مرجع خبری پرسپولیس : تيمى كه در تمام طول تاريخ چند دهه خود با ستاره هايش نفس كشيده بود، جمعه شب با هوادارانش نفس كشيد. با هوادارانى كه بودند حتى در وقتى كه تيم ستاره اى نداشت.

بايد بازى خواب آور پرسپوليس و صبا را از نو ديد. بايد دوباره عذاب تحمل افتضاصى كه يكصد و بيست دقيقه به طول انجاميد را به جان خريد تا شايد بتوان در خلال اين شكنجه سنگين ، براى دقايقى ، براى ثانيه هايى، براى برش هايى از زمان ، به «سكوها» سلامى دوباره داد. به سكوهايى كه در طول بازى پرشورتر و جاندارتر از تيم على دايى به نبرد با حريف پرداختند.

در روزى كه پرسپوليس يكى از ضعيفترين بازى هاى تاريخ خود را به نمايش گذاشت، در روزى كه شاگردان على دايى توان بردن حريف ده نفره را هم نداشتند، سكوها به پرسپوليس وفادار ماندند.

سكوها در طول بازى ، زير باد و باران به تيم خود وفادار ماندند و تا آنجا كه توانستند انرژى دادند به بى انرژى ترين تيمى كه ديده بوديم.جمعه شب ورزشگاه آزادى شاهد يكى از تاريخى ترين لحظات خود بود. شاهد يكى از زيباترين و مردمى ترين جشن هايى كه در طول تاريخ حيات اين ورزشگاه به چشم ديده شده.

بيش از هشتاد هزار نفر تماشاگر خيس از باران و گريه با شوقى وصف ناشدنى و با شعفى پايان ناپذير به منزل بازگشتند و در طول راه شادى و شور خود را به سطح شهر تزريق كردند.

جمعه شب، تهران خسته و كم رمق ، تماشاگران شاد پرسپوليس را همچون خونى تازه در رگ هاى خود پذيرا شد. اين اگر اسمش جادوى فوتبال نيست پس چيست؟

فوتبال را بازى ستاره ها خوانده اند كه عزيز دردانه هاى اين رشته پر طرفدار به حساب مى آيند. جمعه شب اما پرسپوليس بدون ستاره كه غير از كريم باقرى از نفس افتاده، بازيكن اسم و رسم دار ديگرى در تركيب نداشت، جور ديگرى پيش رفت.

اگر فوتبال را پاى ستاره هايش مى نويسند و اگر نتايج فوتبال را تقديم مى كنند به هواداران ، جمعه شب اين هواداران پرسپوليس بودند كه بازى را به سود تيم خود به پايان رساندند.

جمعه شب هواداران پرسپوليس نه به وزش باد باجى دادند و نه با باران سيل آسا قدمى به عقب نهادند. پرسپوليس جمعه شب چيزى فراتر از يك تيم خسته و كم رمق و تاثيرگذار، با ستاره هايى بى تاثير و كاپيتان تنها و بدون ياور نشان داد.

پرسپوليس جمعه شب، با هواداران پايان ناپذيرش توانست به فينال جام حذفى برسد. آنچه پس از پنالتى آخر به رگ هاى شهر خسته تهران جارى شد شادى و شوق شهروندانى بود كه پيروزى تيم محبوب خود را جشن مى گرفتند. لطفاً يكى براى من توضيح دهد كه آيا هدف نهايى فوتبال ، هدف نهايى باشگاهدارى، هدف اصلى دولت از هزينه كردن در ورزش، هدف ميليون ها طرفدار فوتبال از توجه به اين رشته ، چيزى غير از همين « ترويج نشاط و شادى و ايجاد احساسى خوب و برخاسته از صميم قلب در جامعه است؟»

جمعه شب پرسپوليس حتى در غياب ستاره هايى كه نبودند و در غياب تيمى كه عملاً وجود نداشت و جايش را يازده بازيكن تكرو پر كرده بودند و در غياب هر آنچه بتوان اسمش را برنامه يا تاكتيك يا استراتژى دانست، زنده ماند و نفس كشيد. تيمى كه در تمام طول تاريخ چند دهه خود با ستاره هايش نفس كشيده بود، جمعه شب با هوادارانش نفس كشيد. با هوادارانى كه بودند حتى در وقتى كه تيم ستاره اى نداشت.