«سلطان علی دایی»
مرجع خبری پرسپولیس : قبل از اينكه دو تيم به زمين چمن برسند و سرمربي پرسپوليس با آن لباس‌هاي گرانقيمت و اندام تنومندش از دور نمايان شود، از همان سكوهاي خالي هر از گاهي فرياد «سلطان علي دايي» شنيده مي‌شد.

سوت بازي كه خورد جمعيتي كه تعدادشان بيشتر شده بود دوباره دايي را تشويق كردند. هادي نوروزي گل زد اما علي دايي بود كه با عنوان «آقاي گل» تشويق مي‌شد. به بهانه شروع نيمه دوم حالا نزديك به 20 هزار نفر فرياد سلطان علي دايي را سر مي‌دادند تا يكي از 50 اسطوره زنده فوتبال دنيا قبل از نشستن روي نيمكت براي آنها دست تكان دهد.

گل دوم را هم نوری زد اما دوباره دايي بود كه تشويق مي‌شد. شدت تشويق‌ها در پايان مسابقه به اوج خود رسيد و بالاخره پس از 5 هفته ناكامي و در آغوش كشيدن بحران اين سرمربي پرسپوليس بود كه با فرياد هواداران بر عكس هفته‌هاي گذشته هم دست تكان مي‌داد و هم لبخند مي‌زد.

دقيقه 84 اما اتفاق ديگري افتاد تا همه بدانند دوشنبه شب علي دايي چهره ويژه مسابقه‌اي است كه راحت‌تر از حد تصور به سود مجموعه تحت هدايت او پايان يافته است. براي بعضي‌ها عجيب نبود اما آنهايي كه هر دقيقه به رابطه بين بازيكنان پرسپوليس و علي دايي توجه مي‌كردند لحظه‌اي به فكر فرو رفتند كه «چرا هر 11 بازيكن پرسپوليس با سرعت هر چه تمام‌تر به سوي دايي آمدند و بعضي از آنها صورت او را بوسيدند و روي سر و كولش پريدند؟» بياييد كمي مثبت انديش باشيم و به اين فكر كنيم كه علي دايي مي‌تواند گاهي در پرسپوليس و به‌عنوان سرمربي هم همان چهره منحصر به‌فردي باشد كه در اجلاس فيفا، كشورهاي حوزه خليج فارس و بسياري از كشورهاي صاحب فوتبال مي‌شناسندش. اينكه چرا بازيكني كه گل زده تشويق نمي‌شود اما فرياد «سلطان علي دايي» از زبان‌ها نمي‌افتد براي پرسپوليس و خود دايي اتفاق بزرگي است و البته نشان مي‌دهد بلند شدن صداي تشويق او كه از سراسر ورزشگاه شنيده مي‌شود، مي‌تواند نشان‌دهنده اين مهم باشد كه پرسپوليس هنوز از مردان بزرگ خالي نشده.

دقيقه 84 بود كه فهميديم درست مثل خيلي از آن 20 هزار نفر، بازيكنان پرسپوليس هم دوستش دارند. آنها طاقت سرافكندگي علي آقاي خودشان را نداشتند و تصور اينكه بعد از سومين شكست متوالي خطوط چهره او به چه شكلي درمي‌آيد، برايشان دشوار بود. اين اتفاق به همه آنها كمك كرد تا دوست داشتن‌شان را اينچنين به مربي خود نشان دهند و اين بار با هم بخندند. علي دايي عصر دوشنبه خوشحال بود چون اين بار به غير از اهتمام و لطف خدا به او، همه اطرافيانش او را دوست مي‌داشتند، پس بعيد است سرمربي پرسپوليس حتي چند سال بعد غروب دوشنبه سوم آبان 89 را فراموش كند.