پرسپولیس نیوز : پرسپولیس دربی را برد، استقلال خوزستان را برد، بیشترین برد، بیشترین امتیاز، بیشترین گل زده، برترین گلزن لیگ و همه ترین ها را درو کرد اما فقط و فقط به واسطه گل های خورده "مفت" قهرمانی را تقدیم تیمی کرد که جز دفاع کردن کاری بلد نبود.

بدتر از این نمی شود که همه چیز دست خودت باشد و زیر آن بزنی و کادویی که بعد از 8 فصل با چنگ و دندان به دست آورده ای را به واسطه رعایت نکردن ساده ترین الفبای بازی از دست بدهی.

پرسپولیس بیشتر از 10 تیم لیگ گل خورد تا تیم تازه تاسیسی که ششمین خط حمله لیگ را داشت به واسطه تفاضل گل جامی را تصاحب کند که 30 میلیون نفر منتظر آن بودند.

از باخت فاجعه بار برابر نفت تهران با دو گل مضحک که بگذریم در بردها هم کم ضربه به این تیم نخورده است، در همین چند هفته آخر 4 تا به استقلال زدیم و 2 تا خوردیم، 4 گل به گسترش زدیم و 2 تا خوردیم، 3 تا به سیاه جامگان زدیم و 2 تا خوردیم، حتی از راه آهن سقوط کرده هم 2 گل جلو افتادیم و یک گل خوردیم! جمع و تفریقش می دانید یعنی چه؟ این همه گل خورده در همین چهار بازی یعنی فاجعه!

فاجعه ای که مثل روز روشن قابل پیش بینی بود و هرچه قدر به شما در نیم فصل گفتیم دلتان سوخت آن پول بی زبان را خرج رضایت نامه کنید تا به امید یک گلر محکوم به حبس پرحاشیه و بی هنر بمانید و این طوری با رویاهای میلیون ها نفر بازی کنید. اتفاقی که اجتناب ناپذیر باشد را می شود هضم کرد اما غلطی که از روز اول روشن است و همه خطرش را گوشزد کرده اند هیچ توجیهی ندارد.

شمایی که الان ژست می گیری و تشویق تماشاگران محجوب پرسپولیس را مصادره می کنی باید بدانی آنها فقط از برانکو و بچه هایش متشکر هستند که هرچه داشتند گذاشتند نه شمایی که سه دوره نقل و انتقالات بزرگترین تیم ایران را در دست داشتی و عملا هیچ کاری نکردی، هیچ! نقطه اوج عملکردت گرفتن رامین رضاییان و کمال کامیابی نیا بود که به عشق خون سرخ خودشان پیراهن این تیم را تن کردند و به پیشنهادهای چندصد میلیون بالاتر سپاهان و تیم های دیگر پشت پا زدند. اوج هنرت هم گرفتن یک بابک حاتمی با 500 میلیون تومان بود که راه حریفان را برای نتیجه گیری هموار کند. همان پولی که میشد روی قرارداد لوبانف گذاشت و رضایتنامه یک میلیاردی را گرفت و بهترین گلر را به دروازه ای آورد که برای حضورش له له می زد و با وجود او که نه با وجود کسی نصف او هم این همه گل "مفت" وارد این دروازه بی دفاع نمی شد تا خط آتش یک توپخانه 50 گله این طور دستش از موفقیت کوتاه بماند. حتی به پیشنهاد حسین هدایتی برای پرداخت هزینه دروازه بان توجه نکردید و سال قبلش هم با فروختن نیلسون و نگه داشتن رقیبش مدیریت بی نظیر بحران را به نمایش گذاشتی.

پرسپولیس هرچقدر بالا آمد برانکو و بازیکنانش بودند که هنرنمایی کردند و بزرگترین هنر شما در بهترین حالت فقط تماشا کردن بود و بس.