مرجع خبری رسپولیس : پرسپولیس از تبریز با یک امتیاز مسابقه برابر شهرداری برگشت.

فارق از مباحث فنی و حاشیه ای معمول ، این بازی دست آورد های بسیاری نیز برای مخاطبان در پی داشت.

از آن جمله میتوان به این موضوع اشاره کرد که پرسپولیس تنها تیمی در جهان است که می تواند با دوازده بازیکن بازی کند و جواد کاظمیان در کنار یازده بازیکن دیگر تا دقیقه 70  نامش ذکر شود!

امروز متوجه شدیم که بازیکن شماره 10 پرسپولیس غلارضا جباری است! و ما به اشتباه گمان میکردیم غلامرضا رضایی ملی پوش را به خدمت گرفته ایم.

امروز فهمیدیم که تیمی که یکپارچه حمله میکند ، مشغول دفاع  از نتیجه است. متوجه شدیم که داور بازی باید خطای بازیکنانی را اعلام کند که گزارشگر بازی خطاکار می پندارد.

امروز فهمیدیم که تصویر مبهوت و نگران تماشاگران تبریزی در اوج حملات سرخ پوشان تهرانی مربوط به انتظار آنها برای رسیدن به گل سوم شهرداری است.

امروز معنی جدیدی از لغات مهربان ، فهیم و مهمان نواز و با شعور را فهمیدیم ، زمانی که تماشاگرانی با این خصوصیات به زعم گزارشگر بازی ، نود دقیقه کارگردان تلویزیونی را مجبور به قطع صدای ورزشگاه می کردند!

امروز کاملا درک کردیم که پرسپولیس ، پرافتخار ترین تیم ایران و پرتماشاگر ترین تیم آسیا ، باشگاهی متعلق به بلاد کفر و یا کشورهای حاشیه خلیج فارس است و شهرداری تبریز می بایست به نمایندگی از ایران بازی با این تیم را ببرد و همین جنبه میهن پرستانه گزارشگر کاملا حرفه ای بازی باعث گزارشی این چنین مثال زدنی شد.

به واقع دیدیم که موقعیت های بازیکنان پرسپولیس مانند ضربات سر و شوت اولادی با فاصله میلیمتری از تیر دروازه و یا تک به تک کریمی و فرصت گل هاشمیان اهمیتی در جریان بازی نداشته و شوت  میانه میدان  و باری به هر جهت هافبک شهرداری مهم ترین حادثه بازی است چرا که در مورد اول گزارشگر مشغول روایت یک ماجرای عادی در سطح شهر بود و در دومی شور و شوقی به مثابه فرصت گل در فینال جام جهانی را ارائه کرد!

گله داریم ، کار ما از گله گذشته است. به راستی 90 دقیقه گزارش روی اعصاب تماشاگران را با چه توجیهی هضم کنیم؟ اینکه گزارشگر مربوط به شهر میزبان است چرا برای بازی هایی که در ورزشگاه آزادی برگزار می شود این قاعده پیاده نمیشود؟ شاید گزارشگر تبریزی قصوری نداشته وگزارش فاجعه بار وی ناشی از عدم تبحر و تجربه در گزاشگری ورزشی باشد اما این سوال پیش می آید که چرا برای چنین بازی مهمی با نزدیک به چهل میلیون بیننده تلویزیونی از گزارشگری آماتور استفاده شده و گذشته از آن ، اگر این چنین بود چرا در موقعیت های تیم میزبان این رفتار آماتوری دیده نشد؟

گله داریم ، بیشتر از تهرانی ها و گزارشگران تهران… از فردوسی پور و میرزایی و یوسفی و خیابانی و… بالاتر از همه مسئولین ورزش سیما که در برابر کوچکترین تعریف از پرسپولیس در تهران با فریاد هیهات و واویلا ، داد بی عدالتی سر داده و در برابر رفتارهای جانب دارانه هزاران باره در شهرستانها ، سکوت مطلق پیشه کردند.

در این میان تنها یک سوال باقی می ماند ، گناه تماشاگران تلویزیونی چیست؟

علی ستایش

انتهای گزارش اختصاصی مرجع خبری پرسپولیس