پرسپولیس نیوز : پرسپولیس را شاید بتوان بدشانس ترین تیم تاریخ فوتبال ایران قلمداد کرد. 

تیمی که در بیشتر دوران شکوه و جلالش در رقابت های تشریفاتی و غیرسراسری به میدان رفت و نتوانست تاریخچه پرافتخارتری برای خود رقم بزند.

آوازه پرسپولیس دهه ۶۰ ورد زبان‌هاست اما این آوازه به جز نسلی ستاره سوخته و عناوین پرتعداد قهرمانی در رقابت‌های داخل تهران و البته خیل عظیم عاشقان چیزی برای این نام به یادگار نگذاشت. پدرانی که عاشق یک تیم طوفانی و با صلابت شدند اما پاسخی برای چرایی این هواداری برای فرزندان خود نداشتند.

اگر فوتبال سراسری در سالهای دهه پنجاه و شصت متوقف نمی‌شد پرسپولیس بدون شک افتخارات پرتعدادتری کسب می‌کرد و شاید الان به جای دهمین و یازدهمین قهرمانی مانند بسیاری از تیم‌های بزرگ و باسابقه دنیا بیستمین یا سی‌امین قهرمانی را جشن می‌گرفت.

شنبه هجدهم فروردین ۹۷، پرسپولیس با شکست پدیده بحران زده برای یازدهمین بار به قله فوتبال ایران تکیه زد اما این مشهدی‌ها بودند که به جای حمایت از تیم نزدیک به سقوط اکثرسکوهای ورزشگاه را برای جشن قهرمانی دوباره برانکو و بچه‌هایش آذین قرمز بستند.

دفاع از عنوان قهرمانی، اتفاقی است که برای چهارمین بار در تاریخ باشگاه تکرار شده و پیش از این قرمزها سه بار موفق به انجام آن شده و رکورد دار ایران بودند که آخرین آنها به قهرمانی سالهای ۷۸ و ۷۹ برمی‌گشت.

فوتبال که حرفه‌ای شد دیگر خبری از تعطیلی های گاه و بی گاه نبود و همین فرصت کافی بود تا بعضی تیم‌های تازه سامان یافته بتوانند با چند سال درخشش و کسب ۴-۵ قهرمانی، خود را به پرسپولیس و استقلال که از ابتدای شکل‌گیری فوتبال در ایران درخشیده بودند از حیث افتخارات نزدیک کرده و حتی جایگاه استقلال با ۸ قهرمانی و پرسپولیس با ۹ قهرمانی را تهدید کنند.

یک نایب قهرمانی با قانون منسوخ تفاضل گل و دو قهرمانی پیاپی بعد از آن بدهی نمادینی بود که فوتبال ایران پس از چندین سال به کمک معماری به نام برانکو ایوانکوویچ و البته تغییر شرایط اقتصادی فوتبال به پرهوادارترین تیمش پرداخت کرد. تغییری به واسطه پیامکی شدن پشتیبانی از تیم‌ها که اگر نبود احتمالا همچنان شاهد سردمداری تیم‌های صنعتی و زوال روز‌افزون تیم‌های پرطرفدار بودیم.

کمتر از یک سال پس از وزیدن باد به پرچم سرخ و طنین سرود “پرسپولیس قهرمان شده“، برانکو و شاگردانش دوباره رهبر ارکستر خوش‌صدای فوتبال ایران هستند. حالا از هر هوادار که بپرسی کدام پرسپولیس دلش را برده، جماعت بیشتری پرسپولیس دهه ۹۰ را مثال می‎‌زنند و پرسپولیس رویایی دهه ۶۰ کم‌کم رنگ و بوی خود را میان آن خاطره‌گویی های هیجان انگیز گم می‌کند.

خوشمان بیاید یا نه، فوتبال با هوادار زنده است و بدون تماشاگر تفاوتی با دیگر رشته‌های سوت و کور در کشور ندارد و بخش بزرگی از این هواداران هم جمعیت حامیان پرسپولیس و استقلال را تشکیل می دهد. حالا پرسپولیسی‌ها با دو قهرمانی پیاپی به دوران شکوه گذشته خود برگشتند و بخشی از جبر بی عدالت تاریخ را با زحمت و استقامت مثال زدنی خود جبران کردند.

حسن مهدوی، سردبیر پرسپولیس نیوز