پرسپولیس نیوز : پیشکسوت باشگاه پرسپولیس با انتشار مطلبی در اینستاگرام نسبت به سودجویی برخی افراد در این تیم انتقاد کرد.

 مجتبی محرمی، پیشکسوت باشگاه پرسپولیس در خصوص وضعیت این باشگاه مطلبی را در اینستاگرام منتشر کرد که در زیر می‌خوانید:

«مشکل اینه که جلوی زمان رو نمیشه گرفت. روزها به سرعت داره سپری میشه و با این وضعیتی که واسه پرسپولیس بوجود آوردن، تعداد هوادارهای دو آتیشه تیم بسرعت در حال کاهش هستش. یک روزی این تیم کلی ستاره داشت و یه سلطان که هرکدومشون کلی هوادار اختصاصی واسه خودشون داشتن و این میشد که ورزشگاه پر می‌شد از جمعیت؛ طوری که اگه تیم از هفته ها قبل قهرمان می‌شد و بازی‌های باقیمونده مون تشریفاتی می‌شد.

با اینکه طبقه اول آزادی پُر می‌شد اما طبقه دوم خالی بود اعصابمون بهم می‌ریخت و دلمون خالی می‌شد نکنه کم کاری کردیم و مردم از دستمون ناراحتن. چرا اون‌وقت‌ها اینجوری بود چون از پول جیبمون خرج می‌کردیم تا افتخار پوشیدن این لباس مقدس رو داشته باشیم. چون کل دفتر و دستک تیم صندوق عقب ماشین علی آقا بود، چون به تیممون غیرت ناموسی داشتیم، چون با دلمون واسه هوادارامون بازی می‌کردیم چون نه به فکر مچ پاهامون بودیم نه رقم قراردادمون، نه بازارگرمی واسه فصل بعدمون، چون خط قرمزمون تیم و هوادارامون بود و اگه کسی میخواست کوچکترین بی حرمتی بهشون بکنه نه از محرومیت میترسیدیم نه از …شیکمشونو پاره می‌کردیم.

چون اجازه نمیدادیم غیر فوتبالیها بخوان واسه معروف شدن از یک کیلومتر یه زمین تمرینمونم رد بشن. چون یه سلطان داشتیم که تو چشای سبزش نمیتونستیم نگاه کنیم و واسش جون میدادیم. خوب اونوقت اون بابا و عمو و دایی بچه ها با افتخار اون بچه رو ترغیب میکردن از اول عمر بشه عاشقه پرسپولیس، چون میتونستن واسش با افتخار از قهرمانیهای تیم صحبت کنن. چون کلی داستان از مشتی گری و مردونگی از ستاره‌های تیم داشتن که بهش بگن چون وقتی دست بچه رو میگرفتن و میاوردن آزادی بچه یه تیم میدید که همه رو میبره همه دارن با جون و دل تشویقش میکنن چون میدید تیمش سلطان داره، آقای گل داره، لوتی داره حرمت داره عاشق داره و …داره.

آره آقا جان این بود فلسفه پرسپولسیه زلزله که میشد محبوب هرچی دله. بخدا این حرفها قدیمی نشده اینها به خاطره تبدیل نشده، هنوزم میشه با یه مدیریت دلسوزانه و برنامه ریزی دو سه ساله و إیجاد ثبات تیمی به همون روزها برگشت.اگه آقایون دست از سر تیممون بردارن و تیمو بدن دست اونهایی که به اون روزها اعتقاد دارن.

حیف که روزها در حال سپری شدنه و همه دست رو دست گذاشتن تا یک عده سودجو هنوز دنبال کسب معروفیت از پیکره نیمه جون قرمزترین تیم تاریخ هستن. حیف که نمیان با مردم روراست باشن و بگن نمیتونن بی خیال جذابیتهای تبلیغاتی تیم بشن. تیممونو کردن سکوی پرتاب برای مقاصد سیاسی‌شون و خجالت هم نمی‌کشن هر چند وقت یکبار هم یکی از اسطوره هامونو نابود میکنن؛ یک روز دایی و فرداش درخشان.»