علی‌آبادی از ابتدای ورودش به سازمان ورزش با افزایش 10 برابری بودجه عمرانی مواجه شد. بودجه 48 میلیارد تومانی با موافقت مجلس هفتم و با تلاش‌های نمایندگان ورزشی این مجلس رشدی چشمگیر داشت که می‌توانست زمینه‌ساز تحولی بزرگ در ورزش کشور باشد و این رشد درست مصادف شد با حضور مدیری به نام محمد علی‌آبادی که پیش از این معاون عمرانی شهرداری تهران بود.
حضور علی‌آبادی در سازمان ورزش،  می‌توانست یک حاصل مثبت به همراه بیاورد که همانا ساخت و تکمیل پروژه‌های نیمه تمام ورزشی بود. ورزشگاه‌هایی نیمه‌کاره که در همه این سالها، مشکلات مالی باعث می‌شد به سرانجامی نرسند و داستان ساخت شان ناتمام بماند. 
 
بدون شک کارنامه سه ساله فعالیت اجرایی ورزشی مهندس علی‌آبادی به خوبی گویای حقیقتی است که  نمی‌توان کتمانش کرد؛ ناکامی تیم امید ایران حاصل بی‌تدبیری‌هایی بود که فوتبال ملی را تا  تعلیق پیش برد و به دست کمیته انتقالی سپرد. همه ناکامی فوتبال در سه سال گذشته مقصری بزرگتر از سازمان تربیت بدنی ندارد. کشتی ما سه سالی می‌شود به سرآشیبی سقوط افتاده و هرچه دست و پا می‌زند توان برخاستن را ندارد، راستی چرا این سراشیبی همزمان با دوره شما شده است آقای مهندس؟ یادتان هست چگونه محمدرضا طالقانی از کارش برکنار شد؟یادتان هست که چطور یکی از موفق‌ترین روسای ورزش کشور یعنی محمدرضا یزدانی خرم را به اصرار جایگزین طالقانی کردید تا هم کشتی و هم یزدانی خرم را روی پل بفرستید و ضربه فنی کنید؟
المپیک هم که هنوز این قدر قدیمی نشده است که بخواهید آن را از یاد برده باشید. بزرگترین شکست تاریخ ورزش کشور به لطف شما رقم خورده است.
حال نمی‌خواهیم حذف استقلال از لیگ قهرمانان آسیا را که حاصل تصمیم  شما برای واگذاری این تیم به وزارت رفاه بود در لیست ناکامی‌هایتان قرار دهیم اما نمی‌دانیم چرا پس از آن تجربه تلخ کابوس‌بار، دوباره طرحی را به دولت ارائه می‌کنید تا این تیم‌ها به وزارتخانه ها واگذار شوند؟
البته در این دوره سه ساله‌، ورزش کشور افتخاراتی بزرگ  و غرورآفرین را هم تجربه کرده که بدون شک چون در زمان حضور شما رخ داد‌ه‌اند و بی‌شک سازمان ورزش هم سهمی بزرگ در آنها دارد. قهرمانی تیم والیبال نوجوانان بی شک فتحی شکوهمند بود. فتحی که شما و شخص رئیس جمهور در همان لحظه وقوعش با آمدن روی خط زنده برنامه ورزشی پخش مسابقه، افتخارش را تبریک گفتید. اما این موفقیت آیا بیشتر به شما تعلق داشت یا مدیری به نام محمدرضا یزدانی خرم که 20 سال در والیبال به امید چنین روزی زحمت کشیده بود؟
بسکتبال ایران هم در دوره ریاست شما به المپیک رسید و برای کشور تاریخ‌ساز شد. شما در این موفقیت عظیم چه سهمی را برای خود قائل می‌شوید و فکر می‌کنید سهم محسن مهرعلیزاده که با برگرداندن محمود مشحون به بسکتبال و بیش از 5 سال برنامه‌ریزی توانست این افتخار را رقم بزند، چقدر بوده است؟
این را هم می‌پذیریم که تمام افتخار موفقیت تیم نوجوانان فوتبال ایران متعلق به شما و فدراسیون انتقالی‌تان است. با این وجود آیا شما حاضرید تقصیر ناکامی تیم فوتبال جوانان را به گردن بگیرید؟
متاسفانه در بخش ورزش نسبت ناکامی‌هایتان به موفقیت‌ها که آخرینش درخشش احسان قائم مقامی در برابر کارپف روس در رشته شطرنج است، این قدر نامتوازن است و به عکس آنچه در آخرین نطق خود گفته‌اید و چون چماقی بر سر منتقدتان «90» کوبیده‌اید، کم است که حتی به حساب نمی‌آید.
اما آنچه درباره ایرادهای بنی‌اسرائیلی در بحث ساخت ورزشگاه‌ها گفته‌اید، نکته‌ای به دور از حقیقت است. گفته‌اید «90» منتقدتان، با دوربینش می‌رود و می‌گردد تا ورزشگاهی را پیدا کند که شیر آبش شکسته باشد تا تبدیل به پیراهن عثمانش کند.
آیا واقعا مشکلات اینقدر کوچک هستند؟ به همان کوچکی که خودتان می‌گویید؟ آیا بازی پرسپولیس و داماش را در رشت دیدید؟ به نظرتان جایی که دو تیم در آن بازی می‌کردند شباهتی به زمین چمن فوتبال داشت؟
بله درست است که همه هفته گذشته در گیلان باران می‌باریده است، اما مگر خودتان مدعی نیستید که ورزشگاه‌هایی که می‌سازید بر اساس آخرین متدهای مهندسی روز دنیا ساخته شده؟ این استادیوم که در سال 1387 به بهره برداری رسیده است چرا سیستم کانال‌کشی برای دفع آبهای سطحی را ندارد؟ این راهکار را که سالهاست حتی در دورافتاده‌ترین نقاط دنیا استفاده می‌کنند. چطور شما برای شهری که بیشترین میزان بارش باران را در کشور دارد، فراموش کرده‌اید؟
آیا دیگر ورزشگاه‌هایی که ساخته‌اید این نکته اولیه در  آنها رعایت شده است؟ نکند خدای ناکرده این قدر هول افتتاح هرچه زودتر برای افتتاح این ورزشگاه‌ها را داشته‌اید که از همه نکات ضروری اینچنینی چشم پوشی کرده‌اید و فقط تا سکوها آماده شدند، زمین را خاکریزی کرده و زیر کشت برده اید؟ آیا به همین دلیل است که چمن ورزشگاه کاشان هنوز به بهره‌برداری نرسیده، فاسد شده است؟ چمن کرمان هم که در دل کویر است، سرما خورده و یکدست زرد شده، آیا این زمین هم مشکلی از نوع مشکل ورزشگاه رشت دارد؟
ورزشگاه‌هایی که با پول بیت‌المال برای استفاده یک ملت با عنوان پروژه‌های ملی به بهره‌برداری رسیده‌اند چرا این قدر زود با مشکل مواجه شده‌اند، در فاصله‌ای کمتر از یک سال از بهره‌برداری‌شان؟
بیایید مقایسه‌ای بین این پروژه‌های عظیم ملی که با پول مردم و از محل بیت‌المال ساخته شده‌اند داشته باشیم با مثلا یکی از سازه‌های شخصی‌سازتان در بیزنس خارج از محدوده فعالیت‌های دولتی شما. مثلا ورزشگاه سردار جنگل رشت را با پروژه برج 52 طبقه تهران مقایسه کنیم. آیا هیچ وقت حاضر می‌شوید این مجموعه را بی‌آنکه همه امکاناتش تجهیز شود، افتتاح کنید؟ نکند آنجا هم برای طبقات فوقانی، آسانسور را فراموش کرده‌اید؟
چه تفاوتی میان این دو پروژه وجود دارد؟ نه این است که برای طرحی که از بیت‌المال ساخته می‌شود چون برای یک ملت است، باید وسواسی بیشتر به خرج می‌دادید؟ چرا این قصور انجام گرفته است؟ خدای ناکرده این شائبه نبوده که فقط به افتخار بریدن روبان افتتاح یک به یک این مجموعه‌ها می‌اندیشید و اصلا به ذهنتان خطور نمی‌کرده مشکلاتی از این دست، این قدر کوچک نیستند که بتوان کتمان‌شان کرد. مردم رشت و فوتبال گیلان اگر قرار بود در زمین گل‌آلود سردار جنگل، فوتبال‌های حساس لیگ را تجربه کنند که دیگر نیازی به ساخت ورزشگاه نداشتند چون همان ورزشگاه 10 هزار نفری شهیدعضدی که در مرکز شهر هم واقع شده است وضعیتی این چنین و یا حتی بهتر از این داشت و حسنش این بود که به دلیل نزدیکی به شهر در همه بازی‌های تیم، پر از جمعیت می‌شد.
آقای مهندس محمد علی‌آبادی معاون محترم رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی! با این شرایط فکر می‌کنید که شما حقیقت را می‌گویید یا منتقدتان «90»؟