با اشتباهات‌شان بازخواست شوند.

میکروفون پخش زنده مسابقات فوتبال جایگاه بسیار پر قدرتی در اختیار این گزارشگران گذاشته و آنها با همین قدرت و با اعتماد به نفس بالا راجع به هر موضوعی که دوست دارند – هرچند بی ربط به فوتبال – اظهار نظر می‌کنند.

اوضاع در شهرستان‌هایی که در لیگ برتر تیم‌داری می‌کنند به مراتب  وخیم‌تر است.

بی‌اطلاعی و اشتباهات اعصاب خرد کن گزارشگران شهرستانی یک بحث است و اظهار نظرات غیر کارشناسانه و غیر مسوولانه و جانبدارانه آنها از تیم‌های شهرشان بحث دیگری است.

سال‌ها پیش که انتقاد از گزارشگران محلی از اعراب نداشت و بعضی اساتید در طول یک بازی، بازیکنی خاص را با چند اسم مختلف صدا می زدند؛ مانند روبرتو باگیو،  باجیو، باگو،  باجو و …

 بعد از ورود موج نو و جوان گزارشگران، اوضاع به نسبت بهتر شد و بعضی از آنها، مطالعه را در دستور کار قرار دادند. هر چند که بعد از سفت شدن جای پایشان – و با وجود دسترسی راحت‌تر به اطلاعات با یک سرچ ساده – بعضی از همین دوستان  هم ترجیح دادند با همان اطلاعات قبلی  به گزارش بپردازند، ولی همچنان انتقاد از این قشر یک آرزوی محال بود.

 در چند سال گذشته و به لطف وجود فضای مجازی، ذکر اشتباهات بعضی از گزارشگران و مجریان در این فضاها  لااقل برای خنک شدن دل فوتبال‌دوستان هم که شده، خالی از لطف نبود. البته این انتقادات تا نام‌گذاری بعضی صفحات به نام «سوتی‌«های اساتید هم پیش رفت.

 حالا چند سالی است که تنها مرجع رسیدگی به اشتباهات گزارشگران، فضای مجازی است که البته پر واضح است که هیچ قدرت اجرایی  ندارند و صرفا کاربردشان در حد درد دل است.

بازی دیروز سپاهان و پرسپولیس و اشتباهات ریز و درشت گزارشگر بازی انگیزه‌ای شد برای نگارش چند خط .

دوست عزیزمان دیروز گلزن دربی را قدیمی پور( دروازه بان سوم پرسپولیس ) می دانست و  تعویض جری بن‌سون با علیپور را خروج قدیمی پور از زمین اعلام کرد. در دقیقه ۸۲ او روی بازیکنان تیم خودی هم اشتباه کرد و معتقد بود شریفی بیرون می‌رود و حاج صفی جایگزین او می‌شود؛ در حالیکه این پاپی بود که به جای شریفی وارد زمین شد و حاج صفی از ابتدا در ترکیب بود و حتی در دقایق ابتدایی بازی گل زیبایی به ثمر رسانده بود.

 در مورد جایگزینی انصاری با حیدریه مصدوم هم او به اشتباه بازیکن خروجی را کامیابی نیا معرفی کرد و بعد از جند دقیقه که متوجه اشتباه خود شد، حتی حاضر به عذرخواهی هم نشد و صرفا به اصلاح اطلاعات غلطی که خودش داده بود بسنده کرد.

ایرادات این‌چنینی در کار گزارشگران شهرستانی و حتی دوستانی که برای شبکه سه گزارش می کنند تقریبا به وفور یافت می شود که دلیلش نداشتن مطالعه است یا عدم تمرکز کافی حین گزارش بازی.

 اما موضوع حاد تر و آزار دهنده وقتی رخ می دهد که این دوستان تفاوتی بین شبکه استانی و شبکه سراسری قائل نیستند و هیچ ابایی در بیان نظرات جانبدارانه و بعضا تمسخر تیم پر هوادار رقیب – که اتفاقا به لطف همان رقیب صدایشان و نام‌شان در شبکه سراسری شنیده می شود – ندارند. این در حالی است که گزارشگران پایتخت، هیچ تفاوتی میان تیم‌ها قائل نیستند و سعی می‌کنند اگر تراکتورسازی یا سپاهان در تهران بازی می‌کنند، به ضرر آنها حرفی به زبان نیاورند.

در این متن به هیچ وجه قصد کوچک کردن تیم‌های خوب و پرافتخار شهرستانی که حتی بیشتر از این دو رقیب مطرح قهرمان لیگ برتر شده اند را نداریم، اصلا بحث فنی فوتبالی هم وجود ندارد که نتیجه هر چه بود و هر چه باشد، در آخر بازی روی اسکوربورد ورزشگاه ( به شرط سالم بودنش) نمایش داده خواهد شد. دیروز وقتی سپاهان در همان دقیقه 10 بازی یک بر صفر جلو افتاد، گزارشگر محترم اصفهانی با لحنی تمسخر آمیز شروع به نقد پرسپولیس و بی نتیجه خواندن تلاش‌های برانکو کرد؛ غافل از اینکه به قطع یقین تعداد طرفداران پرسپولیس که مشغول دیدن این بازی از تلویزیون بودند بیشتر از طرفداران سپاهان است. این گزارشگر وقتی پرسپولیس  دو بر یک پیش افتاد و درست در دقایقی که احساس خطر می‌کرد و متوجه شده بود که تحلیل ابتدایی‌اش چندان هم صحیح نبوده،  با اینکه بارها سعی داشت به بینندگان بقبولاند که در مسائل مربوط به داوری بهتر است کارشناسان قضاوت کنند، چند بار پس از صحنه برخورد علیپور و گردان، مهاجم پرسپولیس را لایق کارت قرمز دانست و از مماشات داور با او صحبت کرد. در رابطه با داوری، وقتی اوضاع به نفع سپاهان بود این گزارشگر ترجیح می داد همان سیاست سکوت در برابر صحنه‌های داوری را در پیش بگیرد.

این گزارشگر هیچ وقت  تقاضای دیدن تصویر آهسته صحنه پنالتی سپاهان را نکرد و اصلا  لازم ندید که به شباهتی هرچند جزیی بین صحنه سرنگونی عالیشاه و حاج صفی اشاره کند. در صحنه درگیری مهاجم سپاهان با دروازه بان پرسپولیس در حالی که به وضوح مشخص بود صادقی توپ را کامل در اختیار گرفته ولی او کاملا جانبدارانه مدعی شد صادقی توپ را کاملا در اختیار نداشته است. او  کم تجربگی کفشگری را به تمسخر گرفت و کاپیتان پرسپولیس را لایق گرفتن کارت زرد دانست ولی بازیکن سپاهان را نه.

هواداران تیم های سرخابی به طرفداری این گزارشگران از تیم شهرشان عادت کرده‌اند  ولی تمسخر تیم رقیب حین دیدن بازی، آن هم وقتی که هنوز چند دقیقه از بازی گذشته،  کمی عجیب می نماید.

شاید کوتاهی مسوولان صداوسیما در نقد این گزارشگران باعث بدتر شدن اوضاع نسبت به گذشته شده باشد. هیچ وقت گزارشگری در برنامه‌های مختلف مورد نقد قرار نمی‌گیرد و هواداران همیشه مجبورند هر گزارشگری که انتخاب شده را تحمل کنند. چه دفعاتی که به خاطر صحبت‌های عجیب گزارشگران، عده‌ای ترجیح داده اند بازی را بدون صدا تماشا کنند اما صداوسیما همچنان راضی است. آنها هیچ وقت خودشان را در جایگاه نقد شدن قرار نمی دهند و این همان دلیلی است که باعث می شود گزارشگران، مجریان و حتی گوینده های اخبار تصور بی عیب بودن کنند. تنها کافیست آقایان سری به شبکه های اجتماعی بزنند تا نظر مردم را در خصوص خودشان بدانند. از همین آقای گزارشگر گرفته تا مجری بخش ورزشی اخبار بیست و سی.

اگر یک کارمند یمارستان، یک مامور کنتور نویس، یک کارگر کارخانه دچار اشتباه شوند مسلما بازخواست می شوند ولی گزارشگران، خودشان صدای خودشان هستند. از زمین و زمان ایراد می گیرند، از عدم حرفه گری کادر تیم مقابل، شرایط ورزشگاه، توپ جمع کن‌ها، بازی بد مهاجمان، پول‌هایی که صرف خارجی‌های بی مصرف شده و … اما یکی نیست بگوید جناب آقای گزارشگر، اینکه علیپور و قدیمی پور هر دو آخر فامیل‌شان «پور» دارند، دلیل نمی شود دروازه بان سوم و ذخیره پرسپولیس را با گلزن دربی اشتباه بگیری، پس سه هفته گزارش بی گزارش!

و در اولین فرصت هم یک عذرخواهی بدهکار مردم خواهی بود.  

رضا عرب