مرجع خبری پرسپولیس : پس از تساوی مقابل کره جنوبی در سئول و عدم صعود تیم ملی به جام جهانی با پیراهن این تیم وداع کرد در تحلیلی با عنوان “لعنت بر جبر جغرافیایی” نوشتم که کریمی اگر در نقطه ای از قاره سبز یا کشورهای صاحب فوتبال متولد شده بود تمام قله های موفقیت در فوتبال بین المللی را فتح می کرد. هر آنچه که بود داستان زندگی حرفه ای علی کریمی از آغاز تا امروز با یک کلید گره خورده «سکوی پرتابی به نام پرسپولیس».

پوشیدن پیراهن شماره 8 پرسپولیس که زمانی بر تن بزرگانی چون حسین کلانی، ناصر محمدخانی و مجتبی محرمی بوده افتخاری بزرگ برای جوانکی محسوب می شد که چشمان تیزبین سلطان در بازی فتح مقابل استقلال تهران او را دید و به جهت استعداد ذاتی خیلی زود دروازه های فوتبال حرفه ای برویش گشوده شده. علی کریمی از نظر توانایی های فردی در ایران یک استثناست. روزی که کریمی پس از تساوی مقابل کره جنوبی در سئول و عدم صعود تیم ملی به جام جهانی با پیراهن این تیم وداع کرد در تحلیلی با عنوان “لعنت بر جبر جغرافیایی” نوشتم که کریمی اگر در نقطه ای از قاره سبز یا کشورهای صاحب فوتبال متولد شده بود تمام قله های موفقیت در فوتبال بین المللی را فتح می کرد. هر آنچه که بود داستان زندگی حرفه ای علی کریمی از آغاز تا امروز با یک کلید گره خورده «سکوی پرتابی به نام پرسپولیس».
جادوگر در دو مقطع پیراهن سرخ پرسپولیس را به تن کرد، در دوره اول خیلی زود جای خود را در قلب هواداران پرسپولیس باز کرد تا جایی که پس از پیروزی 3-1 مقابل الاهلی عربستان در تهران که وی در آن مسابقه عملکردی خیره کننده داشت به او لقب “جادوگر سرخ” را دادند. نمایش خیره کننده کریمی با پیراهن شماره 8 محبوبیت او را روز به روز بیشتر می کرد تا این که در سال 80 به پیشنهاد باشگاه الاهلی امارات لبیک گفت و روز بعد تیتر اکثر مطبوعات در ایران چنین بود: «پیراهن سرخ الاهلی بر تن کریمی».

 جادوگر اما در تمام این سال ها محبوب هواداران پرسپولیس بود. بازی های درخشان کریمی در جام ملت های آسیا سبب شد وی عنوان مرد سال 2004 آسیا را به چنگ آورد تا مقدمه ای باشد برای کوچ بهترین بازیکن فوتبال ایران به قاره سبز و حضور در بایرمونیخ. مطبوعات آلمانی خرید این هافبک ایرانی را بزرگترین اشتباه کارل هاینز رومینینگه (مسئول وقت نقل و انتقالات باشگاه بایرن) در فصل نقل و انتقالات خواندند تا جایی که هفته نامه کیکر تیتر نخست خود را به این مطلب اختصاص داد و نوشت: «کریمی برف مونیخ را نخواهد داد» که کنایه ای بود از پیش بینی خداحافظی زودهنگام جادوگر با باواریایی ها. او اما آمده بود تا خودش را اثبات کند به همین خاطر خیلی زود به یکی از ارکان اصلی بایرن در نخستین فصل حضورش در بوندس لیگا تبدیل شد. نمایش خیره کننده او مقابل AC Milan در لیگ قهرمانان اروپا سران این باشگاه آلمانی را قانع کرد تا قرارداد او را یکسال دیگر تمدید کنند. کریمی در همان سال با پیراهن بایرن و در زمان مدیرعاملی محمد حسن انصاری فرد در پرسپولیس، به تهران آمد و این بار برای نخستین بار با پیراهن تیمی دیگر مقابل تیم سابقش قرار گرفت. استقبال زائدالوصف هواداران پرسپولیس از او و مصاحبه کریمی در پایان مسابقه که گفت پس از پایان فوتبالش در اروپا به این تیم بازخواهد گشت موجی از غرور را در میان هواداران سرخ های پایتخت به ارمغان آورده بود. جادوگر در دومین فصل حضورش در بایرن مونیخ با مصدومیت شدید روبرو شد تا جایی که جایگاهش را در ترکیب ثابت باوارایی های بطور کلی از دست داد و هفته ها پیش از پایان بوندس لیگا خود را در تدارک خداحافظی از این تیم آلمانی می دید. نمایش نه چندان مطلوب کریمی در جام جهانی 2006 و حاشیه های گاه و بیگاه این ستاره نه چندان آرام، او را از سطح اول فوتبال جهان دور کرد و ستاره بی بدیل فوتبال ایران دوباره راه خود را برای حضور در لیگ کشورهای  حاشیه خلیج فارس کج کرد و این بار لیگ حرفه ای قطر مقصد مرد محبوب فوتبال ایران بود.
کریمی در قطر هم نمایش رو به زوال خود را ادامه داد تا جایی که به السیلیسه قطر رفت و دست آخر در روزهای که بسیاری او را تمام شده خطاب می کردند برای جبران اعتبار از دست رفته قاب عکس خاک خورده اش را بیرون آورد و به عکس هایش با پیراهن پرسپولیس خیره شد. همان تیمی که سرآغاز موفقیت های این بازیکن بود. جادوگر تصمیم خود را گرفته بود؛ مشکلاتی که از زمان جام جهانی بین او و علی دایی سرمربی وقت تیم ملی ایجاد شده بود، عملکرد انتقاد برانگیز در فوتبال قطر و در معرض خطر بودن اعتبارش بار دیگر پیراهن سرخ پرسپولیس را بر تن کریمی نشاند. هواداران پرسپولیس در نخستین مسابقه ای که کریمی بار دیگر لباس این تیم را به تن کرده بود جشن بازگشت باشکوهی برای وی ترتیب دادند و 80 هزار نفر در جدال پرسپولیس – پگاه به ورزشگاه آزادی آمدند تا پس از قریب به 7 سال شاهد هنرنمایی کریمی با پیراهن پرسپولیس باشند.
جادوگر بار دیگر با پیراهن پرسپولیس اوج گرفت و یک تنه مانع از شکست سرخ های پایتخت در دربی 65 شد. فشار افکار عمومی روی سرمربی وقت تیم ملی برای دعوت کریمی به تیم ملی روز به روز بیشتر می شد تا جایی که مدیران وقت فدارسیون و باشگاه پرسپولیس زمینه برگزاری مراسم آشتی کنان این دو را فراهم کردند و بین دو نیمه جدال پرسپولیس و برق شیراز جادوگر مبهوت از اتفاقاتی که اطرافش رخ می دهد مقابل دوربین های تلویزیونی و به شکلی کاملا تصنعی دایی را در آغوش گرفت تا همگان در انتظار بازگشت شماره 8 به تیم ملی فوتبال باشند. دایی به وعده اش وفا کرد و در نخستین لیست تیم ملی نام کریمی را در صدر فهرست قرار داد اما کریمی که بدنبال موقعیتی برای تصفیه حساب با سرمربی تیم ملی بود اعلام کرد هرگز به تیم ملی فوتبال باز نخواهد گشت. به هیچ عنوان قصد نداریم یک طرفه قضاوت کنیم و اتفاقا اعتقاد داریم در ماجرای کریمی و دایی هر دو نفر سهمی مشترک از بوجود آمدن این مسائل داشتند اما اختلاف این دو به جرات سهم عمده ای در عدم صعود تیم ملی ایران به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی داشت. با اخراج دایی و حضور قطبی در راس هرم تیم ملی کریمی بار دیگر پذیرفت پیراهن تیم ملی را بر تن کند اما با وجود کسب 5 امتیار از 9 امتیاز ممکن در سه دیدار که کریمی پیراهن شماره 8 تیم ملی را به تن کرد، ملی پوشان ایران از رسیدن به این رقابت ها باز ماندند.  پس از پایان رقابت های مقدماتی جام جهانی داستان تمدید قرارداد کریمی با پرسپولیس سوژه اصلی فوتبال ایران بود، داستانی که با جلسات کریمی و عباس انصاری فرد از توافق این دو بر سر تمدید قرارداد جادوگر خبر می داد اما مذاکرات در روزهای پایانی فصل نقل و انتقالات به بن بست رسید. در نهایت و در حالی که هواداران پرسپولیس تا ثانیه های پایانی فصل نقل و انتقالات در انتظار تمدید قرارداد او بودند ناگهان کریمی سر از استیل آذین در آورد تا پیکان انتقادات به سوی مدیرعامل وقت پرسپولیس نشانه گرفته شود.
ادامه دارد…

 پویا نوایی

انتهای گزارش اختصاصی / امانت داری – استفاده از این خبر با ذکر نام مرجع خبری پرسپولیس مجاز است