مرجع خبری پرسپولیس : پرسش جدي اما، اين است كه اين لقمه گلوگير را چه كسي در دامان فوتبال ما گذاشت؟‌ مگر غير از اين است كه جولان دادن اين اعداد و ارقام مبالغه‌آميز و غيرطبيعي در فضاي باشگاهداري ايراني، ره‌آورد جاه‌طلبي‌هاي وحشتناك تيمي مثل سپاهان اصفهان بوده است؟

1- طي يكي، ‌دو روز گذشته اظهارنظر شگفت‌انگيزي از عليرضا رحيمي در سطح رسانه‌هاي ورزشي منتشر شد كه در نوع خودش بسيار عجيب و باور نكردني به نظر مي‌رسيد:

«سپاهان به همه بازيكنانش نياز دارد، بنابراين از رویانیان تقاضا مي‌كنم از ما بازيكن نگيرد و به تنها نماينده باقي‌مانده ايران در آسيا كمك كند.» مديرعامل باشگاه اصفهاني كه بعد از قهرماني اين تيم در مسابقات ليگ يازدهم به شدت در كانون توجهات قرار گرفت و مورد ستايش واقع شد، در حالي با سخنان كاملا غيرحرفه‌اي‌اش باعث حيرت مخاطبان مي‌شود كه خيلي‌ها اميدوار بودند مرد معتمدي مثل او با آن سابقه طولاني حضور در ورزش قهرماني، آب و هواي نه چندان مطلوب باشگاه سپاهان را تغيير بدهد. با اين وجود ظاهرا هنوز خبري از تحول جدي در فرهنگ حاكم بر اين تيم نيست؛ چه اينكه از لحن متكبرانه نويدكيا گرفته تا آن پلاكارد غيرمحترمانه معروف و حالا هم اين تقاضاي تماميت‌خواهانه عجيب و غريب، همچنان پالس‌هاي منحصربه‌فرد و سردرگم كننده‌اي از مبدا باشگاه سپاهان به مقصد مخاطبان فوتبال در ايران مخابره مي‌شود كه به ندرت مي‌توان وجاهتي براي آنها قائل بود. واقعا چرا بايد باشگاه‌ها در فصل نقل و انتقالات قيد بازيكنان سپاهان را بزنند؟ به اين دليل واهي كه اصفهاني‌ها نماينده ايران در آسيا هستند؟ اگر ملاك محاسبات اين است، پس چرا در ماجراي ميزباني از استقلال در آسيا، سپاهاني‌ها روي حق قانوني خودشان پافشاري كردند و بيش از 10 درصد سكوها را به تيمي كه ده‌ها برابر بيشتر از آنها هوادار دارد، ندادند؟ آيا آن روز استقلال نماينده ايران در آسيا نبود؟!

2- سال‌ها پيش به مدت چند فصل پيمان آماتور و دل به هم‌زني بين پرسپوليس و استقلال امضا مي‌شد كه در آن طرفين متعهد مي‌شدند به خاطر جلوگيري از جريحه‌دار شدن احساسات هواداران‌شان، از همديگر بازيكن نگيرند. حالا درخواست صريح مديرعامل تيم قهرمان ايران هم يادآور همان خاطره چركين و غيرقابل هضم است. از همه جالب‌تر اينكه امروز باشگاهي به صرافت جلب ترحم رقبا براي حفظ بازيكنانش افتاده كه خودش از مدت‌ها پيش تا همين حالا، يكه‌تاز بي‌رقيب ميدان نقل و انتقالات تلقي مي‌شده است. سالي كه استقلال قهرمان ايران شد و مستقيما به آسيا رفت، مديران باشگاه اصفهاني با دسته چك‌هاي بي‌رحم و غول‌پيكرشان سرمربي اين تيم را و سپس دو ستاره بزرگ‌شان مثل جانواريو و خسرو حيدري را به سپاهان انتقال دادند و در دو فصل متوالي، ضربات جبران ناپذيري به آبي‌ها در رقابت‌هاي ليگ قهرمانان قاره وارد آوردند؛ آيا استقلال نماينده پاكستان در آسيا بود؟! همين امسال و در فاصله يك هفته به بازي مرگ و زندگي پرسپوليس با الاتحاد عربستان، اخبار موثق فراواني در مورد پيشنهاد اغواكننده سپاهان به مهرداد پولادي و حتي توافق نهايي آنها با اين بازيكن منتشر شد؛ آنچه بي‌گمان در نزول كيفي مدافع سرخپوشان در اين مسابقه خاص و تعيين كننده نقش به‌سزايي داشت. آيا آن روز پرسپوليس شايسته همدلي و همراهي مولتي ميليونرهاي نصف‌جهان به شمار نمي‌آمد؟

3- «پرسپوليسي‌ها به مدافعان ما پيشنهاد يك ميلياردي داده‌اند.» اين بخش ديگري از سخنان رحيمي است كه با لحن گلايه‌آميز مطرح مي‌شود و اتفاقا به مواضع اخير او شكل بامزه‌تري مي‌دهد. ترديدي وجود ندارد كه دريافتي يك ميليارد توماني براي بيشتر بازيكنان فوتبال ايران، بسيار گزاف و غيرواقعي است و حداقل پنج برابر بالاتر از سقف توانايي‌هاي آنان به شمار مي‌آيد. پرسش جدي اما، اين است كه اين لقمه گلوگير را چه كسي در دامان فوتبال ما گذاشت؟‌مگر غير از اين است كه جولان دادن اين اعداد و ارقام مبالغه‌آميز و غيرطبيعي در فضاي باشگاهداري ايراني، ره‌آورد جاه‌طلبي‌هاي وحشتناك تيمي مثل سپاهان اصفهان بوده است؟ آنها كه ناگهان ميل به قد كشيدن يافتند و به اتكاي سرمايه‌هاي پولادين استان دست به ارضاي اشتهاي سيري‌ناپذيرشان زدند، شرايط اسفباري را به بدنه فوتبال ايران تحميل كردند كه در آن ضعيف‌ترين گروه از بازيكنان هم براي يك فصل بازي در هر تيم ليگ برتري، چند صد ميليون تومان دستمزد مي‌خواستند. حالا چه اتفاقي افتاده كه سپاهاني‌ها از پيشنهادات نجومي سايرين به بازيكنان‌شان شكايت مي‌كنند؟ همين كادر مديريتي فعلي سپاهان، در حالي به تازگي قرارداد فابيو جانواريو را تمديد كرد كه در مورد جلب رضايت فوري اين بازيكن براي ماندن در اصفهان، از يك رقم تقريبا 800 ميليون توماني ياد مي‌شود. آيا چنين قراردادهايي مصداق ريخت و پاش به حساب نمي‌آيند؟ داريم در مورد سپاهان حرف مي‌زنيم؛ باشگاهي كه گفته مي‌شود تنها در 40 روز اخير، بيش از 100 ميليون تومان پاداش به هر يك از بازيكنانش به بهانه‌هاي مختلف پرداخت كرده است و سابقه توزيع 50 ميليون تومان دستخوش نقدي بين اعضاي تيم، بعد از عدم‌رعايت بازي جوانمردانه در بازي با النصر امارات در كارنامه مديران فعلي‌اش به چشم مي‌خورد. گويا بعد از ايجاد تورم خوفناك در بازار نقل و انتقالات و از ميدان به در بردن رقباي ضعيف‌تر، حالا پرداخت پاداش‌هاي آن‌چناني به «امتياز» تازه عضويت در سپاهان تبديل شده است. آنها در اين شرايط واقعا به چه چيزي اعتراض دارند؟ آيا اين، گرفتن دست پيش براي پس نماندن از قافله به نقد كشيدن اسراف‌كاران نيست؟

4- محرم نويدكيا لابه‌لاي كري‌خواني‌هاي اغلب دور از منطقش كه به اسم «مصاحبه» روي آنتن برنامه نود رفت و در رودربايستي اطلاق عناويني مثل صريح و رك‌گو به او از طرف عادل، پرده از راز جدايي ستاره‌هاي سپاهان بعد از تصميم اوليه اين باشگاه براي رعايت قانون سقف قرارداد برداشت. ناگفته پيداست كه مسوولان جديد تيم اصفهاني و تقاضاكنندگان حفظ بازيكنان اين باشگاه، بعدها چه ترفندي براي ممانعت از ريزش ستاره‌ها و جذب سوپراستارهاي جديد در پيش گرفتند. همان‌قدر كه در ساختار معيوب فوتبال ايران، سپاهان از جيب دولت براي بازيكن گرفتن خرج مي‌كند، سايرين هم مي‌توانند سياست مشابهي در پيش بگيرند. پس گله‌اي نيست و اگر هم باشد، صرفا متوجه همان‌هايي است كه قيمت و توقعات اين فوتباليست‌هاي عمدتا ناكارآمد را تا اين حد سرسام‌آور و ديوانه‌كننده بالا بردند.

* رسول بهروش