مرجع خبری پرسپولیس : فوتبال، ورزش پرمنفعتي است كه اگر از قراردادهاي چند صد ميليوني بازيكنان و مربيان تيم‌هايش بگذريم، سفرهاي تحقيقاتي آن هم خالي از سود نخواهد بود.

به خصوص اگر اين سفرها براي الگوبرداري از كشورهايي چون اسپانيا باشد! آن وقت است كه ديگر پيش‌دستي نمايندگان درجه دوم و سوم فوتبال هم زمينه‌ساز حضور آنها در سفرها مي‌شود تا شمار نمايندگان ايران در مذاكرات از حد تصور هم فراتر رود و مسوولان فوتبال كشورهاي خارجي مجبور شوند از سالن‌هاي ديگر، صندلي‌هاي اضافه به محل برگزاري جلسات بياورند!

در سفر اتحاديه باشگاه‌هاي فوتبال ايران به اسپانيا هم اتفاقي نظير همين به وقوع پيوست. علاقه بيش از اندازه نمايندگان باشگاه‌هايي چون باشگاه سرباز تهران، مس رفسنجان، نيروي زميني، شموشك و فولاد نوين باعث شد كه نوبت سفر اسپانيا و بازديد از باشگاه‌هاي آن به نمايندگان باشگاه‌هاي بزرگ پرسپوليس و استقلال نرسد!

البته ماجرا به همين جا ختم نمي‌شود چرا كه عمق فاجعه سفر به اسپانيا از اين هم فراتر رفته! تصور كنيد در سفري كه كاملا براي رسيدگي به مسائل فوتبالي در نظر گرفته شده است از كل مجموعه فدراسيون فوتبال ايران تنها ناصر شفق و سيف‌الله دهكردي در اين سفر، 8 عضو اتحاديه باشگاه‌هاي ايران را همراهي كردند. علاوه بر اين نمايندگان باشگاه‌هاي مس رفسنجان، نيروي زميني، شموشك، فولاد نوين و سرباز تهران در اين سفر حاضر شدند تا به نمايندگي از ساير باشگاه‌ها راهكارهاي توسعه فوتبال در اسپانيا را در ايران پياده كنند!

بخش همراهان هم البته مثل هر سفر ديگري در اين سفر پر رونق بود و با استقبال گرمي همراه شد تا آنجا كه اكثر 20 مسافر كه 3 خبرنگار هم بين آنها بود بدون پرداخت هيچ هزينه‌اي با پولي كه از كيسه مردم مي‌رود، از ميهمانان ويژه اتحاديه باشگاه‌هابه حساب مي‌آمدند و جالب‌تر اينكه به غير از نورچشمي‌ها در اين سفر هر كدام از مسافرين بايد مبلغ

2 ميليون و 800 هزار تومان را به عنوان هزينه سفر خود پرداخت مي‌كردند. پرداخت اين مبلغ از سوي محمد حسن انصاري فرد و فتح‌الله نژادزماني هم با وجود اينكه در اين سفر حاضر نشدند از ابهامات ديگر سفر پر حرف و حديث اين كاروان به اسپانيا بود؛ اينكه اين دو نفر مبلغ فوق را از كدام منبع درآمدي در اختيار اتحاديه باشگاه‌ها قرار دادند و چرا پس از پرداخت اين مبلغ، حاضر به همراهي ساير نمايندگان باشگاه‌ها نشدند و بليت خود را كنسل كردند؟!

تمام اين شك و شبهه‌ها را هم كه كنار بگذاريم در نهايت بحث روابط نه چندان شفاف و رضايتبخش فدراسيون فوتبال و اتحاديه باشگاه‌هاي ايران است كه سابقه گذشته فعاليت‌هاي مشترك آنها، از اختلاف عقيده مسوولان اين دو نهاد خبر مي‌دهد، چنانكه بيشتر ايده‌ها و تصميم‌گيري‌هاي اتحاديه باشگاه‌ها از سوي فدراسيون فوتبال با مخالفت روبرو شده است. حال تصور كنيد با تمام اين اختلاف‌ها و حرف و حديث‌ها، اين سفر پرهزينه و نتايج حاصل از آن تا چه اندازه مي‌تواند در فوتبال ايران عملي شده و نتيجه‌بخش ظاهر شود!؟