پرسپولیس نیوز : مدیر عامل سابق پرسپولیس از شرایط مدیریتش در این تیم می گوید.

 گپ زدن با مدیری که سه قهرمانی اخیر پرسپولیس را به هواداران این باشگاه هدیه داده بود، جذابیت‌های خاص خودش را دارد. پرسپولیسی‌ها حرف از قهرمانی می‌زنند و به همین خاطر به یاد حبیب کاشانی افتادیم که از سال 87 تا 90، یک قهرمانی در لیگ‌برتر و 2 قهرمانی در جام‌ حذفی را به افتخارات باشگاه اضافه کرد. این مصاحبه، بیشتر مرور خاطرات است.

آقاي كاشاني! دل‌‌تان براي كار در باشگاه و هياهوي پرسپوليس تنگ نشده؟
يك هوادار، هميشه هوادار مي‌ماند و قطعاً علاقه‌مندي‌هاي ما هم سر جاي خودش باقي مي‌ماند. مهم، دوري و نزديكي نيست، اين اهميت دارد كه چه در زمان مديريت در باشگاه و چه حالا، هميشه يك پرسپوليسي هستم. مهم اين است كه هر جا باشيم، مردم را خوشحال كنيم. آن زمان با قهرمان كردن پرسپوليس و حالا در كنار تيم اميد. براي مديران فعلي باشگاه پرسپوليس هم آرزوي موفقيت دارم.

طاهري را از نزديك مي‌شناسيد؟
حقيقتاً ايشان را براي اولين بار در جلسه خصوصي‌سازي در دفتر پژوهش‌هاي مجلس ديدم و به او گفتم هر كاري كه داشته باشيد، در خدمتم.

پرسپوليسي‌ها حرف از قهرماني مي‌زنند اما براي آخرين بار، اين باشگاه در فصل هفتم كه شما تيم را بستيد، قهرمان شد. آن فصل را به ياد مي‌آوريد؟
مگر مي‌شود فراموش كنم؟ در آن فصل تنها يك ميليارد و 70 ميليون تومان از دولت پول گرفتيم و با 2 ميليارد و 330 ميليون تومان توانستيم قهرمان ليگ شويم. يعني با كمتر از 2 ميليارد و 500 ميليون تومان، دل ميليون‌ها ايراني را خوشحال كرديم. يادتان نرود كه چقدر مشكل داشتيم، قطبي دير به ايران آمد، 6 امتياز از ما كسر شد، محروميت‌ها و مسائل ديگر، حتي بيماري خودم در ميان بود اما نهايتاً با آن گل دقيقه 96 كار را تمام كرديم. باور كنيد هواداران فوتبال در ايران مستحق تجربه كردن روزهاي خوب هستند. خوشحالم كه هنوز هم ذائقه مردم بابت آن قهرماني شيرين است. در يك كلام بگويم آن فصل، با همه سال‌هاي پرسپوليس متفاوت بود.

تيم خوبي هم بود. به نظرتان مهم‌ترين تفاوت آن تيم با پرسپوليس‌هاي ديگر چه بود؟
مسائل زيادي در ميان بود. همه زحمت‌ كشيدند؛ مرزبان و استيلي، قطبي، مديريت، هواداران. البته شانسي كه آورديم، يك سوپراستار به نام كريم باقري در رختكن و زمين بازي داشتيم كه همه حاشيه‌ها را به تنهايي جمع مي‌كرد. با اين حال، تصور مي‌كنم وجود «صداقت و اخلاق» كه حقله مفقودي ورزش ما در اين سال‌هاست، باعث قهرماني‌مان شد.

مثالي در ذهن‌‌تان داريد كه در اين مورد بزنيد؟
بله. مثلاً محسن خليلي به دفتر من آمد و درخواست دريافت 135 ميليون تومان كرد. به او صادقانه گفتم اگر رقمي بخواهي كه نتوانم بدهم، اصلاً قرارداد نمي‌بنديم. با همه بازيكنان اين‌طور برخورد كرديم و نتيجه‌‌اش را ديديم.

از آن زمان تا به حال، فوتبال چقدر گران شده!
بله با اينكه زياد هم از فصل هفتم فاصله نگرفته‌ايم اما حالا براي جذب يك بازيكن، 800 ميليون تومان هزينه مي‌كنند يا يك ميليارد تومان، دو ميليارد تومان چك تضميني به بازيكن مي‌دهند. شايد براي‌‌تان جالب باشد اما من در سه دوره‌اي كه مديريت باشگاه را برعهده داشتم، حتي يك فقره چك نكشيدم. نه از حساب خودم و نه از حساب باشگاه. هيچ‌كس، در مذاكره با ما از چك صحبت نمي‌كرد در نهايت سه قهرماني كسب كرديم.

البته الان ديگر بازيكنان با آن ارقام قرارداد نمي‌بندند، قبول داريد؟
به نظر من همين حالا هم مي‌شود با صداقت، به قهرماني رسيد. فوتبال گران شده ولي بايد به دنبال راه‌هاي ديگري بود. مي‌توانيد از تك‌تك آنهايي كه با من كار كردند، بپرسيد كه آيا از من چك يا تضاميني گرفته‌اند يا نه؟ بگذاريد مسئله‌اي را به شما بگويم، وقتي با زلاتكو كرانچار قطع همكاري كرديم، او 110 هزار دلار از ما طلبكار شد. همان زمان، 100 هزار دلار به او داديم و آنقدر به ما اعتماد داشت كه برگه تسويه حساب را امضا كرد و بدون اينكه به دنبال باقي مطالباتش باشد، از ايران به كشورش رفت. 5 ماه بعد، وقتي فهميدم رضا چلنگر مي‌خواهد به كشور كرواسي برود، 10 هزار دلار به او دادم تا به‌دست كرانچار برساند. چلنگر مي‌گفت وقتي كرانچار آن پول را گرفت، اشك از چشمش جاري شد زيرا برگه تسويه حساب را امضا كرده بود اما ما طلب باقي‌مانده‌‌اش را فراموش نكرديم.