مدیرانی که آرزوهای کوچک پشت سکان تیمهایی با آرزوهای بزرگ! / این تیم پرافتخارترین تیم آسیا بود آقایان!

مرجع خبری پرسپولیس : سپاهان پس از شکست در جام باشگاههای جهان سوگواری کرد و استقلال با صعود از مرحله مقدماتی جشن گرفت!

…و استقلالی که تا دیروزش ادعای پرافتخارترین تیم آسیا را میکردند ؛ امروز صعود از مرحله مقدماتی  در مقابل تیم های درجه 3 را جشن می‌گیرد و..

آیا به راستی این اتفاق سقوط فوتبال ایران و البته سقوط استقلال را به نمایش بی‌بدیل تبدیل نمی‌کند؟

درست خاطرمان هست که افشین قطبی هم پس از پیروزی بر سنگاپور بالا و پایین پرید که چرا؟ چون به مرحله نهایی جام ملتهای آسیایی رسیده که تاکنون سابقه نداشته به آن نرسیم! و اصالتا دعوای ما آنجا در جام ملت‌ها هم مثل جام باشگاهها برای قهرمانی بوده نه برای صعود به این مرحله!

به زعم ما اما  استقلال جمعه جشن گرفت، کیک برید و چون حاتم طایی پول خرج کرد تا نمایش داشته باشد برای پوشش همه ضعفهای مدیریتی‌اش از پارسال تاکنون! حذف پارسال استقلال در جام باشگاههای آسیا، حذف زودهنگام در جام حذفی، عدم قهرمانی امسال (پارسال تیم امیر قلعه‌نویی تقریبا بدون دخالت مستقیم واعظی قهرمان شد) اما روش این نمایش به نوعی توهینی بود به کل فوتبال ایران البته شخصیت آسیایی استقلالی که میلیون‌ها هوادار آن اعتبار این باشگاه را بسیار بالاتر از این می‌دانند که یک گام کوچک بردارند و البته برای آن گام کوچک جشن بگیرند!

استقلال همین امروز هم حتی در لیگ ایران در حال جنگیدن برای سهمیه آسیاست و قهرمانی را پیشکش دیگران کرده اما جشن می‌گیرد! و کاری حتی به این ندارد که این نوع جشن گرفتن با سقف بلند آرزوهای هوادارانش فاصله بعیدی دارد!

این در حالی است که هوادار واقعی استقلال و همه آنها که سالهاست بوی آبی استنشاق می‌کنند دست‌آوردهای امسال استقلال را با واعظی به هیچ وجه قبول ندارند و شکست‌های مختلف مقابل رقیب سنتی (پرسپولیس) رقیب خودساخته (سپاهان) و رقبای قهرمانی (سپاهان و ذوب‌آهن در لیگ و پرسپولیس و ذوب‌آهن در حذفی) را به هیچ وجه برنمی‌تابند!

از صعود استقلال خوشحالیم. هم ما و هم هوادار استقلال اما این دست‌آورد مایه جشن و پایکوبی ندارد و هنوز راه بسیاری تا رسیدن به خواسته هواداران فوتبال بالاخص هوادار استقلال که خود را هنوز هم پرافتخارترین در آسیا می‌داند، دارد.

باید مراقب باشیم گاهی جشن گرفتن و بالا و پایین پریدن برای پیروزی بر تیمهای ضعیف آسیایی نه تنها نتیجه مثبتی در برنخواهد داشت بلکه یک نوع توهین و پایین آوردن سقف آرزوها را هم در پی دارد.

برای استقلال موفقیت حداقل یعنی به فینال آسیا رسیدن! در واقع اگر به قدمت و افتخارهای آسیایی استقلال نگاه کنیم و آن را با سپاهانی که نایب قهرمانی آسیا شد مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که حتی فینالیست شدن هم نیابد آرزوی غائی و نهایی استقلال باشد بلکه در مقایسه با سپاهان این باشگاه باید قهرمان آسیا شود!

نه قصد نداریم کاری کنیم که موفقیت استقلال را در گرو کاری سنگین در نظر بگیریم اما هدف این مقال این است که جایگاه باشگاهها و تیم ملی را به رؤسای جدید خودش بشناساند! روسایی که تا دیروز در  این فوتبال نبوده‌اند و تازه به این مقوله وارد شده‌اند باید بدانند که جایگاه فوتبال ایران حتی امروز که سقوط آزادی را به لطف همین عزیزان تجربه کرده باز هم بالاتر از این است که با صعود از مرحله مقدماتی جام ملتها یا جام باشگاهها جشن بگیرد!

به سپاهان نگاه کنید! آنها در طول دوره حرکتشان تا جام باشگاه‌های جهان هرگز چنین جشن‌هایی نگرفتند و سقف آرزوهایشان با سا ساکت پایین نیاوردند بلکه قدم به قدم صعود کردند و حتی پس از شکست در فینال آسیا و پس از آن شکست در جام باشگاههای جهان ماتم زده و دلخور به مثابه لشکری شکست‌خورده به ایران برگشتند و البته که باز هم از جشن گرفتن بیزاری کردند و حتی در غم شکست سوگواری هم کردند!

فراموش نکنیم مدیرانی که امروز به فوتبال آمده‌اند حق ندارند همه تاریخ موفق این ورزش را در این مرز و بوم فراموش کنند و سقف آرزوهای تیمهای فوتبال ما را به اندازه سقف آرزوهای خودشان کنند!

به راستی وقتی آقای آشتیانی شکست در لیگ و شکست در جام حذفی و شکست سال گذشته در صعود از مرحله مقدماتی آسیا را دلیلی بر عدم موفقیت خود با استقلال نمی‌داند و در آخرین مصاحبه خود می‌گوید: “وقتی بفهمم که موفق نیستم خودم می‌روم!” و…به راستی وقتی آقای کفاشیان هم صعود به مرحله نهایی جام ملتها را مایه خوشبختی می‌داند و آن را جزء عملکرد مثبت خود تلقی می‌کند برای این مدیران با این آرزوهای کم پشت سکان برترین تیمهای ما با آرزوهایی بزرگ چه باید گفت؟ آیا نباید از این خوشحالی‌ها گریست؟