چقدر بامعرفتي آقا كريم!

مرجع خبری پرسپولیس : چقدر برايش سخت بود كه به شهرش بيايد، دور افتخار بزند و 90 دقيقه روي نيمكت بنشيند. تاب تحمل نداشت. مي‌خواست كمك كند.

مي‌خواست تيم كپ كرده پرسپوليس را دوباره راه بيندازد. با اينكه در پشت ساق پا و عضلات دوقلويش درد خفيفي احساس مي‌كرد كه موقع دويدن فزوني مي‌يافت اما اين درد را به جان خريد تا پشت سرش حرفي نباشد.

كريم ناگهان شفا پيدا نكرد، غيرت كريم اجازه صفحه گذاشتن پشت سرش بيش از اين را نمي‌داد. مي‌خواست به تيمش كمك كند تا در آن 45 دقيقه شانس 10 درصدي زنده بماند. قسم خورده بود كه قصد داشته بازي كند اما اين مصدوميت لعنتي كه گهگاهي سراغش مي‌آيد، دست شايعه‌سازان «آتو» داده بود تا برايش بد بنويسند، نيمه دوم كه شروع شد كريم به زمين آمد. خودش نبود. شايد 50 درصد يا حتي كمتر از آن بازيكني كه در دربي كولاك كرده بود يا در نيم‌فصل دوم يك سوپر استار واقعي را در تيم منفعل پرسپوليس معني مي‌كرد.

كريم با درد آمد تا بگويد بيهوده قسم نمي‌خورد و غيرتش سر جايش است. وقتي كه آمد تيم به‌هم ريخته و نااميدكننده پرسپوليس، تيم ديگري شد. انگار كه «غيرت» دوباره به جمع سفيدپوشان ميدان برگشته بود. بازيكنان پرسپوليس مي‌گفتند حضور آقا كريم در زمين وزنه روحي سنگيني است و اين نكته خيلي زود نشانه‌هاي خود را در زمين بروز داد. آقا كريم با پاي خراب مي‌كوبيد و جلو مي‌رفت. پ

اس مي‌داد، سرمي‌زد. حتي دو سه بار تا آستانه گلزني به تيم خاستگاهش پيش رفت اما شانس نداشت. آمد، بازي كرد و به آنهايي كه برايش حرف درست مي‌كردند ثابت كرد چرا ستاره متفاوت فوتبال ايران در 36 سالگي همچنان مي‌درخشد. كريم باقري نمونه بارز يك فوتباليست به تمام معناست. نگاه كنيد به استارت دقايق پاياني‌اش براي تدارك حمله‌اي ديگر تا بدانيد او تمام شدني نيست، حتي وقتي كه درد دارد و شايعات آزارش مي‌دهد.