مرجع خبری پرسپولیس : هرچه از حضور وينگادا در پرسپوليس مى گذرد به اين نكته مى رسيم كه او مربى بسيار خوبى است. اين موضوع را هم مى توان در نوع تفكراتش براى تبديل پرسپوليس به تيمى مدرن و مطابق با استانداردهاى روز آسيا فهميد. مربى پرتغالى كه در بدو حضورش حتى تا ۷-6 بازى نتايجى درخور كسب نمى كرد به يكباره توانايى هاى خود را در بازى هاى اخير به رخ منتقدان كشيده تا جايى كه انتقادهاى ديروز تبديل به حمايت هاى امروز شده. تغيير در نوع سيستم و ارائه فوتبالى تماشاگرپسند كه هواداران را در پايان بازى با رضايت كامل به منازل خود مى فرستد همه ناشى از درك بالاى وينگادا و اتخاذ روش هاى به خصوصى است كه مانند آن را در كمتر مربى ليگ برترى مى توان جست و جو كرد. تغييرات پرسپوليس در بازى هاى اخير بالاخص ۲ ديدار مقابل الغرافه و پيكان را مورد تحليل قرار مى دهيم تا به ديدگاه متفاوت وينگادا نسبت به نوع استفاده از بازيكنان و تغييرات بنيادين در پرسپوليس برسيم.
در ادامه مطلب این تغییرات اثربخش را بخوانید…

جا به جايى شيرى و رضايى
وينگادا خيلى زود و پس از چند بازى كه با شكست تيمش همراه بود جاى رحمان و شيرى را در خط دفاعى تغيير داد به طورى كه رحمان از قلب دفاع به يارگير چپ و شيرى از يارگير چپ به قلب دفاع نقل مكان كردند. هوش بالاى شيرى براى پوشش ديگر مدافعان از يك سو و بازى درگيرانه و قدرت سرزنى رحمان از سويى ديگر دلايلى موجه براى اين كار وينگادا بودند البته كه از زمان اين تغيير، خط دفاعى پرسپوليس موفق تر از گذشته عمل كرده و به يك ثبات نسبى رسيده است.

هافبك هاى دفاعى به روش منچستر
استفاده از ۲ هافبك ميانى از مدت ها پيش در پرسپوليس اجرا مى شد اما نوع بازى گرفتن از اين ۲ هافبك طورى نبود كه تيم را به موفقيت برساند. از زمان حضور وينگادا اين مربى سعى كرده از ۲ هافبك دفاعى سود ببرد. هافبك هايى كه هر يك نيمى از عرض زمين را پوشش مى دهند، درست مانند روش مورد استفاده فرگوسن در منچستر. درگذشته پرسپوليس با ۲ هافبك ميانى كه يكى از آنها جلوتر از ديگرى قرار داشت بازى مى كرد كه اين مساله درصد اشتباهات را بالا برده و در مواقع ضد حمله هاى حريف تك هافبك دفاعى را در بين هافبك هاى هجومى حريف محصور مى كرد. اين مساله از زمان حضور وينگادا شكل منظم ترى به خود گرفته و ديگر شاهد اسير شدن يك هافبك دفاعى در بين مهاجمان و همچنين تنها ماندن خط دفاعى در مقابله با حملات نيستيم.

نقش جادوگر در تفكرات وينگادا
پيش از حضور وينگادا پيروانى از كريمى بيشتر در نقش هافبك كنارى استفاده مى كرد اما در بازى هاى اخير نقش ويژه اى از سوى نلو به جادوگر داده شده، بر همين اساس و با توجه به خصوصيات كريمى كه دوندگى كم و تنبلى جزيى از آنهاست او در زمان حملات پرسپوليس به ۲ هافبك دفاعى اضافه مى شود تا با توپ گيرى وظيفه بازيسازى را انجام دهد و از سوى ديگر در زمان حملات حريف او در زمين تيم مقابل مى ايستد تا خطرى براى مدافعان حريف باشد و ۲ مهاجم ديگر سريعا به عقب برمى گردند تا در امور دفاعى شركت كنند. همين عامل شعاع عملياتى جادوگر را كمتر مى كند تا با توجه به خصوصياتش بهترين بازدهى را داشته باشد.

خليلى و توره با وظايف خاص
در ابتدا خيلى ها معتقد بودند كه توره و خليلى همزمان نمى توانند در خط حمله پرسپوليس قرار بگيرند اما وينگادا با وظايف خاصى كه به آنها محول كرده توانست از اين ۲ سانتر فوروارد همزمان در تركيب پرسپوليس سود ببرد. وينگادا، توره و خليلى را به عنوان مهاجم راست و چپ در تركيب قرار مى دهد به طورى كه در زمان دفاع توره عقب مى كشد و نقش هافبك راست و خليلى نقش هافبك چپ را به نمايش مى گذارد، در زمان حمله هم جابه جايى خاصى در منطقه بازى آنها ايجاد نمى شود يعنى هيچكدام از آنها نقش سانترفوروارد يا مهاجم كاذب را انجام نمى دهند