پرسپولیس نیوز : مجید تخت‌روانچی، معاون اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه که در تیم مذاکرات هسته ای ایران حضور داشت، یکی از سیاسیون اهل فوتبال است.

به نقل از «تماشاگران امروز» مجید تخت روانچی تا دلت بخواهد مدرک دانشگاهی معتبر دارد. به سه زبان انگلیسی، آلمانی و فرانسه آشناست و به فوتبال هم علاقه دارد.

مذاکرات و توافق اگر تصویب شود، در حوزه‌های مختلف از معیشت مردم تا مسائل کلان تأثیرگذار خواهد بود. یکی از حوزه‌هایی که احتمالاً خیلی تأثیر بگیرد همین بحث دیپلماسی عمومی ورزش و هنر و… است شما فکر می‌کنید که چه اتفاقی ممکن است بیفتد؟ چقدر امیدوار هستید تجربه‌ای که در دوران تحریم و مشکلاتی که در فضای فرهنگ و ورزش داشتیم، حل شود و این فضا باز شود؟

در دورانی که تحریم بودیم فضای بسیار منفی به صورت ناجوانمردانه علیه کشور ما ساختند و تحریم‌های ناعادلانه‌ای علیه ما صورت گرفت که فقط هم به موضوع اقتصادی یا سیاسی مختص نمی‌شد. ما در زمینه‌های ورزش، مسائل فرهنگی، مطالعاتی و… به ناحق تحریم بودیم اما الان آن فضای ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی شکسته شده گرچه هنوز تحریم‌ها هست. یعنی درست است که ما مذاکرات را به یک جایی رسانده‌ایم، ولی هنوز این تحریم‌ها هست اما شما آن فضا را دیگر به آن صورت نمی‌بینید. فضایی که سه سال پیش یا دو سال و نیم پیش بود. طبیعتاً اگر برجام تصویب و اجرایی شود، وارد فضای جدیدی خواهیم شد که در این فضای جدید هم یک مقداری از بعد اقتصادی کار مملکت بهتر پیش می‌رود. البته من یک مسأله‌ای را در پرانتز بگویم، در زمینه اقتصادی ما باید اصل کار را در درون خودمان جست‌وجو کنیم. همان‌طور که خیلی هم روی این موضوع تأکید شده و واقعاً هم همین‌طور است، ما اگر اقتصاد خودمان را به صورت داخلی سر و سامان ندهیم – آن چیزی که تحت عنوان اقتصاد مقاومتی از آن نام برده می‌شود- اگر اتکا به داخل نباشد هر چقدر هم در صحنه خارجی گشایش باشد، شما چون داخل را سر و سامان نداده‌ای، آن‌قدرها محسوس نیست. اگر ما داخل را از نظر اقتصادی سر و سامان بدهیم، آن گشایش‌هایی که در زمینه بین‌المللی برایمان ایجاد می‌شود به بهتر شدن وضعیت‌مان کمک می‌کند و طبیعتاً این گشایش در زمینه مسائل فرهنگی، ورزشی، اجتماعی و… تأثیر می‌گذارد. پیش از این، حتی در زمینه ورزش ما یک بازی دوستانه فوتبال می‌خواستیم ترتیب بدهیم مشکل داشتیم.

  یک دوره‌ای بحث این بود که این مسأله را بهانه‌ای کرده‌اند برای اینکه بازی دوستانه برگزار نکنند.

نه بهانه نبود. من واقعاً شاهد این مسأله بودم.

  آقای هاشمی می‌گفتند شما سه یا چهار بازی با آقای کی‌روش هماهنگ کرده‌اید خودشان نخواسته‌اند.

بله یکی دو مسابقه را ما هماهنگ کردیم و آقای کفاشیان به ایشان گفتند. بالاخره فضا طوری نبود که فدراسیون راحت بتواند هماهنگ کند.  اروگوئه را یادم است، لتونی هم بود. این دو را مطرح کردیم و با مقامات سیاسی صحبت کردیم و اعلام آمادگی شد که این بازی انجام شود.

  شما خودتان دغدغه این مسأله را داشتید؟

من خودم فوتبال را دنبال می‌کنم و به آن علاقه دارم. آن زمان مسابقات جام‌جهانی‌ هم در پیش بود و واقعاً امیدوار بودم تیم ‌ملی بتواند مسابقه تدارکاتی داشته باشد و چون حوزه من اروپا و آمریکاست امید داشتم اگر می‌شد تیم‌های اروپایی یا تیم آمریکای لاتین را برای مسابقه تنظیم کرد خوب بود. آقای کفاشیان به خاطر موضوع دیگری پیش من آمده بودند، بحث بازی‌های تدارکاتی شد، من گفتم هر کاری از دست‌مان بربیاید در وزارت خارجه در جهت ارتقای فوتبال و ورزش دریغ نمی‌کنیم و بعد از آن در چند سفر و ملاقات با دیگر کشورها در این باره گفت‌وگوهایی داشتیم. مثلاً یادم است معاون وزیر خارجه اروگوئه تهران بود، من این موضوع را مطرح کردم گفت اتفاقاً رئیس فدراسیون فوتبال اروگوئه دوست من است. من به تو خبر می‌دهم که بعد زنگ زد و اعلام کرد گفت ما آماده‌ایم. ما هم به آقای کفاشیان منعکس کردیم و جزئیاتش را نمی‌دانم که به چه دلیل نشد، ولی به‌هر‌حال رویکرد وزارت خارجه حمایت از فعالیت‌های ورزشی است و در سطح بین‌المللی هر کاری که بتوانیم می‌کنیم برای اینکه می‌دانیم این مسأله به پویایی جامعه کمک می‌کند.

  در زمان تحریم یک اتفاقاتی افتاد؛ رفت‌وآمد پول بین فدراسیون فوتبال و… شما نقشی نداشتید؟

نه؛ این مسأله مربوط به بعد از آن است. تحریم‌ها که شد یک مشکلاتی فدراسیون فوتبال داشت…

  هنوز هم دارد؟

فکر می‌کنم باید حل شده باشد.

  یک میلیون دلار پول فدراسیون بلوکه شده بود.

تا جایی که من می‌دانم فکر می‌کنم مشکل حل شده باشد و اگر هم حل نشده باشد ما تلاش می‌کنیم تا حل شود.

  در زمینه پرسپولیس هم می‌توانید کاری کنید؟

حقیقتش من از دوران بچگی فوتبال را دنبال می‌کردم و به پرسپولیس علاقه داشتم، ولی الان خیلی وقت نمی‌کنم دنبال کنم.

  فکر می‌کنید امسال تیم خوبی دارد؟

پرسپولیس را من الان نگاه می‌کنم تیم جوان و خوبی است و شاید آقای برانکو نیاز به وقت بیشتری برای ساخت تیم دارد. البته بالاخره طرفدارها هم نتیجه می‌خواهند، این‌طور نیست که بگوییم بازی می‌کند، نتیجه نمی‌گیرد. پرسپولیس و استقلال دو تیمی هستند که شاید جمعا پنجاه میلیون طرفدار دارند و بالاخره این سرمایه است. اگر این دو تیم نتوانند دل هوادارها را شاد کنند این یک مشکل است و باید به آن رسیدگی شود. البته همه تیم‌ها مهم هستند به‌خصوص تیم‌های شهرستانی که من بعضی اوقات می‌بینم بسیار خوب بازی می‌کنند و این واقعاً جای خوشحالی دارد که جوان‌های شهرستانی در حالی که امکانات‌شان کمتر است می‌آیند و اینها باید تشویق شوند، این مسأله هم مهم است اما به دو تیم اصلی تهران یعنی استقلال و پرسپولیس باید بیشتر رسیدگی شود.

  یکی از صحبت‌هایی که مردم با آقای روحانی در شبکه‌های اجتماعی دارند این است که مسأله مذاکرات به آن مهمی را حل کرده‌اید، چرا مشکل پرسپولیس را نمی‌توانید حل کنید.

دولت عنایت دارد که به این موضوع برسد.

هیچ‌وقت به این فکر کرده‌اید که برای از بین بردن این دیوار بی‌اعتمادی که بین ما و آمریکا است، از ورزش استفاده کنید ؟ مثل آن بازی معروف که ما سال 99 انجام دادیم. شما هیچ‌وقت به این فکر کرده‌اید یا باید این خواسته در فدراسیون شکل بگیرد؟

من نمی‌خواهم درباره کشور خاصی صحبت کنم، ولی کلاً ورزش یک پدیده‌ای است که شما می‌توانی از طریق آن پیام خودت را منتقل کنی. نه‌تنها ورزش، باید به کارهای فرهنگی و هنری هم اهتمام شود و اینها جزئی از ارتباطات مردم با مردم است. شما با یک تیم اروپایی یا آمریکایی یا به‌هر‌حال تیم‌هایی که در فوتبال مطرح هستند بتوانی یک بازی ترتیب بدهی یا یک برنامه فرهنگی داشته باشی، طبیعتاً سعی کرده‌ای فرهنگ خودت را ارتقا بدهی و طبیعتاً این مورد تأکید دولت آقای روحانی است. ما هم در وزارت خارجه هر جایی که در زمینه مسائل فرهنگی و ورزشی کاری از دست‌مان بربیاید، قطعاً انجام می‌دهیم. من خودم چون فوتبال‌دوست هستم روی این قضیه حتماً کار می‌کنم.

  استادیوم هم می‌روید؟

الان خیلی وقت نمی‌کنم ولی روز شانزده شهریور 1352 آن بازی معروف شیش تایی را من در استادیوم آزادی و از نزدیک دیدم. یادم است واقعاً باور نمی‌کردیم این اتفاق بیفتد. بالاخره پرسپولیس هم به استقلال باخته، ولی  آن بازی خیلی عجیب غریب بود که فکر نمی‌کنم تکرار شود. نه‌تنها در مورد استقلال و پرسپولیس در مورد هیچ‌کدام از تیم‌های بزرگ دیگر هم تکرار نمی‌شود. من پانزده ساله بودم و بعد از آن بازی خیلی خوشحال بودم. یک بازی دیگری که تیم‌ملی داشت و من در عالم بچگی در استادیوم بودم و خیلی مغبون شدم و غصه خوردم بازی ایران و استرالیا بود. ما در استرالیا باخته بودیم و در تهران نیمه اول دو هیچ بردیم و نیمه دوم نتوانستیم گل بزنیم.

  بعد انقلاب هم استادیوم می‌رفتید؟

خیلی کمتر. هم مشغول درس و هم کار و هم خارج از کشور بودیم و آخرین بار که به استادیوم رفته‌ام فکر می‌کنم ده پانزده سال پیش بود.

  بازی پرسپولیس بود؟

نه بچه‌های من استقلالی هستند و آنها را به استادیوم برده بودم.

  فکر می‌کنید مشکل پرسپولیس داوری باشد؟

نمی‌دانم. من به مسائل فنی داوری وارد نیستم. به‌هر‌حال اشتباهات داوری هم قسمتی از بازی است و شیرینی فوتبال به این است که یک زمانی گلر اشتباه می‌کند، یک زمانی داور و… و اگر کلان‌تر نگاه کنیم می‌بینیم به هر صورت همه اینها اتفاقات ورزش است. اگر تعصب و نگاه تند بخواهید داشته باشید می‌بینیم که نگاه درستی نیست.