مرجع خبری پرسپولیس : شك نكنيد علي دايي مرد اول دربي سرخ عصر يكشنبه است چرا كه از هر طرف حسابش را بكني يك سوي قضيه تمام تقابل‌ها، دوئل‌ها، كري‌ها و رجزخواني‌ها به نفر نخست نيمكت پرسپوليس برمي‌گردد و بس.

 همه از انگيزه‌هاي مضاعف دايي براي موفقيت در اين بازي مي‌گويند، چه اينكه او جدا از بازگشت احتمالي به سكوي سوم جدول يا دورخيز براي نايب قهرماني، براي اينكه اثبات كند واقعا مرد روزهاي بزرگ است و جدا از دربي سنتي، مي‌تواند در ساير مصاف‌هاي بزرگ نيز راهنماي خوبي براي كشتي نه چندان مجهز پرسپوليس باشد، با انگيزه و تواني مضاعف گام به ميدان خواهد گذاشت.

به راستي قبل از شروع مسابقه چه اتفاقي مي‌افتد؟ اصلا فكرش را نكنيد كه احمدرضا عابدزاده به سوي نيمكت پرسپوليس قدم بردارد اما علي كريمي چه؟

 مهدي مهدوي‌كيا البته به سوي دايي مي‌رود، كنار او حامد هم هست، كعبي و زندي كه در تيم ملي . دايي همراه سرمربي پرسپوليس بودند، حتما صف ديده‌بوسي‌هاي كليشه‌اي را طويل‌تر مي‌كنند

 شايد به امير شاپورزاده هم اين رسوم ايراني را ياد داده باشند، پيرواني، شاهرودي و زادمهر رو در روي خوردبين، دايي، يحيوي و عبدي مي‌ايستند و حلقه 7 نفره پرسپوليسي‌هاي قديم و جديد، خوراكي براي ثبت تصاوير به يادماندني خواهد شد. اين وسط اما عابدزاده و كريمي كجا هستند؟ شايد در حال پرت كردن گل‌هايي براي هواداران، در نقطه ديگري از ديگ جوشان قرمز.

پرسپوليس- استيل‌آذين پر از اتفاق است، پر از تقابل و لحظه‌هاي به‌يادماندني. شايد داخل ميدان، مسابقه فوتبالي در جريان باشد كه آخرش سه امتياز دارد اما در لايه‌هاي پنهان اين رويارويي اتفاقات ويژه‌اي نهفته است، اتفاقاتي كه البته همه دوست دارند منجر به ازدياد تنش‌هاي قبلي يا پيدايش اختلافات تازه نشود. آيا مي‌توان در رويارويي سرخ‌هاي تهراني، جنگي بدون خونريزي و عاري از صحنه‌هاي ناخوشايند را روي سكوها تماشا كرد يا … ؟

حبيب كاشاني و حسين هدايتي كنار هم نمي‌نشينند و ديده‌بوسي‌هاي داخل VIP آنقدرها هم كه عكاسان منتظر اتفاقي ويژه باشند، ويژه نيست.

 شايد سردي رابطه مديران است كه نشانه‌هايش را در تمرين دو تيم نشان مي‌دهد. تا جايي كه يكي لقب «كيك و سانديس» مي‌گيرد و ديگري حرف مي‌خورد؛ آن هم از گروهي كه تا فصل پيش لقب «سينه چاك» كمترين واژه‌اي بود كه براي توصيف‌شان مناسب به نظر مي‌رسيد.

 سينه‌چاكان سابق و مشوقان فعلي عصر يكشنبه سكوها را به‌ هم مي‌ريزند و جنگ سرخ‌ها حداقل روي سكوها علني خواهد شد اما چه كسي شرط مي‌بندد كه برنده اين جنگ پرسپوليس نيست؟

افشين پيرواني كه خود را عاشق سينه‌چاك پرسپوليس مي‌داند، براي اثبات شايستگي‌اش بايد ورزشگاه پر از هوادار رقيب را كه تا ديروز «با تعصب» صدايش مي‌كردند، تبديل به قتلگاه تيم محبوب خود كند.

 البته كه او براي اين مهم از انگيزه لازم برخوردار است. افشين هنوز هم مي‌گويد وقتي سرمربي پرسپوليس شد به اندازه كافي حمايتش نكردند وگرنه او هم مي‌توانست مثل علي دايي جايگاه نسبتا تثبيت شده‌اي روي نيمكت تيم محبوبش پيدا كند.

افشين پيرواني عصر يكشنبه قطعا لبخندي كليشه‌اي را تحويل علي دايي خواهد داد اما چشم او به صندلي نفر مقابلش مانده و بعيد است اين نكته كليدي در تشديد انگيزه‌هايش براي شكست حريف تاثيرگذار نباشد.

 جدا از اينها، افشين مي‌خواهد در گام نخست به مديران باشگاه متمول تهراني بگويد مي‌توانند به او نه به عنوان يك دستيار هوشمند بلكه در نقش سرمربي دايم و كاربلد فكر كنند. او مي‌خواهد برنده مصاف با پرسپوليس باشد كه بگويد توانايي‌هاي فني بيشتري نسبت به خلف خود روي نيمكت استيل‌آذين دارد. آيا او مي‌تواند در اثبات اين ادعا موفق باشد؟