۱– پرسپوليس همواره در ليگ قهرمانان آسيا خوب ظاهر شده و اين بار نيز عملكرد مطلوبى داشته است. قطعاً اگر پرسپوليس اين روند را ادامه دهد عنوان قهرمانى را نصيب خود خواهد كرد. اين تيم در تمام ديدارها بازى خوبى را انجام و نشان داده و يكى از بهترين تيم هاى آسيا است.
۲– ليگ عربستان بسيار منظم برگزار مى شود. آنها بسيار حرفه اى هستند تيم هاى باشگاهى عربستان امكانات بسيار خوبى دارند و به همين خاطر در اين فصل از ليگ قهرمانان آسيا عملكرد موفقى داشته اند.
۳– سطح فوتبال امارات نسبت به ساير كشورهاى حاضر در غرب آسيا پايين تر است. سطح فوتبال در اين كشور همانند ليگ دسته دوم ايران است. اماراتى ها فوتبال را خوب بازى نمى كنند و اين موضوع دلايل زيادى هم دارد. اصلى ترين دليل اين موضوع هم استعداد پايين بازيكنان اماراتى است.
۴– تيم هاى ازبكستانى هميشه خوب بوده اند. آنها امسال نيز بازى هاى خوبى انجام داده اند و به احتمال فراوان شگفتى ساز اين رقابت ها خواهند بود. تيم هاى ازبك در اين فصل مى توانند تا فينال بزرگ قهرمانان آسيا نيز پيش بيايند

۱– بايد قبول كنيم كه پرسپوليس از ۳ بازى انجام داده، ۲ ديدارش را در داخل خانه برگزار كرده تا همين دليل بر صدرنشينى اش باشد اما با اين حال نبايد فراموش كنيم كه وينگادا يك مربى است كه به خوبى منطقه را مى شناسد. شناخت بالاى مربى پرسپوليس از رقباى آسيايى سبب شده تا اين تيم به نسبت ديگر نمايندگان ايران كلاسيك تر بازى كند. پرسپوليس موفقيت در آسيا را به گونه اى مرهون آگاهى اين مربى است. من فكر مى كنم پرسپوليس به نسبت ديگر نمايندگان ايران بتواند عملكرد قابل قبول ترى را در بازى هاى باقى مانده ليگ داشته باشد.
۲– هنوز ليگ آسيايى تمام نشده است و ما در اول راه قرار داريم. موضوعى را هم كه نبايد فراموش كرد اين است كه بازى ها در ۲ دور رفت و برگشت به صورت مساوى تقسيم نشده است. استقلال ۲ بازى خارج از خانه داشته و پرسپوليس ۲ بازى داخلى، بنابراين ممكن است نتايج تمام تيم ها در دور برگشت به گونه اى ديگر رقم بخورد. به همين دليل من مى گويم براى قضاوت خيلى زود است. با اين حال بايد قبول كنيم كه كيفيت تيمدارى، امكانات تيم هاى عربستان خيلى با ما فرق مى كند. آنها از فقر بازيكن رنج مى برند اما اين فقر را با خريد مناسب و برگزيدن مربيان با كلاس و داراى سبك خنثى مى كنند. ما فقر بازيكن نداريم اما دانش مربيانمان بالا نيست. بايد در اين زمينه يك فكر اساسى در كل فوتبال ما صورت بگيرد. يكى از محسنات ۴ سهميه در بازى هاى آسيايى اين بود كه ليگ ما عيارش مشخص شود. با اين نتايجى كه نمايندگان ايران كسب كردند ما متوجه شديم فوتبال ما آنقدر كه فكرش را مى كنيم، قدرتمند نيست.
۳– باز هم مى گويم عجله نكنيد. بگذاريد بررسى ها كامل شود. هنوز نمى توانيم بگوييم نمايندگان امارات قعرنشين هستند. وقتى تيم هاى صعود كننده مشخص شدند، آن وقت است كه مى توانيم به ابزارنظر بپردازيم.
۴– من تحولى در فوتبال ازبكستان نمى بينم. آنها از قبل هم اين طورى بازى مى كردند. اين ما هستيم كه دچار ضعف شده ايم ليگمان را ناقص كرده ايم به زودى هم متوجه نقص ليگمان مى شويم. بارها گفتيم اين ليگ دچار ضعف است اما كسى توجهى نكرد. هر چه از حيات اين ليگ مى گذرد، نقص آن هم ادامه دار مى شود. تيم ملى هم به پاى ليگ فنا شد. مربيان تيم ملى هم قربانى اين ضعف ليگ مى شوند. ليگ برتر ما توليدات ندارد وقتى هم خبر از پديد آمدن بازيكن جديد نباشد، وضعيت همين مى شود. سؤال من اين است ما در ليگ ايران چند سانتر فوروارد داريم؟! اگر به اين مسأله توجه كنيم مى بينيم تمام اين سانتر فورواردها خارجى هستند. بنابراين باوجود سانتر فورواردهاى خارجى تيم ملى ما هم هيچ وقت به قدرت نمى رسد. ما بعد از عنايتى سانتر فوروارد كلاسيك نداريم كه قطعاً اين مسأله بر روى فوتبال ملى مان هم تأثيرگذار مى شود تا آنجا كه تيم ملى در بازى هاى خود از فقر در اين ناحيه ضربه بخورد.

۱) شرايطى كه پرسپوليس دارد سبب شده تا اين تيم به نسبت ديگر نمايندگان ايران عملكرد مطلوبترى در بازيهاى آسيايى داشته باشد. پرسپوليس قهرمانى ليگ را از دست داده و حتى كسب سهميه آسيايى را هم جدى نمى گيرد. به همين دليل تنها جايى كه براى آنها مانده بازيهاى آسيايى است. آنها تمام فكر و ذكر خود را معطوف به اين بازيها كرده اند تا با كسب نتايج مطلوب بتوانند انتظارات را برآورده كنند. نكته ديگر اين است كه پرسپوليس در اولين بازى اش به پيروزى رسيد. به طور حتم اين برد روحيه لازم را در پرسپوليسى ها ايجاد كرد تا آنها در شرايطى خوب به مصاف ديگر حريفان خود بروند. مسأله ديگر هم به شناخت وينگادا از تيم هاى آسيايى برمى گردد. او نوع فوتبال عرب ها را مى شناسد. برخلاف اينكه وينگادا از فوتبال ايران و حاشيه هايش خبر ندارد، در آسيا آگاهى كامل را نسبت به تيم ها دارد تا همين مساله باعث موفقيت پرسپوليس در بازيهاى برون مرزى باشد.
۲) هر ۳ تيم صدرنشين عربستان سابقه حضورى پررنگ را در رقابت هاى آسيايى دارند. همين تجربه باعث شده تا آنها عملكرد مثبتى را داشته باشند اما در كشور ما طى اين چند سال اخير فقط سپاهان تجربه پررنگى در آسيا دارد. نه استقلال و نه پرسپوليس و صبا هيچ يك طى چند سال اخير در بازى هاى آسيايى حضور نداشته اند. همين مساله باعث مى شود آنها بدون تجربيات لازم در بازى هاى آسيايى پا بگذارند.
۳) وقتى تيم ملى امارات در بازى هاى مقدماتى جام جهانى اينطورى نتيجه مى گيرد، انتظارى هم از باشگاههاى اين كشور نمى توان داشت. بنده ليگ امارات را تاييد نمى كنم اما شركت آنها در بازى هاى آسيايى براى فوتبال اين كشور يك انگيزه است. زمانى كه به تيمى كه قهرمان آسيا مى شود يك ميليون و هفتصد هزار دلار جايزه مى دهند همين مساله باعث ايجاد انگيزه بالا در تمام تيم ها مى شود، حتى تيم هاى قعرنشين.
۴) آنها ۱۰ سال است كه سرمايه گذارى كرده اند. ساخت و سازهاى ازبك ها الان هم بايد جواب بدهد. بايد بگويم متاسفانه تنها كشورى كه از قافله پيشرفت در سطح ورزش عقب مانده، ايران است. ما فقط روى كاغذ حرف اول را در آسيا مى زنيم و اما بايد بپذيريم كه فوتبالمان خيلى عقب است. تا كى از ا ين قافله عقب بمانيم

پرسپوليس در ليگ قهرمانان آسيا بسيار منطقى و خوب بازى كرده است. اگر آنها در ادامه مسابقات ليگ برتر هم اينقدر خوب بازى كنند متوجه مى شويم تغييراتى در اين تيم به وجود آمده است. گفته مى شود گروه پرسپوليس آسان و گروه ساير تيم هاى ايرانى سخت است. من با اين گفته مخالفم زيرا معقتدم پرسپوليس در همه خطوط عملكرد مطلوبى داشته است و رابطه اى كه بين خطوط اين تيم وجود دارد بسيار خوب و مطلوب است. به نظر من اگر پرسپوليس همين روند را در آسيا ادامه دهد رسيدن به فينال و حتى قهرمانى در آسيا هم براى اين تيم دور از دسترس نيست. هر چند كه براى استقلال هم هنوز فرصت جبران باقى مانده و اميدوارم اين تيم هم به مرحله بعد رقابت ها صعود كند.
۲– ۲۰ سال پيش در پكن گفتم فوتبال كشورهاى حاشيه خليج فارس ديگر زنگ تفريح نيست. آنها فوتبال را جدى گرفته اند و براى پيشرفت فعاليت هاى بسيارى را انجام داده اند. سال ۱۹۷۹ با تيمى كه هيچ بازيكنى را در اختيار نداشت به قطر رفتيم و اين تيم را با نتيجه ۴ بر ۲ شكست داديم اما حالا استقلال با تمام مهره هايش در قطر مقابل تيم رده ششمى اين كشور شكست
مى خورد. اين موضوع نشان دهنده فعاليت هاى كشورهاى عربى در بحث فوتبال است.
۳– در امارات فوتبال زياد قوى نيست چرا كه اماراتى ها بيش از اندازه به بازيكنان خارجى بها مى دهند. ممكن است آنها با اين كار ليگ پرحجمى داشته باشند اما در سطح ملى با مشكل مواجه مى شوند. در عربستان هم بازيكنان خارجى زيادى حضور دارند اما آنها از بازيكنان داخلى بيشتر استفاده مى كنند. اماراتى ها به همين خاطر نمى توانند در سطح ملى حرفى براى گفتن داشته باشند و معمولاً از اين قضيه ضرر مى كنند.
۴– ازبكستان آهنگى از فوتبال گذشته «فلاويا» ى سابق را به همراه دارد. روى آوردن به مربيان خارجى هميشه يك سر قضيه فوتبال كشورهاى عربستان، ايران و ازبكستان بوده است. از طرف ديگر باشگاه هاى ما تاكنون نتوانسته اند مقابل تيم هاى ازبكستانى پيروز شوند. اين نشان مى دهد آنها نيز در امر فوتبال پيشرفت قابل توجهى داشته اند.
۵– در فوتبال ايران حدود ۳ سال است كه پديده آنچنانى نديده ايم. بعد از جبارى و آندارنيك تيموريان مهره اى كه به عنوان پديده صددرصد باشد نداشته ايم. اكنون چنين مهره اى را كه در فوتبال ايران به عنوان پديده روى وى حساب كنيم نداريم. در گذشته بعد از مظلومى ها، ايرانپاك ها داشتيم. بعد از آنها پيوس و مديرروستا آمدند. خداداد عزيزى و دايى و … هم نسل هاى بعدى فوتبال هستند