اختلاف باشگاه پرسپولیس و احمدرضا عابدزاده بر سر پرداخت مطالبات

مرجع خبری پرسپولیس : تقريباً هيچ روزي نيست که سنگربان افسانه اي تاريخ فوتبال کشورمان عليه مسئولان باشگاه محبوبش گفتگو نکند و از آنان گلایه نکند.

چنان که از قبل هم پيش بيني مي شد، جدايي عابدزاده از پرسپوليس تبعات ناخوشايندي را چه از نظر فني، و چه از ديدگاه حاشيه اي براي سرخپوشان به دنبال آورده است. تقريباً هيچ روزي نيست که سنگربان افسانه اي تاريخ فوتبال کشورمان عليه مسئولان فعلی پرسپولیس گفتگو نکند و از آنان گلایه نکند. از گرفتن حکم مصادره اموال باشگاه تا اعتراض به رئيس سازمان بازرسي در مورد دو شغله بودن حبيب کاشاني.

اين همه، در حالي است که پرسپوليسي ها به زحمت توانستند از کابوسهاي مربوط به جدايي کرانچار، توقف مقابل ذوب آهن و در هم کوبيده شدن برابر شاهين بوشهر نجات پيدا کنند و سه پيروزي پياپي به دست بياورند. آيا در اين شرايط، سزاوار است که يکي از سوپراستارهاي تاريخي پرسپوليسي ها، ترمز مدیریت این تیم را میکشد  و به منظور زنده کردن مطالباتش (آن گونه که خودش مي گويد)، هر روز راهی دفتر باشگاه می شود؟

به نظر مي رسد، دردسرهايي که امروز در پی جدایی عابدزاده براي پرسپوليس درست شده در دسته عواقب سؤ مديريت متوليان پيشين سازمان تربيت بدني دسته بندي کرد؛ همانان که به طمع متمتع شدن از محبوبيت احمدرضا، سراغ او رفتند و در شرايط نامناسب فعلي اش، رداي مربيگري را بر تنش پوشاندند. همان روزها هم به وضوح روشن بود که جدا کردن اين عابدزاده – که در شرايط «طبيعي» حقش خيلي بيش از اين حرفهاست- از پرسپوليس مي تواند آبستن حوادث ناگواري باشد.

با اين حال و صرفنظر از نقشي که ديگران در پروسه به حاشيه کشيده شدن عابدزاده ايفا کردند، به هيچ وجه نمي توان از سهم خود احمدرضا در اين ماجرا چشم پوشيد؛ گلر فوق العاده اي که روزي مي خواست يک «عابدزاده جديد» تحويل فوتبال ايران بدهد، اما در حال حاضر دارد با کارهايش همان يک عابدزاده اساطيري را هم از اين فوتبال ورشکسته مي گيرد!

بله؛ باشگاه به آقاي عقاب آسيا بدهکار است و مثل ده ها نفر ديگري که از قديم و جديد طلبکار پرسپوليس هستند، مسؤولان اين تيم بايد هر طور شده در صدد صاف کردن اين بدهي ها بر بيايند. در اين مسأله هيچ ترديدي وجود ندارد و البته هيچ کجاي جهان هم نمي شود حتي يک آدم صحيح و سالم را پيدا کرد که طرفدار پول ندادن بدهکار به طلبکارباشد. اما پرسش ما اين است؛ آيا نبايد فرقي وجود داشته باشد بين احمدرضا عابدزاده اي که بخشي مهم از تاريخ فوتبال پرسپوليس است،عزت و اعتبارش را از اين مجموعه گرفته و به طور همزمان به آبروي اين باشگاه افزوده است، با طلبکاراني مثل ساها، رافائل، مارکو و ديگران که بدون کوچکترين عرقي نسبت به پر هوادارترين باشگاه ايران و صرفاً با مقاصدي منفعت طلبانه به فيفا شکايت بردند و پرسپوليس در چاله افتاده را رهنمون چاه کردند؟ ما اين عابدزاده را نمي شناسيم؛

ما احمدرضايي را که آرامش به سختي به دست آمده معشوق ترين تيم اين مملکت را با فريادهاي «پولم، پولم» که ترجيع بند بازيکنان فولکي امروز فوتبال ايران است و قديمي ها قرابت چنداني با آن نداشتند، نمي شناسيم.
احمدرضاي محبوب هواداران، با زانوي خراب مثل شير توي دروازه مي ايستاد و پيروزي تيمش را حتي در بدترين روزهايش تضمين مي کرد.

شايد عابدزاده در خلوت خودش، خودش را صاحب حق بداند. او مي تواند بگويد در روزهاي بازيگري اش پولي در اين فوتبال وجود نداشته و به هيچ وجه سزاوار نيست بازيکنان «دوزاري» امروز، ده ها برابر دستمزد آن روزهاي او پول بگيرند. شايد عابدزاده حق دارد فقط دنبال پول «برند» اسمش باشد و آن را از حلقوم کساني که با نامش بازي کردند بيرون بکشد، اما با تمام اينها، عابدزاده ها آنجا اسطوره شدند و اسطوره ماندند که از حقوقشان گذشتند. قطعاً باشگاه پرسپوليس بايد هر چه سريع تر در نهايت احترام حقوق معوقه عابدزاده را به وي پرداخت کند، اما از احمدرضا هم مي خواهيم در جلد ستاره هاي کاغذي و بي کفايت امروز فرو نرود و با سعه صدري که او را ماندگارترين چهره اين فوتبال کرد، از دامن زدن به حواشي پرسپوليس بپرهيزد.

با عابدزاده ما چه کردند که حالا، براي زنده کردن پولش حتي تير و تخته باشگاه را هم از نظر دور نگه نمي دارد…؟! می توان  از این منظر به قضیه نگاه کرد که و آنکه باشگاه پرسپولیس می توانست بهتر از این با اسطوره تیم خود برخورد کرده و با پیشنهاد کار در تیمهای پایه شان وی را پایین نیاورده و در اصل برای پرداخت مطالبات وی سنگ اندازی نمی کرد.

باور کنيد نگرانيم؛ نگران از از دست رفتن عابدزاده اي که حالا، بخش مهمي از سرمايه اين فوتبال محسوب مي شود، عابدزاده اي که روزي خيل مشتاق هوادارانش، از شانس 97 درصدي مرگ، برايش زندگي ساختند و عابدزاده اي که در نظر سنجي محبوب ترين ها، دايي پرافتخار و کريمي جادوگر و حتي سلطان علي پروين را جا گذاشت و رفت…