پرسپولیس در این فصل با داعیه قهرمانی وارد لیگ شده و تا پایان هفته چهارم عملکرد کم‌نقصی داشته است، آنهم در شرایطی که تفاوت‌های فاحشی با تیم فصل قبل خود دارد.

در لیگ قبلی نیز برانکو با تفکرات خود و با همین تیم مدیریتی، پرسپولیس را بست و به لیگ فرستاد و در چهار هفته پایانی، اتفاقات عجیبی را پیش‌روی خود دید، اتفاقاتی که بخشی از آن به مدل مربیگری برانکو مربوط بود،‌ بخشی به اشتباهات داوری و البته بخش بزرگی از ناکامی‌ها به اشتباهات فردی بازیکنان برمی‌گشت.

در فصل پانزدهم، پرسپولیس چند مشکل بزرگ داشت. اول از همه، قرعه‌ سختی بود که نصیب تیم شد و سپس محرومیت چند بازیکن در هفته‌های ابتدایی. در واقع سوشا مکانی سه هفته اول را از دست داد تا ایمان صادقی درون دروازه سرخپوشان بایستد و به‌خاطر عملکرد ضعیفی که او داشت، گل‌های زیادی وارد دروازه این تیم شد.

امید عالیشاه به‌خاطر درگیری در دربی هفته آخر در فصل چهاردهم،‌ اولین دیدار فصل پانزدهم را از دست داد و مهدی طارمی که در لیگ قهرمانان آسیا مقابل الهلال عربستان اخراج شده بود، در بازی ابتدای فصل محروم بود. مرحوم هادی نوروزی نیز در هفته دوم از بازی اخراج شد و دیدار هفته سوم را از دست داد. در نهایت اخراج محسن بنگر در هفته چهارم، پرسپولیس را با شرایطی خاص روبه‌رو ساخت.

در کنار محرومیت‌ها، مصدومیت‌ها نیز اضافه شدند تا ثبات تیم به‌طور کلی از هم بپاشد. در چهار هفته ابتدایی لوکا ماریچ، وحید حیدریه، مهرداد کفشگری و… مصدوم و به‌همین دلیل از ترکیب تیم خارج شدند. بازگشت سوشا به دروازه نیز تأثیری بر روند بد تیم نگذاشت و پرسپولیس در جدول رده‌بندی، همین‌طور پایین و پایین‌تر می‌رفت.

در هفته اول، سرخپوشان مقابل پدیده در تهران به تساوی 2 – 2 رسیدند. در آن بازی، ایمان صادقی دروازه‌بان بود. محسن بنگر در کنار لوکا ماریچ قلب دفاع را پوشش می‌دادند، بابک حاتمی در پست غیرتخصصی دفاع چپ بازی کرد و رامین رضاییان دفاع راست بود. عملکرد مدافعان چنگی به دل نزد و پرسپولیس به لطف گل فراموش‌نشدنی کاپیتان فقید خود، هادی نوروزی از شکست خانگی گریخت.

در هفته دوم، پرسپولیس در هوای گرم اهواز به مصاف استقلال خوزستان رفت که در ترکیب نیمه پایینی زمین،‌ ایمان صادقی را به‌عنوان دروازه‌بان می‌دید. علیرضا نورمحمدی جانشین محسن بنگر شد و کنار لوکا ماریچ به میدان رفت. بابک حاتمی مدافع چپ بود و رامین رضاییان دفاع راست که در این بازی نیز پرسپولیسی‌ها با حساب 2 بر یک شکست خوردند.

در هفته سوم، سرخپوشان باز هم باید خارج از خانه به میدان می‌رفتند. این بار حریف‌شان سپاهان بود. ایمان صادقی دوباره گلر اول شد، رامین رضاییان در سمت راست و لوکا ماریچ در قلب دفاع. در سمت چپ، بابک حاتمی بالاخره از ترکیب خارج شد تا این بار وحید حیدریه تست شود و در کنار لوکا ماریچ، نوبت بازی به مایکل اومانیا داده شد که پرسپولیس با این ترکیب تدافعی، با حساب 4 بر 2 مقابل سپاهان بازی را واگذار کرد.

در هفته چهارم، سرخپوشان برابر ذوب‌آهن اصفهان به میدان رفتند. سوشا مکانی به درون دروازه برگشت، محسن بنگر و مایکل اومانیا زوج خط دفاعی شدند، بابک حاتمی به دفاع چپ برگشت و رامین رضاییان دفاع راست بود که به غیر از رضاییان، بقیه نفرات خط دفاع عوض شده بودند و باز هم این تغییرات منجر به کسب نتیجه نشد. پرسپولیس در ورزشگاه آزادی و البته شاید به‌خاطر مشکلات داوری، بازی برده را مقابل ذوب‌آهن باخت.

با این شرایط، پرسپولیس در چهار بازی ابتدای فصل خود 10 گل دریافت کرد و این در حالی بود که هر دو دروازه‌بان، هر چهار مدافع میانی و هر سه مدافع سمت چپ برای سرخپوشان به میدان رفته بودند.

برانکو در این فصل، هم چیز را تغییر داد و خط دفاع را به شکل دیگری چید. این نشان از هوشمندی سرمربی سرخپوشان دارد. او دفاع راست را به بازیکن باتجربه‌ای مثل حسین ماهینی سپرد و با یک بازی رسانه‌ای، انگیزه‌های ماهینی را به‌خاطر به میان آمدن نام رامین رضاییان، افزایش داد.

سپس با اصرار هواداران پرسپولیس به بازگشت سیدجلال حسینی تن داد و حالا آنقدر به این بازیکن اعتماد و اعتقاد پیدا کرده که حاضر نیست حتی با وجود مصدومیت،‌ حسینی را از ترکیب بیرون بگذارد. او همچنین ریسک کرد و محمد انصاری را از دفاع چپ به مرکز خط دفاع آورد که در این پست نیز، انصاری درخشش جالبی داشته است. دفاع چپ نیز به یک بازیکن نسبتاً پراشتباه به نام محسن ربیع‌خواه در غیاب محمدامین آرام‌طبع سپرده شد که حضور این بازیکن، ضربه زیادی به تیم نمی‌زند.

برانکو ثبات را به ترکیب تدافعی تیمش آورده است. علیرضا بیرانوند تا به‌حال عملکرد خوبی داشته و پشت سر مدافعان این تیم، با کمترین میزان اشتباه، کار می‌کند. بیرانوند نه تنها در هنگام چیدن خط دفاع مقابلش موفق بوده، بلکه در زمان ضدحمله نیز با پرتاب‌های بلند دستش، تیم را رو به جلو هدایت می‌کند.

در چهار هفته ابتدایی از لیگ شانزدهم، پرسپولیس برخلاف فصل قبل تنها یک گل دریافت کرده و آن هم روی اشتباه فردی بوده،‌ نه گروهی. این کاهش 90 درصدی گل‌های خورده نسبت به فصل قبل، نشان از موفقیت برانکو دارد.

با این حساب پرسپولیس که فصل قبل به‌خاطر گل‌های خورده بیشتر، قهرمانی را با امتیاز برابر به استقلال خوزستان هدیه داده بود، شرایط بهتری را تجربه می‌کند و به معنای واقعی کلمه، نقاط ضعف خود را پوشش داده است. به همین علت بود که برانکو بعد از بازی مقابل صبا گفت: «شانس حضور در جمع مدعیان قهرمانی را از دست نمی‌دهیم».