پرسپولیس نیوز: پرسپولیس ایران با صعود برای دومین بار در تاریخ به فینال لیگ قهرمانان آسیا بالاتر از سپاهان و ذوب آهن پرافتخارترین تیم ایرانی قاره شد و حالا یک قدم تا فتح جام فاصله دارد.

این افتخار در چه شرایطی به دست آمد و تیمی که قبل از سفر به قطر کمتر کسی شانس صعود از گروه برایش قائل بود چطور معجزه کرد و تمام میلیونرهای عربی را یکی یکی کنار زد و قهرمان غرب آسیا شد.

پرسپولیس در شرایطی راهی فینال شد که برخلاف تمام دوره‌های قبلی حتی یک ثانیه بازی در زمین خودش برگزار نکرد و یار دوازدهم همیشگی‌اش نه در آزادی نه در ورزشگاه‌های خارج از کشور همراهش نبود. فراموش نکرده‌ایم کامبک‌های دراماتیک پرسپولیس در بازی‌های برگشت دو فصل قبل لیگ قهرمانان مقابل الوحده، الدحیل و السد را که اگر فشار وحشتناک یکصد هزار پرسپولیسی در ورزشگاه آزادی نبود بعید بود اتفاق بیفتد.

حادثه عجیب هواپیمای اوکراینی و محرومیت از بازی‌های دور رفت به همه‌گیری کرونا و برگزاری متمرکز بازی‌های برگشت گره خورد تا یک تونل وحشت جهنمی بیست روزه انتظار سرخها را در قطر بکشد.

یحیی گل محمدی که سه ستاره بزرگ خود بیرانوند، ترابی و علپپور را از دست داده بود شاهکار کرد و با شکست رفت و برگشت حریف عربستانی در آستانه صعود قرار گرفت اما بخشش عجیب مهدی بن عطیه و پنالتی اشتباه داور سریلانکایی برای الدحیل کار را به جایی رساند که تیم با تفاضل گل کمتر سوم شد و در آستانه حذف قرار بگیرد. اینجا هم قوانین علیه پرسپولیس تغییر کرد و تیمی که در بازی رفت با الشارجه به تساوی با گل رسیده بود به دلیل حذف قانون گل زده در خانه حریف در رده سوم قرار گرفت اما با طوفان چهار گله بازی آخر صدرنشین و راهی یک هشتم نهایی شد.

السد آخرین نماینده میزبان در تورنمنت و پاختاکور سخت‌کوش هم نتوانستند سونامی پرسپولیس را متوقف کنند اما تیر آخر را AFC قبل از نیمه نهایی رها کرد و با نژادپرستانه قلمداد کردن یک شادی معمول در دنیای فوتبال تک ستاره خط حمله پرسپولیس را شش ماه محروم کرد تا هم ضربه فنی به تیم بزند و هم روح و روان مجموعه را از درون بپاشد.

آنچه توانستند از درون و بیرون به پیکر تنهاترین مربی تاریخ پرسپولیس زدند اما هرچه زدند زخم نشد و جوانه شد. جوانه‌هایی که در زمین یکی یکی سبز شدند. یکی با پای شکسته و دیگری با آمپول خودش را به مسابقه رساند، یکی سرش را در دیوار دفاعی کنار سر هم‌بازی‌اش گذاشت و در نهایت یک جانشین ۲۲ ساله تنها گل ماندن در تورنمنت و صعود به فینال را زد.

تیمی که در آن کریم باقری بمب روحیه تمرین بود، پیروانی و فریادهایش رختکن را به وجد آورد، تدارکاتش روی سکو حنجره خراشید و بدنسازش ۲۲ جان بر کف را به چمن فرستاد که پس از سوت پایان بازی یکی زیر سرم رفت و یکی روی دستانش از زمین بیرون آمد شایسته ترین تیم برای تشکیل یک پای فینال بود و با مهار تماشایی حامد لک و پنالتی علی شجاعی درنهایت به حق خود رسید.

برای بعضی تیم‌های تن‌پرور شاید ۷ جلسه تمرین در ۱۸ روز هم سخت باشد اما پسران فداکار گل محمدی ۷ مسابقه سنگین‌تر از فینال در این مدت برگزار کردند و تا آخرین ذره توان خود را فدای صعود به فینال کردند.

ساعاتی قبل از مسابقه مرگ و زندگی با النصر رسانه عربی با نگارش خاص خودش نام یحیی گل محمدی را زیر تصویر یحیی غول محمدی درج کرد، شیرین‌ترین اشتباهی که در تمام عمر رسانه ای خودش انجام داده، نامی که شاید برای امپراطور جدید پرسپولیس برازنده تر از گل محمدی باشد. ممنون آقای غول محمدی، ممنون که با دست خالی و پشتوانه غیرت و تعصب، میلیونرهای عربی را زمین زدی و ما را به قله فوتبال قاره رساندی.