هافبک سابق تیم ملی و مربی کنونی پرسپولیس از دلایل میانجیگری همیشگی‌اش در دعواهای کنار زمین می‌گوید.

کریم باقری نیازی به توصیف‌های اغراق‌آمیز ندارد. او در دوران بازیگری آنقدر فوق‌العاده بود که با زدن ۵۰ گل در تیم ملی و البته درخشش در رده باشگاهی، خودش را به‌عنوان یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ فوتبال ایران معرفی کرد. در دوران مربیگری اما از همان ابتدا تکلیف خودش را روشن کرد و گفت: «من به سرمربیگری فکر نمی‌کنم.» بعد از گذشت سال‌ها، باقری همچنان این جمله را تکرار می‌کند و هواداران پرسپولیس هم به این عادت کرده‌اند که باقری را با وظایفی متفاوت روی نیمکت سرخ‌ها ببینند.

او در این سال‌ها نشان داده جزو آن دسته از کمک‌هایی نیست که دنبال گرفتن جای سرمربی باشد و با مربیان مختلفی که به او اعتماد کامل داشتند، همکاری کرده است. هرچند باقری در این سال‌ها بیشتر خودش را در درگیری‌های کنار زمین به‌عنوان یک ناجی نشان داده، ولی تأکید می‌کند که هرگز این کار را دوست ندارد. باقری مدت‌ها سکوت کرده بود ولی این سکوت در گفت‌وگو با همشهری شکسته شد. صحبت‌های مربی پرسپولیس را می‌خوانید.

در مورد شرایط این روزهای پرسپولیس صحبت کنید. به‌نظر می‌رسد با وجود فشردگی مسابقات، تیم را در شرایط خوبی حفظ کردید؟

بازی‌ها واقعا پرفشار هستند و فصل هم طولانی شده است. هر کاری هم انجام دهیم که این موضوع تأثیر منفی در تیم نداشته باشد، امکان‌پذیر نیست. این فشردگی با خستگی و مصدومیت بازیکنان همراه می‌شود و کار مربیان را هم برای حفظ تیم سخت می‌کند. انتظار ما از مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ این است که در برنامه‌ریزی بازی‌ها عملکرد بهتری داشته باشند. نمی‌دانم چرا در اوایل فصل هر ۸ یا ۹ روز یک‌بار بازی می‌انداختند، بهتر بود در آن زمان برنامه‌ریزی بهتری انجام می‌دادند تا حالا اینقدر کار تیم‌ها سخت نشود. از طرفی دوباره لیگ به‌دلیل انجام بازی‌های ملی یک‌ماه تعطیل شده است. برنامه‌ریزی سازمان لیگ واقعا غلط است و بازی‌ها تا اواسط مردادماه ادامه خواهد داشت. یک‌ماه بعد از اتمام لیگ هم باید در ادامه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا به میدان برویم و متأسفانه بازیکنان ما هیچ فرصتی برای استراحت کافی ندارند.

در مورد بازی با ذوب‌آهن چه صحبتی دارید، احتمالا روز سختی در اصفهان داشته باشید.

همه بازی‌ها سخت و حساس است و هر بازی هم شرایط خودش را دارد. خوشبختانه در چند سال اخیر اتفاقات خوبی برای پرسپولیس رخ داده و این به‌خاطر تلاش فوق‌العاده بازیکنان بوده است. هرچند از بیرون صحبت‌هایی می‌شود و مسائلی رخ می‌دهد که این تلاش‌ها زیر سؤال برود ولی با این حال تیم ما می‌جنگد تا این راه را تا رسیدن به قهرمانی ادامه دهد. از طرفی همه می‌دانند که باشگاه هم با چالش مالی مواجه است. در این چندماه پول‌ها و درآمدهایی که به باشگاه رسید، صرف پرداخت بدهی به بازیکنان و مربیان خارجی شد که این موضوع شرایط مالی تیم را هم سخت کرد. با تمامی این مشکلات بچه‌ها شاهکار کردند و امیدوارم در این فصل هم قهرمان شویم.

سپاهان امسال رقابتی فشرده با پرسپولیس داشته و یک تهدید جدی برای کسب پنجمین قهرمانی شما محسوب می‌شود. فکر می‌کنید پایان این ماجرا برای شما اتفاقات خوبی را رقم بزند؟

سپاهان یک رقیب جدی است، ضمن اینکه استقلال هم کماکان برای قهرمانی شانس دارد. چیزی قابل پیش‌بینی نیست ولی تمام هدف ما این است که با یک انرژی خوب بازی‌ها را ادامه دهیم و بازیکنان پرسپولیس در این چند سال نشان دادند که می‌توانند کارهای بزرگی انجام دهند. امیدوارم در پایان لیگ هواداران را خوشحال کنیم.

در لیگ قهرمانان هم با استقلال تاجیکستان روبه‌رو خواهید شد. فکر می‌کنید این بازی برای پرسپولیس ساده باشد؟

آنها در مرحله گروهی نشان دادند که تیم خوبی هستند و چون از کشور تاجیکستان هستند، نباید تصور کنیم که بازی آسانی در پیش داریم. ما در این جام هم به قهرمانی فکر می‌کنیم و حالا باید ببینیم شرایط چگونه پیش می‌رود.

در مورد آرای کمیته انضباطی و محرومیت سیدجلال حسینی و فرشاد فرجی چه صحبتی دارید؟

در مورد داربی برخی از نفرات ۲ تیم دعوت شدند و حداقل توضیحات‌شان را ارائه دادند ولی سیدجلال حسینی را دعوت نکردند. مگر می‌شود با فیلم یا عکس بازیکنی را محروم کرد!؟ من نمی‌دانم دلیل محرومیت سیدجلال چه بوده است. کسی که عامل شروع درگیری بود هم یک جلسه محروم شد و حسینی را هم یک جلسه محروم کردند. اگر آن شوت به سمت نیمکت ما زده نمی‌شد، درگیری خاصی رخ نمی‌داد. من پشت سیدجلال بودم و دیدم که او نسبت به برخی اتفاقات واکنش نشان داد و شروع‌کننده نبود.

در بازی با سپاهان و همچنین داربی، تلاش کردید تا تنش‌ها از بین برود و ظاهرا این موضوع دیگر برای شما تبدیل به یک عادت شده است؟

اصلا دوست ندارم داخل میدان یا بیرون زمین دعوا شود و من هم دنبال جداکردن باشم. اما به هر حال گاهی اوقات فشار و حساسیت بازی‌ها بالاست و ممکن است خون به مغز بازیکنان نرسد. من وظیفه دارم در آن لحظات بازیکنان خودمان را آرام کنم تا تیمم ضرر نکند. شما دیدید که سیدجلال محروم شد، آیا ما بازیکنی داریم که جانشین او کنیم؟ وقتی این اتفاقات حاشیه‌ای رخ می‌دهد ما هم مجبوریم تیم را جمع کنیم ولی علاقه‌ای ندارم که تنش ایجاد شود.

چند سال قبل در مصاحبه با همشهری ورزشی به این موضوع اشاره کردید که دنبال سرمربیگری نیستید. هنوز هم این ذهنیت را دارید؟

بله، من دنبال سرمربیگری نیستم و به این قضیه فکر نمی‌کنم. سرمربیگری کار سختی است و وقتی یک نفر می‌پذیرد که چنین پُستی را قبول کند، باید از هر لحاظ آمادگی‌اش را داشته باشد. باشگاه و دوستان هم لطف دارند که می‌گویند کنار تیم باشم و همیشه هم تلاش می‌کنم تا وظایف خودم را انجام دهم.

جالب اینجاست که در زمان بازیگری و در زمین مسابقه هم همیشه دنبال این بودید که کار خودتان را به بهترین شکل انجام دهید، درست است؟

من در این سال‌ها با مربیان مختلفی کار کرده و سعی کرده‌ام وظایفم را انجام دهم. مربیگری با بازیگری فرق دارد، وقتی اسم من کمک‌مربی است، این برایم عار نیست که فلان‌کار را انجام دهم چون کمک به سرمربی و کمک به تیمم یک موضوع مهم است و باید اندازه خودم کاری کنم که کار سرمربی هم راحت باشد. اگر فردا به من بگویند از پرسپولیس برو ناراحت نمی‌شوم و به‌عنوان یک هوادار تیم را تشویق می‌کنم، هیچ وقت هم دنبال پُست و مقام نبودم.

شما در ۸۷ بازی ملی ۵۰ گل به ثمر رساندید. این تعداد گل برای یک هافبک خیلی آمار خوبی است.

زمانی که فوتبال بازی می‌کردم اصلا به این فکر نمی‌کردم که قرار است چند بازی انجام دهم و چند گل بزنم، اینطور هم نبود که گل‌ها و بازی‌های ملی‌ام را بشمارم. من عاشق فوتبال بودم و از بازی‌کردن لذت می‌بردم. در ۲۸ سالگی هم از تیم ملی رفتم چون دیگر انگیزه این کار را نداشتم ولی خیلی‌ها این کار را نمی‌کردند.

بیشتر توضیح می‌دهید که چرا انگیزه نداشتید؟

در آن سال‌ها اردوها، تمرینات و بازی‌ها فشردگی زیادی داشت و من هم احساس کردم که دیگر انگیزه کافی را ندارم و احساس می‌کردم که خالی شده‌ام. من دیگر لذت نمی‌بردم و به همین دلیل از تیم ملی کنار رفتم تا جایم را به جوان‌ترها بدهم.

پشیمان نیستید که در آن مقطع این تصمیم را گرفتید؟

الان دیگر نمی‌توان در مورد پشیمانی حرف زد چون تصمیمی بود که در آن مقطع گرفتم.

شما می‌توانستید بازی‌های ملی‌تان را حتی به ۱۴۰ یا ۱۵۰ بازی برسانید و تعداد گل‌هایتان را دست‌نیافتنی کنید. قبول دارید اگر زمان به عقب برگردد آن تصمیم را نمی‌گیرید؟

همه همینطور فکر می‌کنند که اگر زمان به عقب برگردد خیلی از تصمیم‌هایشان را عوض می‌کنند. یک ورزشکار یا فوتبالیست هم می‌تواند چنین تصمیمی داشته باشد. اگر می‌خواستم بازی‌های ملی را ادامه دهم واقعا وضعیتم خوب بود.

از عدم‌فعالیت علی دایی در فوتبال ایران هم دو سه سال می‌گذرد و جالب اینجاست که این‌روزها تصویر و نام دایی با مصاحبه مطبوعاتی معروف او و نام‌بردن از عباس بوعذار در صفحات مجازی می‌چرخد. این موضوع ناراحت‌کننده نیست؟

متأسفانه در فضای مجازی اتفاقات خوبی رقم نمی‌خورد و خیلی‌ها نمی‌دانند باید یک‌سری چیزها را رعایت کنند. من که زیاد اهل فضای مجازی نیستم. صفحه اینستاگرامم توسط پسرم کنترل می‌شود و اگر قرار باشد تبریک یا تسلیتی بگویم، این موضوع را به پسرم می‌گویم. ما باید یاد بگیریم که چگونه به اسطوره‌ها احترام بگذاریم و قدرشان را بدانیم. آیا واقعا در فوتبال ایران بازیکنی مثل علی دایی با این شخصیت بین‌المللی پیدا می‌کنید؟ آیا نظیر مهدوی‌کیا، عابدزاده، خداداد یا علی کریمی پیدا می‌کنید؟ واقعا این نفرات با این سابقه درخشان چرا نباید در فوتبال ما فعالیت کنند و چرا نباید دنبال آنها برویم؟ وقتی چنین نفراتی در فوتبال ما نباشند و از آنها استفاده نکنیم، نتیجه‌اش می‌شود همان چیزی که الان در فدراسیون فوتبال و خیلی از باشگاه‌ها می‌بینیم.

سیدجلال حسینی حتی در ۳۹ سالگی هم کماکان یک مهره تعیین‌کننده برای پرسپولیس محسوب می‌شود. آیا شما خبر دارید که او فصل آینده هم در پرسپولیس خواهد ماند یا خداحافظی می‌کند؟

سیدجلال چرا باید خداحافظی کند؟ او شرایط خیلی خوبی دارد، خیلی خوب تمرین می‌کند و با این شرایط چرا نباید بازی کند. به‌نظر من سیدجلال فصل بعد هم می‌تواند بازی کند و به پرسپولیس کمک کند. اینطور بازیکنان در دنیای فوتبال بازیکنان خاصی هستند که تعدادشان کم است. بازیکنانی مثل سیدجلال می‌توانند به هر تیمی کمک کنند.