حتی باورش هم سخت است که یک فوتبالست آفریقایی در هتل‌های تهران از نگرانی گریه کند و مردم و دولت مغرور یک کشور 75 میلیونی از خودشان نپرسند چرا؟ این چرایی است که همه باید به آن فکر کنند.

تابناک؛ ماجرای آمدن استفن آپیا فوتبالیست غنایی به ایران، ظاهرا موضوعی ورزشی است، اما آنچه که وی در هنگام خروج از کشور بر زبان آورده است، بیشتر از این که به دنیای فوتبال مربوط باشد، باید مورد توجه وزیر خارجه ، رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات ، رئیس سازمان صدا و سیما و صدها موسسه ای است قرار بگیرد که از بیت المال ارتزاق می کنند تا  ایران را به جهانیان معرفی کننذ و در نهایت آن هایی که احساس می‌کنند در فضای مجازی به کشور کمکی بکنند و یا هر ایرانی دلسوزی!

داستان از ضعف‌های خط میانی تیم فوتبال پرسپولیس شروع می‌شود که ، نتایج خوبی نگرفته و راه حل مشکل خود را در جذب بازیکنان جدیدی می‌بیند که یک از آنها، استفن آپیا فوتبالیستی غنایی است. لازم به توضیح هم نیست که غنا کشوری فقیر و آفریقایی است. پرسپولیس و آقای آپیا بنا به دلایل فنی و یا پزشکی و یا هر چیز دیگری به توافق نمی‌رسند و وی که سابقه حضور در ایتالیا و ترکیه را دارد عصر پنج‌شنبه از ایران می‌رود.

جالب و البته تاسف‌آور سخنان وی در گفتگو با خبرنگار سایت خبرآنلاین در هنگام خروج از کشورمان است که بخشی از آن از این قرار است:
«وقتی که به ایران آمدم باید صادقانه بگویم که شب اول در هتل گریه کردم.دلم برای خودم سوخت. پیش خودم می گفتم چه تقدیری بود که باید به ایران بیایم.حتی به خانواده ام هم گفتم که اگر با پرسپولیس قرارداد ببندم شما را به آنجا نخواهم برد. حس خیلی بدی داشتم»

به زبان ساده، مرد 31 ساله غنایی چنان ترسی داشته که شب به گریه پناه برده است و ایران چنان جای وحشتناکی در ذهن وی تصویر شده که قصد نداشته خانواده خود را به ایران بیاورد، هر چند این تصورات وی تنها یک روز بعد و با دیدن مردم ایران از بین رفته است.