وقتی کاشانی به تنهایی بهتر مدیریت می کند…

مرجع خبری پرسپولیس : اینکه امروز کاشانی به تنهایی در پرسپولیس بهتر از زمانی کار می‌کند که این تیم یک لشکر مدیر و مدیرعامل داشت حاوی نکاتی جالب است که اولینش عدم عادت ایرانی‌ها به دموکراسی و خرد جمعی است و دومینش نشان از عدم انتخاب صحیح مدیران گذشته!

پرسپولیس در حالی پنجمین پیروزی خود را با دایی جشن می‌گیرد که 10 سال بود این تیم نتوانسته بود چنین بردهای پیاپی را رقم بزند! صرفنظر از توانمندی فراوان دایی و تزریق روحیه جنگجویی و پیروزی‌طلبی که او به تیمش انتقال داد. یک نکته قابل انکار نیست و آن این است که دایی امروز در پرسپولیس با یک استراتژی واحد طرف است و تکلیف خود و تیمش را می‌داند اما همین دایی آنجا در تیم ملی با استراتژی‌های مختلفی روبرو بود که آن تعدد آرا و افکار ناشی از همان عدم عادت به دموکراسی و البته انتخاب‌های غلط برای مدیریت است! کاشانی تنهاست و به این ترتیب کسی به او کمک نمی‌کند اما حداقل اینکه کسی چوب هم لای چرخ حرکت وی نمی‌گذارد و همین نکته انگار مهمتر از کمک‌هاست! و ما را به یاد این شعر می‌اندازد: “اگر نوشم نهی نیشم چرایی!” و اینچنین است که به دردی می‌رسیم آمیخته با 2500 سال زندگی با خردفردی که درخون ما ایرانی‌ها جاری شده و سخت است که بپذیریم رأی ما تنها یک رأی است و اگر نتیجه خردجمعی با رأی ما جور نبود باید به روند آن احترام بگذاریم و خللی در حرکت آن ایجاد نکنیم!

چند خط بالا را که رد کنیم می‌رسیم به این نکته:

سعیدلو در نهایت حق ندارد که برای پرسپولیس اعضای هیأت مدیره را انتخاب نکند اما انتخاب‌هایش هم باید به گونه‌ای باشد که آن اعضا بتوانند در کنار هم حرکت کنند و پشت هم باشند نه اینکه چوب لای چرخ کار بگذارند!

امروز سعیدلو سعی دارد پرسپولیس را با کاشانی تا آخر فصل بکشاند که این نشان از آن دارد که وی نمی‌خواهد در مورد پرسپولیس ریسک کند اما این حرکت دوام نهایی نخواهد داشت چون کاشانی هرچقدر هم که مدیر خوبی باشد سقف توانایی‌هایش (به ویژه به دلیل دوشغله بودن) کم است و نمی‌تواند کار عجیب و غریبی در پرسپولیس انجام دهد اما اگر یک هیأت مدیره درست و توانا به مجموعه پرسپولیس اضافه شود هر کدام از آنها گوشه‌ای از کار را می‌گیرند و جلو می‌روند و برنامه‌ریزی‌ها‌، ایدئولوژی‌ها و پشتیبانی‌های مختلفی را برای پرسپولیس ایجاد می‌کنند که این مهم در نهایت از پرسپولیس تیمی با سقف آرزوها و توانمندی‌های مرتفع‌تری می‌سازد!

دوباره نگاه می‌کنیم و برای نگاه کردن یک فلش‌بک به گذشته می‌زنیم، داریوش مصطفوی مدیری کم‌تجربه‌ای نبود اما او هم اسیر تکثر آرا شده بود. هدایتی پول داشت، فرخزادی ارتباطات داشت و…اما وقتی از مصطفوی می‌پرسیدی رحمان رضایی را می‌خواهید یا نه؟ می‌گفت نه! و به فاصله یک هفته بعد رحمان رضایی با عقد قرارداد با رئیس هیأت مدیره پرسپولیس در خط دفاع این تیم قرار می‌گرفت آن هم در حالی که قطبی به مدیرعامل اعلام کرده بود که رحمان را نمی‌خواهد! در جایی که در یک شهر است و صد حاکم آیا می‌توان همدل بود؟

به حرفهای پروین، دایی، قلعه‌نویی و…که نگاه کنی یک جمله مشترک می‌یابی و آن جمله این است: “اگر در تیمی همه اعضا یکدل نباشند نتیجه‌گیری محال است.”

و ما می‌گوییم وقتی در رأس هرم‌ها همدلی نباشد به هیچ وجه نتیجه‌ای حاصل نخواهد شد!

بله پرسپولیس امروز چون در رأس یک نفر را دارد یکدل است و چون دایی هم با کاشانی هماهنگ شده آنجا هم شما تصمیم‌های چند بعدی نمی‌بینی و نتیجه‌اش می‌شود 5 برد پیاپی پرسپولیس!

با این تفکرات است که معتقدیم سعیدلو برای انتخاب اعضای هیأت مدیره پرسپولیس کاری سخت بسیار پراهمیت را در پیش دارد!

کافی است او نگاهی به پرسپولیس و استقلال داشته باشد که در آن کاشانی یک نفری بهتر از مجموعه مدیران استقلال کار کرده و این درحالی رقم خورده که کاشانی در میانه‌های راه به پرسپولیس آمده و از ابتدا در پرسپولیس نبوده است!

به این ترتیب انتخاب ترکیبی همگون که به لحاظ اقتصادی، مدیریتی، فنی و…صحیح عمل کند سخت می‌شود. صبر می‌کنیم تا ببینیم پس از این همه ماه سعیدلو چه گلی به سر پرسپولیس می‌زند؟

نویسنده: محمد سررشته داری