ادبياتش هم فاخر و قابل احترام است. نشستن روي نيمكت پرسپوليس و ديدن مثلا بازي سامان آقازماني را لذتبخش مي‌داند، درحالي كه تمام افتخارات ممكن را تجربه كرده. بهترين جوان آسيا از ديد كنفدراسيون شده، بهترين بازيكن سال آسيا شده، كاپيتاني تيم ملي در جام جهاني و جام ملت‌ها را ديده و ديگر افتخاري نمانده كه بخواهد با چنگ زدن به آن، خودش را ارضا كند. شايد براي همين و شايد هم به واسطه تمام آن حياي ذاتي و اكتسابي و خانوادگي‌اش است كه متشخصانه از افتخار تازه زندگي‌اش صحبت مي‌كند، چيزي مثل نشستن روي نيمكت پرسپوليس!
مهدي مهدوي‌كيا را به سادگي مي‌توان در مقام مقايسه با بسياري از هم صنف‌ها و حتي هم‌رده‌هايش قرار داد. مي‌توان اويي را ديد كه بدون جار و جنجال، بدون حرف اضافه، بدون آنكه بخواهد باندي بسازد و با اعمال قدرت در همان باند به هر قيمتي و با هر كيفيتي به تركيب اصلي برسد نگاهي كرد و ديد كه بازيكني چون او چقدر با همان مرداني كه تا آخرين لحظه عمر فوتبالي‌شان با هزار فرياد و اعتراض در زمين بازي كردند و وقتي كشان‌كشان از زمين بيرون رفتند و كفش‌ها را آويختند، كسي سراغي از آنها نگرفت.
حالا مهدي مهدوي‌كيا را مي‌بينيم كه روي نيمكت مي‌نشيند و شايد آخرين هدفش در دنياي بازيگري چيزي نيست جز ديدن آخرين موفقيت پرسپوليس اما او بعد از جدا شدن، بعد از اينكه كفش‌ها را آويخت، بعد از اينكه دنياي بازيگري را كنار گذاشت و رفت، دنياي بعدي‌اش را چگونه خواهد ساخت؟ آيا مثل علي دايي راهي پر فراز و نشيب و لبريز از حواشي و اعتراضات و برخوردهاي عامه‌پسند و البته بي‌نتيجه را در پيش خواهد گرفت يا مثل كريم باقري آنقدر از همه چيز فوتبال زده خواهد شد كه برود خانه‌اش و فوتبال را تنها و تنها به تلويزيون خانه‌اش خلاصه كند؟ مهدي مهدوي‌كيا كه روزي روزگاري از ديد علي دوستي باشعورترين بازيكني بوده كه فوتبال ايران تا امروز به خودش ديده چقدر براي باقي ماندن در فوتبال به‌عنوان يك مربي انگيزه دارد؟ آيا او هم برنامه‌اي مدون مانند وحيد هاشميان براي ادامه فوتبال البته در سمتي جديد خواهد داشت؟!
مهدي مهدوي‌كيا بخشي از آرزوهاي پرسپوليس است؛ بازيكني كه در اوج جواني بزرگترين خدمات را به تيمش داشت و در عين حال در اوج پختگي هم براي خداحافظي با دنياي بازيگري به پرسپوليس برگشت. امروز مهم‌ترين سوال اين است كه آيا مهدي همانطور كه فوتبال را بسيار پرشتاب آغاز كرد، در زندگي تازه و احتمالي آينده‌اش هم سريع پيش خواهد رفت؟ او را (اگر مربي شود) همانقدر تيزهوش و به قول مربي‌اش باشعور در مربيگري خواهيم ديد كه در بازيگري‌اش ديده بوديم؟ آيا به همان سرعت رشد مي‌كند تا همه را متحير كند؟ شايد براي استقبال از دنياي بازيگري مهدي كمي زود باشد. اول فصل هستيم و راهي دراز باقي مانده اما همين امروز هم مهدي براي تيمش، مثل يك مربي است. مردي كه روي نيمكت با وقار و متين مي‌نشيند و بازيكن جوان‌تر به خودش در حضور او اجازه بزرگ‌گويي نمي‌دهد. مهدي براي پرسپوليس همين امروز، غنيمت است؛ چه روز تمرين، چه روز بازي و چه حتي در اردو.