مرجع خبری پرسپولیس : فوتبال، ورزش پرمنفعتی است که اگر از قراردادهای چند صد میلیونی بازیکنان و مربیان تیم‌هایش بگذریم، سفرهای تحقیقاتی آن هم خالی از سود نخواهد بود.

به خصوص اگر این سفرها برای الگوبرداری از کشورهایی چون اسپانیا باشد! آن وقت است که دیگر پیش‌دستی نمایندگان درجه دوم و سوم فوتبال هم زمینه‌ساز حضور آنها در سفرها می‌شود تا شمار نمایندگان ایران در مذاکرات از حد تصور هم فراتر رود و مسوولان فوتبال کشورهای خارجی مجبور شوند از سالن‌های دیگر، صندلی‌های اضافه به محل برگزاری جلسات بیاورند!

در سفر اتحادیه باشگاه‌های فوتبال ایران به اسپانیا هم اتفاقی نظیر همین به وقوع پیوست. علاقه بیش از اندازه نمایندگان باشگاه‌هایی چون باشگاه سرباز تهران، مس رفسنجان، نیروی زمینی، شموشک و فولاد نوین باعث شد که نوبت سفر اسپانیا و بازدید از باشگاه‌های آن به نمایندگان باشگاه‌های بزرگ پرسپولیس و استقلال نرسد!

البته ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود چرا که عمق فاجعه سفر به اسپانیا از این هم فراتر رفته! تصور کنید در سفری که کاملا برای رسیدگی به مسائل فوتبالی در نظر گرفته شده است از کل مجموعه فدراسیون فوتبال ایران تنها ناصر شفق و سیف‌الله دهکردی در این سفر، ۸ عضو اتحادیه باشگاه‌های ایران را همراهی کردند. علاوه بر این نمایندگان باشگاه‌های مس رفسنجان، نیروی زمینی، شموشک، فولاد نوین و سرباز تهران در این سفر حاضر شدند تا به نمایندگی از سایر باشگاه‌ها راهکارهای توسعه فوتبال در اسپانیا را در ایران پیاده کنند!

بخش همراهان هم البته مثل هر سفر دیگری در این سفر پر رونق بود و با استقبال گرمی همراه شد تا آنجا که اکثر ۲۰ مسافر که ۳ خبرنگار هم بین آنها بود بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای با پولی که از کیسه مردم می‌رود، از میهمانان ویژه اتحادیه باشگاه‌هابه حساب می‌آمدند و جالب‌تر اینکه به غیر از نورچشمی‌ها در این سفر هر کدام از مسافرین باید مبلغ

۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان را به عنوان هزینه سفر خود پرداخت می‌کردند. پرداخت این مبلغ از سوی محمد حسن انصاری فرد و فتح‌الله نژادزمانی هم با وجود اینکه در این سفر حاضر نشدند از ابهامات دیگر سفر پر حرف و حدیث این کاروان به اسپانیا بود؛ اینکه این دو نفر مبلغ فوق را از کدام منبع درآمدی در اختیار اتحادیه باشگاه‌ها قرار دادند و چرا پس از پرداخت این مبلغ، حاضر به همراهی سایر نمایندگان باشگاه‌ها نشدند و بلیت خود را کنسل کردند؟!

تمام این شک و شبهه‌ها را هم که کنار بگذاریم در نهایت بحث روابط نه چندان شفاف و رضایتبخش فدراسیون فوتبال و اتحادیه باشگاه‌های ایران است که سابقه گذشته فعالیت‌های مشترک آنها، از اختلاف عقیده مسوولان این دو نهاد خبر می‌دهد، چنانکه بیشتر ایده‌ها و تصمیم‌گیری‌های اتحادیه باشگاه‌ها از سوی فدراسیون فوتبال با مخالفت روبرو شده است. حال تصور کنید با تمام این اختلاف‌ها و حرف و حدیث‌ها، این سفر پرهزینه و نتایج حاصل از آن تا چه اندازه می‌تواند در فوتبال ایران عملی شده و نتیجه‌بخش ظاهر شود!؟