مرجع خبری پرسپولیس : اگر انتخاب زوج خبري شبكه سه سيما در المپيك 2012 لندن به مردم واگذار مي شد، عادل فردوسي‌پور و رضا جاوداني شانس اول كسب حداكثر آرا بودند. 

اما وقتي پاي تعطيلي دو هفته‌اي برنامه نود آن هم در مقطع حساس آغاز فصل ليگ دوازدهم به ميان مي‌آيد، دراين مورد ترديد جدي به وجود مي‌آيد.

بيشتر طرفداران عادل مي‌گويند، بهتر بود شخص ديگري به جاي فردوسي پور به لندن مي‌رفت و اين مجري توانا در اين هفته‌هاي پرحاشيه ليگ در تهران مي‌ماند و در استوديوي برنامه‌اش يقه حواشي را مي‌گرفت.

عادل خان، از دو روز پيش كه به لندن آمدي، جو بازي‌ها را چطور ديدي؟
فعلا كه ايراني‌ها كار خاصي نكردند ورشته هايي كه تا اينجا داشتيم، از قبل هم شانس مدال به حساب نمي‌آمدند.

در بدو ورودت به مركز خبري، اعتراض همكاران ايراني به ميزباني ضعيف انگليسي‌ها را تا حدي سياه نمايي مي‌دانستي، حالا خودت چه نظري داري؟
در برخي قسمت‌ها همانطور كه خودت هم اشاره كردي، ضعف وجود دارد مثلا در بخش حمل و نقل يا اسكان خبرنگاران رسانه‌هاي نوشتاري وحتي پذيرايي. اما براي جمع بندي هنوز زود است. ضمن اينكه نبايد فراموش كرد كه لندن شهر شلوغ و پرجمعيتي است كه بافت قديمي دارد و همين موضوع مشكلات ترافيك را تشديد مي‌كند.

درحالي كه ليگ درهفته‌هاي ابتدايي خود با تمام توان حاشيه مي‌سازد، عادل فردوسي پور به لندن آمده وبرنامه نود تعطيل است. بخشي از مخاطبان شما از اين موضوع ناراحت هستند.
به هرحال من در شبكه سوم سيما كار مي‌كنم و بايد در رويداد بسيار مهمي مثل المپيك حضور پيدا مي‌كردم.

ولي زمان سفرت با هجوم حاشيه‌هاي ليگ همراه شده.
مگر حاشيه‌هاي فوتبال ايران تمام مي‌شود؟ در ضمن ثبت نام من براي حضور در لندن به چندين ماه قبل باز مي‌گردد و در آن زمان تاريخ شروع ليگ را نمي‌دانستم كه برنامه‌ريزي كنم.

پس مردم و علاقه‌مندانت تا پايان المپيك صبر كنند؟
من كه نيامده ام مرخصي، به حاشيه‌ها دو هفته مرخصي بدهيد تا استراحت كنند. وقتي برگشتم جبران مي‌كنم.

آقا رضا شما چطور، افتتاحيه را چطور ديدي؟
نماينده ما در افتتاحيه عادل بود كه البته با تهران ارتباط مستقيم گرفت و حدود نيم ساعت از مراسم را گزارش كرد.

عده‌اي مي‌گويند نگاه صداوسيما به المپيك لندن و ميزباني انگليسي‌ها نگاهي تيره است.
خود شما خبرنگاران هم در اين چند روز با اين موضوع روبه‌رو شده‌ايد و ديده‌ايد كه امكانات ميزباني بازي‌ها ضعيف است.

مثلا يك گزارشي از كارتن خواب‌هاي لندن پخش كرديد.
وقتي يك نفر را مي‌بيني كه 20 سال است كارتن خواب شده و سرپناهي ندارد، حس خوبي به تو دست نمي‌دهد، چه انگليسي باشد وچه جاي ديگر…هيچ خبرنگاري از چنين سوژه‌اي نمي‌گذرد.